شهدای ایران: محسن رنانی، از استادان اصلاح‌طلب که پیش از این یک مانیفست اعتراضی را در اشاره به جمهوری اسلامی منتشر کرده بود به تازگی طی اظهاراتی که در کانال تلگرامی اصلاحات‌نیوز منعکس شد، گفته است:
"ما هیچ راهی جز هم‌شنوی نداریم. اگر ما همدیگر را نشنویم و برای اصلاح جامعه خویش و اقتصاد کشور همفکری و همراهی نکنیم، به زودی سوخت این کشتی سرگردان تمام خواهد شد و ما را نصیبی جز این نخواهد بود که بر شانه‌های دریای نعمت، یا از گرسنگی و تشنگی بمیریم یا دست به «حذف خونین» یکدیگر بزنیم."
*قبل از رنانی، "عباس آخوندی"، از دیگر فعالان اصلاح‌طلب نیز طی یادداشتی در روزنامه همشهری (ارگان شهرداری تهران) از خون صحبت کرده و با اشاره به تصویر سیاه‌نمایانه خود از ایران امروز نوشته بود: این وضعیت کشنده است. باشد که اندیشمندان و سیاست ورزان حوزه تمدنی ایران تکانی بخورند، به‌خود بیایند و بدانند که فروپاشی تمدن‌ها بسیار خون‌ریز خواهد بود.
سلسله‌جنبان تئوریسین‌های "صبحگاه خونین"! نیز سعید حجاریان است که طی چند سال گذشته بارها و بارها از مقولاتی مثل عام‌البلوی بودن جامعه ایرانی، اغتشاش از جنوب تا شمال تهران، اغتشاش در پساکرونا و جاری شدن مردم در خیابان‌ها همچون سیل! سخن گفته است.
به لیست صاحبان صحبت‌های مشابه همچنین می‌توان کسانی مثل تاجیک، تاجزاده، علی ربیعی، عباس عبدی و چند تن دیگر را نیز افزود که مشغول پمپاژ این حرف‌ها در ذهن عمومی جامعه هستند و کسی هم با آنها مخالفتی ندارد!
اظهارات امثال رنانی در حالی است که جامعه و اقتصاد ایران با مشکلات لاینحلّی مواجه نیستند و مردم نیز اگرچه با دلیلی انتخابی که اصلاح‌طلبان در دامان کشور گذاشتند با "گرانی" دست به گریبان هستند اما مشکلی به نام گرسنگی در ایران شیوع ندارد.
و جالب‌تر آنکه امثال رنانی و آخوندی در حالی از استشمام بوی خون حرف می‌زنند که به مردم نمی‌گویند راه مشکلات، خونریزی نیست بلکه "صندوق رأی" و "رأی خوب" است.
ما این گزاره را که قبل از اغتشاشات دیماه 96 و آبان 98 مطرح کرده بودیم مجدداً مورد تأکید قرار می‌دهیم که اگر در وهله اول؛ خواص کشور با چنین لاطائلاتی به مجاهده برنخیزند؛ بایستی منتظر یک فتنه اقتصادی با ابعادی وسیعتر از فتنه 88 و آبان 98 باشیم.
به نظر می‌رسد اکنون که فرماندهان فتنه آینده صراحتا از خونریزی سخن می‌گویند و عملا صندوق رأی را به کناری نهاده‌اند؛ غیر از لزوم عملگری خواص؛ نهادهای امنیتی کشور نیز باید برای جلوگیری از وقوع یک رخداد شوم با دقت بیشتری به این مسئله نگاه کنند.
"ما هیچ راهی جز هم‌شنوی نداریم. اگر ما همدیگر را نشنویم و برای اصلاح جامعه خویش و اقتصاد کشور همفکری و همراهی نکنیم، به زودی سوخت این کشتی سرگردان تمام خواهد شد و ما را نصیبی جز این نخواهد بود که بر شانه‌های دریای نعمت، یا از گرسنگی و تشنگی بمیریم یا دست به «حذف خونین» یکدیگر بزنیم."
*قبل از رنانی، "عباس آخوندی"، از دیگر فعالان اصلاح‌طلب نیز طی یادداشتی در روزنامه همشهری (ارگان شهرداری تهران) از خون صحبت کرده و با اشاره به تصویر سیاه‌نمایانه خود از ایران امروز نوشته بود: این وضعیت کشنده است. باشد که اندیشمندان و سیاست ورزان حوزه تمدنی ایران تکانی بخورند، به‌خود بیایند و بدانند که فروپاشی تمدن‌ها بسیار خون‌ریز خواهد بود.
سلسله‌جنبان تئوریسین‌های "صبحگاه خونین"! نیز سعید حجاریان است که طی چند سال گذشته بارها و بارها از مقولاتی مثل عام‌البلوی بودن جامعه ایرانی، اغتشاش از جنوب تا شمال تهران، اغتشاش در پساکرونا و جاری شدن مردم در خیابان‌ها همچون سیل! سخن گفته است.
به لیست صاحبان صحبت‌های مشابه همچنین می‌توان کسانی مثل تاجیک، تاجزاده، علی ربیعی، عباس عبدی و چند تن دیگر را نیز افزود که مشغول پمپاژ این حرف‌ها در ذهن عمومی جامعه هستند و کسی هم با آنها مخالفتی ندارد!
اظهارات امثال رنانی در حالی است که جامعه و اقتصاد ایران با مشکلات لاینحلّی مواجه نیستند و مردم نیز اگرچه با دلیلی انتخابی که اصلاح‌طلبان در دامان کشور گذاشتند با "گرانی" دست به گریبان هستند اما مشکلی به نام گرسنگی در ایران شیوع ندارد.
و جالب‌تر آنکه امثال رنانی و آخوندی در حالی از استشمام بوی خون حرف می‌زنند که به مردم نمی‌گویند راه مشکلات، خونریزی نیست بلکه "صندوق رأی" و "رأی خوب" است.
ما این گزاره را که قبل از اغتشاشات دیماه 96 و آبان 98 مطرح کرده بودیم مجدداً مورد تأکید قرار می‌دهیم که اگر در وهله اول؛ خواص کشور با چنین لاطائلاتی به مجاهده برنخیزند؛ بایستی منتظر یک فتنه اقتصادی با ابعادی وسیعتر از فتنه 88 و آبان 98 باشیم.
به نظر می‌رسد اکنون که فرماندهان فتنه آینده صراحتا از خونریزی سخن می‌گویند و عملا صندوق رأی را به کناری نهاده‌اند؛ غیر از لزوم عملگری خواص؛ نهادهای امنیتی کشور نیز باید برای جلوگیری از وقوع یک رخداد شوم با دقت بیشتری به این مسئله نگاه کنند.
