از این رو پس از انتخاب «جو بایدن» رئیس جمهور منتخب آمریکا با بررسی مواضع برخی دولتمردان به راحتی می توان دریافت که پالس مذاکره را با ذوق زدگی سیاسی به طرف غربی که هنوز در کاخ سفید مستقر نگردیده است، به طور آشکارا ارسال می کنند.
در همین رابطه «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران 14 آبان ماه در جلسه هیئت دولت با اشاره به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفت: «امیدواریم تحریم کنندگان متوجه شده باشند که راهشان، نادرست و ناصحیح بوده و به هیچ عنوان به اهداف خود دست نخواهند یافت و تجربه سه ساله، درسی باشد که دولت بعدی آمریکا برابر قانون و مقررات تسلیم باشد و به همه تعهدات خود برگردد.»
«محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران نیز در گفتگو با شبکه خبری سی بی اس نیوز عنوان کرد که اظهارات اردوگاه بایدن امیدوار کننده تر است، اما باید منتظر ماند و دید.
وی در پی سفرش به ونزوئلا در گفتوگویی تصریح کرد: مشخص است بین بایدن و ترامپ تفاوت است.
علاوه بر روحانی و ظریف؛ «علی ربیعی» سخنگوی دولت نیز روز شنبه در یادداشتی تحت عنوان «ساکن ژانویه کاخ سفید» در واکنش به انتخابات ریاستجمهوری آمریکا نوشت: «به تفاوت بالقوه روسایجمهور آمریکا بیتوجه نیستیم» و «آمریکا میتواند به خطمشی عاقلانه برگردد.
«اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس جمهور نیز در صفحه توییتر خود با اشاره به انتخابات آمریکا اینگونه نوشت: امیدوارم شاهد تغییر سیاستهای مخرب آمریکا و بازگشت به قانون و تعهدات بینالمللی و احترام به ملتها باشیم.
«محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهوری نیز با اشاره به پیروزی جو بایدن در رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در حساب کاربری خود در توییتر اینطور نوشت: شکست ترامپ و استقبال مردم آمریکا و اکثر کشورهای جهان از این اتفاق، به این معناست که دوران یکجانبهگرایی، تندروی، تنشزایی، زیر پاگذاشتن تعهدات و تجاوز به حقوق ملتها به سر آمده است. چهار سال سیاست خارجی زیانبار دولت ترامپ میتواند درس عبرتی باشد که سکانداران جدید کاخ سفید از این فرصت برای تغییر مسیر و اصلاح سیاستهای غلط آمریکا استفاده کرده و با شرایط جدید نظام بینالملل همراه شوند.
به نظر می رسد که پاستورنشینان طی اظهارات خود به نوعی با ارسال پالس مذاکره از منتخب مردم آمریکا می خواهند پای میز مذاکره بیاید.
در این خصوص رسانه ها و روزنامه های زنجیره ای حامی دولت نیز با هیجان و ذوق زدگی تمام تیتر صفحه نخست خود را به «جو بایدن» اختصاص داده و او را بازگشت امید به ایران و راهگشای برون رفت از بن بست موجود عنوان کردند.
این در شرایطی است که با این نوع ورود دولتمردان به بحث مذاکره که با اشتیاق و ذوق زدگی تمام همراه شده است و به نظر نمی رسد دولتمردان بتوانند با دست بالا به رایزنی مجدد با طرف فریبکار غربی بروند؛ هر چند که بسیاری از کارشناسان معتقدند هیجان و ذوق زدگی برخی در داخل و بزک بایدن توسط این جریان و همچنین از سوی دیگر اتخاذ سیاست های نادرست و مشی دیپلماسی التماسی نه تنها گره ای از کار کشور باز نمی کند، بلکه میدان و دست دموکرات ها را برای اعمال فشارهای بیشتر باز میکند.