ٱقای روحانی چرا درموقع مذاکره با آمریکا حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران خفه خون گرفتن!

حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران؛ نقض آشکار حقوق بین الملل
حمله موشکی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران در تیر 1367 خورشیدی، نقض آشکار حقوق بین الملل بود. جنایتی ضدبشری که در آن انسان های بی گناه، قربانی زیاده خواهی های سردمداران استکبار شدند و مظلومیت نظام مردم سالار را به تصویر کشیدند تا جهانیان دریابند جنایتکاران برای دستیابی به اهداف خویش از هیچ اقدامی فروگذاری نخواهند کرد.

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران با فراز وفرودهای فراوان پس از هشت سال پایان یافت. واکنش سازمان ها و قدرت هایی که از برقراری صلح و اجرای عدالت سخن می گفتند، در این سال ها در بوته آزمایش قرار گرفت. با وجود تجاوزطلبی رژیم بعث عراق و حمله این کشور به ایران تا مدت های طولانی پس از پایان جنگ، هرگز سازمان ملل و برخی کشورها، عراق را به عنوان متجاوز جنگی معرفی نکردند. حمایت مالی و تسلیحاتی بیش از 30 کشور به عراق در جریان این جنگ از مظلومیت جمهوری اسلامی حکایت داشت؛ نظامی نوپا که از برخی از همسایگان تا کشورهای غربی در پی از میان بردن آن بودند. حتی در این میان بعضی دولت ها به طور مستقیم وارد صحنه می شدند تا ایران را تضعیف و مجبور به تن دادن به خواسته های زیاده خواهانه خود کنند. نمونه آشکار آن، حمله یگان دریایی آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران بود.

یک فروند هواپیمای مسافربری ایرباس خطوط هوایی جمهوری اسلامی در ۱۲ تیر ۱۳۶۷ خورشیدی از بندرعباس عازم دبی بود، بر فراز آبهای خلیج فارس و در نزدیکی جزیره هنگام، مورد حمله ناو جنگی «وینسنس» آمریکا، مستقر در آبهای خلیج فارس قرار گرفت و سقوط کرد. فاجعه ای غیرانسانی که به شهادت بیش از 290 مسافر و خدمه انجامید.

** جنایتی آشکار و توجیه هایی غیرمنطقی
انتشار ابعاد مختلف این جنایت هولناک در سطح جهان، آمریکا را در تنگنا قرار داد تا با اظهارنظرهای متناقض و بی پایه در پی سرپوش نهادن بر این گناه نابخشودنی برآید. دلیل های زیادی وجود داشت تا ادعای آمریکایی ها مبنی بر ارزیابی اشتباه هواپیمای مسافربری از جنگی نقض شود. یکی از این علت ها که از توجیه های غیرمنطقی آمریکایی ها پرده بر می داشت، تجهیز ناو جنگی وینسنس به پیشرفته ترین سیستم های راداری و رایانه ای بود که امکان هر نوع خطا و اشتباه را از میان می برد و از خصمانه و هدفمند بودن این جنایت بزرگ جنگی حکایت می کرد.

پس از سقوط هواپیمای ایرباس، مقام های آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف 14 جمهوری اسلامی ایران را ساقط کرده اند، این در حالی بود که هواپیمای مسافربری ایرباس از نظر حجم، شکل، اندازه و توانایی پرواز به طور کامل با هواپیمای اف 14 تفاوت داشت. ضمن آن که با توجه به ارتباط کلامی و ناوبری هر هواپیمای بازرگانی و مسافربری، ناو آمریکایی‏ میتوانست با شنیدن مکالمه های خلبان به ماهیت هواپیمای ‏مسافربری پی ‏ببرد.

حتی شماری از دولتمردان آمریکایی نیز به تفاوت آشکار ایرباس با اف 14 اذعان کرده اند که کاپیتان «دیوید کارلسون» فرمانده پیشین ناو «سایدز» در این باره معتقد است: «ایرباس ایران علاوه بر علایمی که مبنی بر غیرنظامی بودن خود می فرستاد، با سرعتی کم در حال اوج گرفتن بود و حتی اگر در چنین شرایطی نیز آن را به عنوان یک جت اف 14 شناسایی می کردند، باز من تردید دارم که یک هواپیمای اف 14 می توانست تهدید سطحی را متوجه ناو وینسنس، سایدز و هر شناور دیگری کند. همچنین اپراتور های رادار ناو هواپیمابر «فورستال» نیز هواپیمای ایرانی را به عنوان یک هواپیمای مسافری شناسایی کردند.»

تناقض حرف و عمل آمریکاییان زمانی نمایان تر شد که فرمانده ناو وینسنس نشان افتخار و شجاعت دریافت کرد؛ اقدامی که نه تنها از هدفمند بودن حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران نشان داشت، بلکه مشخص کرد، آمریکا از ارتکاب این جنایت جنگی و اقدام غیرانسانی پشیمان نیست و به آن افتخار می کند.

** نقض آشکار قواعد بین المللی با هدف های مشخص
مسوولان و دولتمردان ایالات متحده به طور حتم به این نکته مهم فکر کرده بودند که شهادت نزدیک به 300 تن از مردم بیگناه لکه ننگی بر پیشانی آنها بر جای خواهد گذاشت اما با همسنجی هزینه و فایده، این جنایت بزرگ ضدبشری را رقم زدند. یکی از هدف های آنها کاستن از توان نظامی ایران و هشدار به جمهوری اسلامی بود تا آنها را از ادامه جنگ منصرف کنند. چون شورای امنیت دستکم هشت قطعنامه برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر کرد اما تهران هیچ یک از آنها را نپذیرفته بود زیرا آشکارترین حقوق ایران در این قطعنامه ها مشاهده نمی شد.

ایران برای احقاق حق خود بارها در مجامع بین المللی حضور یافت تا بلکه از راه های قانونی مشخص شده صدای مظلومیت خود را به گوش جهانیان برساند. با این هدف، کشورمان 2 روز پس از این رخداد با ارسال نامه ای به ریاست وقت شورای امنیت سازمان ملل خواستار تشکیل جلسه فوری برای رسیدگی به این فاجعه انسانی شد و در اقدامی دیگر به منظور پیگیری حقوقی این رویداد به شورای سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری(ایکائو) شکایت کرد اما حاصل این اقدام تنها صدور یک بیانیه بود که نشان می داد این سازمان نیز دچار سیاست زدگی است.

رویداد سقوط هواپیمای مسافربری ایرباس در حالی به وقوع پیوست که معاهده های بین المللی قواعد آشکاری در ارتباط با جرایم جنگی دارند که یکی از آنها «معاهده شیکاگو» است. بر پایه ماده یک این معاهده بین المللی، کشورها اجازه ندارند، علیه هواپیمای غیرنظامی از سلاح استفاده کنند؛ موضوع مهمی که نه تنها درباره ایران بلکه بارها از طرف بازیگران ستیزه جوی عرصه بین الملل نادیده گرفته شده است.

سرانجام با وجود پیگیری های مصرانه ایران برای احیای حقوق ملت در عرصه جهانی به دلیل ضعف جامعه جهانی، پس از گذشت چند سال، پرونده حمله ناو آمریکایی وینسنس به هواپیمای مسافربری ایرباس جمهوری اسلامی ایران بسته و دولت آمریکا تنها به پرداخت غرامت ملزم شد.

فرانسویها پاسخ دولت روحانی را با استقبال از منافقین و دیگر تروریستها در اجلاس ضدایرانی در همان روز حضور آقای ظریف در پاریس دادند! از این سو ایران هم به کارخانههای خودروسازی و... که در حال ورشکستگی هستند قول رونق بخشیدن با واردات محصولات این کارخانهها را میدهد و خیال باطل پایبند بودن غرب به توافق هستهای نیز همچنان سرلوحه عمل سادهباوران و مایه تمسخر کشور از سوی غربیهاست.


تیتر رسانههای زنجیرهای و حامی دولت در روز بعد از تحریمهای جدید اتحادیه اروپا خواندنی است و انگار فراموش کردند که روز قبل با چه آب و تابی از همراهی اتحادیه اروپا با برجام و اجرای تعهدات سخن گفتند و امروز با چه رویی میتوانند تیتر تحریمهای جدید را جایگزین آن همه خیالبافی و دروغ کنند.



این چه سفر پرحاشیهای بود که آقای ظریف به اروپا داشت! از یک سو موج ایرانهراسی و تحریمهای جدید اتحادیه اروپا و از سویی دیگر اتحاد منافقین با دیگر تروریستهای منطقه برای مقابله با ایران اسلامی و به میزبانی فرانسه! اگر قرار است دیپلماسی پرمدعای دولت بدین شکل پاسخ و نتیجه عکس به همراه داشته باشد پس عزت و اقتدار ایران اسلامی در نظر اعتدالیون و مدعیان اصلاحات چه جایگاهی دارد؟



خسته نباشید میگویم به دستگاه وزارت امور خارجه که با یارگیری به موقع در چند کشور اروپایی، شاهد تحریمهای جدید اتحادیه بدعهد اروپایی بودند.



تا قبل از چند روز پیش آمریکا ناقض برجام معرفی میشد اما حالا با علنیتر شدن خصومت اتحادیه اروپا با مردم ایران از چند تحریم جدید این اتحادیه رونمایی شد و حالا دیگر اتحادیه اروپا و آمریکا برای تحریم ایران مسابقه گذاشتهاند. پس چه لزومی دارد که به تعهدات برجام پایبند باشیم.



آقای روحانی 4 سال صحبت از برجام کردید و قول دادید در صورت توافق تمام تحریمهای ظالمانه غرب لغو خواهد شد اما نه تحریمی لغو شد و نه رونقی به اقتصاد بازگشت از جهتی دیگر اخبار تحریمهای جدید اتحادیه اروپا و مادر تحریمها توسط آمریکا یعنی تیر خلاص به برجام! واقعا ما در این توافق حقی برای دفاع از خود هم داریم؟ اگر داریم پس چرا اجرا نمیشود و اگر نداریم باز هم چرا باید به انجام تعهدات خود ادامه دهیم؟



اگر دولت آقای روحانی و خود ایشان از روز اول به توصیه و هشدار رهبری در خصوص عدم اعتماد به دشمن گوش میکردند امروز لازم نبود وزیر امور خارجه کشورمان به اروپا سفر و اجرای برجام را درخواست بکند ولی با تحریمهای جدید اروپا علیه ایران مواجه شود.



رئیسجمهور در مهرماه سال گذشته گفت، نه سیاست خارجی و نه ارتش عراق نمیتوانند موصل را آزاد کنند! ما نباید دچار اشتباه شویم! دیدید که موصل آزاد شد. ولی دریغا که پولهای بلوکه شده ایران آزاد نشد و بنیاد علوی هم مصادره شد!


چند ماه قبل پس از مصادره دو میلیارد دلاری جمهوری اسلامی توسط ترامپ یکی از مسئولان اظهار داشت اقامه دعوا خواهیم کرد. وقتی خبرنگار پرسید اگر رای نیاوردید چه؟ و ایشان اظهار داشتند اگر قرار بود رای نیاوریم که شکایت نمیکردیم! حال پس از گذشت چند ماه از این ماجرا مسئولین امر بفرمایند این دو میلیارد دلار به چه سرنوشتی دچار شده است؟!



معاون اول رئیسجمهور حالا میگوید، وضعیت اقتصادی کشور زیبنده ملت ما نیست! پس آن وعدههای قشنگ در مناظرات که مردم به ما رأی دهید تا مشکلات را حل کنیم و آنها بلد نیستند جنبه صرف انتخاباتی داشته و وعدههای پوچ تحویل دادهاند؟! بیچاره مردمی که به حرفهای شما اعتماد کردند و مجدداً به این دولت رأی دادند. ولی خدا را شکر این بار نمیشود مشکلات را به گردن دولت قبل بیندازید.



رئیس جمهور و رئیس مجلس تحریمهای جدید آمریکا را بیتأثیر دانستهاند، میخواستم بدانم فرق بین این موضع آنان با موضع چند سال قبل رئیس دولت نهم و دهم که تحریمها را کاغذپاره میدانست چیست؟



من یک نیروی ارتش هستم و معتقدم آن کسانی که آرزوی تضعیف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را دارند این آرزو را به گور خواهند برد.


16 میلیون منتقد چگونه میتوانند از توهینها و اتهاماتی که از سوی آقای روحانی قبل و پس از انتخابات به آنان نسبت داده شده و میشود شکایت کنند؟ جیببر، بیسواد، کاسبان تحریم و... اتهام کوچکی نبود و نیست که به سادگی از آن گذشت کرد متأسفانه آقای روحانی نسبت به کوچکترین انتقادات، عکسالعمل ناپسند بروز دادهاند و میدهند!


میگویند توهین به رئیسجمهور که منتخب اکثر مردم است کار درستی نیست! آیا رئیسجمهور دولت نهم و دهم منتخب اقلیت بود که این همه آماج توهینها قرار گرفت و معترضان فعلی سکوتی به نشانه رضایت داشتند.



آقای روحانی کسی نمیخواهد فضای مجازی را از مردم بگیرد و این مردم هستند که خواستار یک شبکه ملی اطلاعات و شبکه اجتماعی بومی و سالم هستند. مردم به دنبال جلوگیری از ولنگاری فرهنگی در دنیای مجازی هستند. بنابراین داشتن یک فضای مجازی امن و مطمئن نباید با تعابیر پوپولیستی از سوی دولت معنا شود.



حضرت علی(ع) در نهجالبلاغه میفرمایند: انسان صالح به اشتباه خود اعتراف کرده و در صدد جبران ضرر و زیان اشتباه خویش برمیآید ولی معلوم نیست چرا مذاکرهکنندگان هستهای روی اشتباه یعنی اعتماد بیجا به دشمن اصرار دارند و حاضر نیستند به جبران ضرر و زیان وارده بپردازند.



از تشکلها و مؤسسات مردمنهاد فرهنگی- دینی درخواست میشود با احیا و تبلیغ هشتم شوال روز جهانی بقیع، جنایات وحشیانه رژیم کودککش و شجره خبیثه آلسعود، و ندای مظلومیت و گفتمان اهل بیت (ع) را به گوش جهانیان برسانند.


ٱقای روحانی چرا در موقع مذاکره با آمریکا استفاده از سلاح های شیمیایی توسط صدام با حمایت آمریکا علیه مردم ایران خفه خون گرفتن


ٱقای روحانی چرا در موقع مذاکره با آمریکا حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران خفه خون گرفتن!

ناگفتههایی از جنایت حمله به هواپیمای مسافربری ایران


دو شنبه 12 تیر 1396 - 11:48:18
یکی از موشکها به بال و دیگری به دُم هواپیما اصابت کرد در حالی که برای هدف قرار دادن یک هواپیمای جنگی به طور معمول، شلیک یک فروند موشک کافی است.
العالم- ایران
جنگ تحمیلی، روزهای پایانی خود را میگذراند و حالا آمریکاییها هم راسا برای دفاع از صدام وارد خلیج فارس شده بودند.
چندین درگیری مستقیم با نیروهای ایرانی، ضربات سنگینی به یگان دریایی شیطان بزرگ وارد کرده بود و حالا آنها باید به گونهای این سرشکستگیها را جبران کنند حتی اگر به قیمت گرفتن جان دهها زن، مرد و کودک بیگناه باشد.
ماموریت به ناو جنگی «وینسنس» سپرده شد که فرماندهی آن را کاپیتان «ویلیام راجرز» بر عهده داشت.
هدف چندان سخت نبود: پرواز 655
هواپیمای مسافربری ایرباس مدل A300 متعلق به خطوط هوایی جمهوری اسلامی ایران که روز یکشنبه 12 تیر 1367، ساعت 10:17 دقیقه، فرودگاه بینالمللی بندرعباس را به مقصد دوبی ترک کرد، برای هدف قرار دادن انتخاب شد.
هواپیما هنوز بر فراز خلیج فارس در آسمان ایران بود که راجرز اولین موشک را به سمت بال آن شلیک کرد.
بلافاصله دومین موشک نیز این بار به سمت دم هواپیما شلیک شده و ظرف تنها چند ثانیه هواپیمای مسافربری با 290 مسافر بیخبر و بیدفاع خود در ارتفاع 14 هزار پایی متلاشی میشود.
برای مرور عملیات جمعآوری اجساد قربانیان این حادثه که از ملیتهای مختلف ایرانی (253 نفر)، امارات (13نفر)، هند (10نفر)، پاکستان (6نفر)، یوگسلاوی (6نفر)، فرانسه (یک نفر) و ایتالیا (یک نفر) بودند، به سراغ امیر دریادار دوم ناصر سرنوشت رفتیم.
او متولد 1330 در کرمان است؛ فرمانده عملیات مروارید و یکی از معدود بازماندگان ناوچه همیشه قهرمان پیکان.
پس از اخذ مدرک دیپلم در رشته ریاضی، وارد نیروی دریایی شد و برای ادامه تحصیل به دانشکده سلطنتی دریایی انگلستان اعزام گردید (همانجا با پرنس چارلز هم دانشگاه بود) پس از اخذ مدرک کارشناسی علوم دریایی از این کشور و خدمت در ناوچههای «ببر» و «پلنگ» در بندرعباس، بار دیگر برای گذراندن دوره عالی مخابرات دریایی به انگلستان رفت.
سرنوشت، در بازگشت مجدد به کشور، در بندرعباس و بر روی ناوچههای «رستم» و «فرامرز» به خدمت ادامه داد؛ پس از 2 سال و همزمان با تشکیل اسکادران زیرسطحی در نیروی دریایی ارتش، برای گذراندن این دوره انتخاب و به آمریکا اعزام شد و توانست مدرک کارشناسی مکانیک و برق را هم از آنجا اخذ کند.
وی علاوه بر این، دورههای غواصی و نجات و بازیابی مغروقها را نیز پشت سر گذاشت و در همین زمینه مشغول به خدمت شد.
با شروع جنگ تحمیلی که نیروی دریایی بلافاصله وارد جنگ شد، در عملیاتهای مهم این نیرو نظیر عملیات مروارید نقش پررنگی داشت؛ همان عملیاتی که موجب شد تا نیروی دریایی عراق تا پایان جنگ نتواند کمر راست کند و در همین مسیر به درجه رفیع جانبازی نیز نائل آمد.
سرنوشت در سال 1373 از نیروی دریایی ارتش بازنشست شد اما خود معتقد به «باز برخاستن» است.
کار و حرفه خود را در دریا ادامه داد و در همین راستا اقداماتی را در نصب سکوهای پارس جنوبی، تعمیر سکوهای نفتی و گازی، و در بخش فراساحلی، لولهگذاری کف دریا و انجام تعمیر در این حوزه تا کنون مشغول به خدمت است.
او فرمانده عملیات جمعآوری اجساد قربانیان حادثه ایرباس در خلیج فارس بود که به بیان برخی ناگفتههای این حادثه پرداخت هرچند زوایای تاریک این جنایت آمریکاییها پس از گذشت 26 سال هنوز بیش از این حرفهاست.
تشخیص مسافریبودن هواپیمای ایرانی کار سادهای بود
* آمریکاییها برای توجیه عمل ناو وینسنس در هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران، اینطور وانمود کردند که در تشخیص نوع هواپیما (جنگی یا غیرجنگی) دچار اشتباه شدند و برای دفاع از خود در برابر حمله احتمالی دست به این اقدام زدند. چقدر این توجیه میتواند قابل قبول باشد؟
رادارهای ناوشکنهای موشکانداز به سیستم I.F.F (مخفف «Interrogating Friend and Foe») مجهز هستند که این سیستم نوع هواپیمای در حال پرواز، اعم از خودی و غیرخودی و یا جنگی و غیرجنگی را نشان میدهد. از طرف دیگر هواپیماهای جنگی، در حین پرواز از رادار استفاده میکنند و زمانی که یک جنگنده در حال پرواز است، از نوع رادار کنترل آتش آن میتوان فهمید که این هواپیما یک هواپیمای جنگی است.
بنابراین، برای یک ناو پیشرفته آمریکایی مثل وینسنس، اینکه تشخیص دهد هواپیمای در حال پرواز، یک هواپیمای مسافربری ایرباس است، کار سادهای بود.
ناو آمریکایی برای زدن ایرباس ایرانی دستور داشت
* اما نوعی تعجیل هم در تصمیمگیری فرمانده ناو آمریکایی میتوان مشاهده کرد. این شتابزدگی برای هدف قراردادن هواپیما چه دلیلی داشت؟ با توجه به اینکه ناو آمریکایی در آبهای سرزمینی ایران پرسه میزد.
فاکتورهای متعددی میتواند در تصمیمگیری فرمانده ناو مؤثر باشد که یکی ترس فرمانده است از اینکه هواپیمای در حال پرواز یک هواپیمای جنگی هست یا نیست، در این مورد یا فرمانده قدرت تصمیمگیری را از دست داده و یا اطلاعات غلطی به او داده شده و یا اینکه به وی دستور دادند که بزند و فاکتور آخر برای بنده بیشتر قابل قبول است چرا که 2 موشک به سمت هواپیمای مسافربری شلیک شده که نیازی به این کار نبود.
شلیک 2 موشک برای نابودی کامل ایرباس
یکی از این موشکها به بال و موشک دیگر به دُم هواپیما اصابت کرد در حالی که برای هدف قرار دادن یک هواپیمای جنگی به طور معمول، شلیک یک فروند موشک کافی است اما به نظر میرسد آنها این کار را کردند تا هیچ اثری از هواپیما باقی نماند.
* مقطع انجام وقوع این حادثه هم مقطع قابل توجهی است. جنگ در آخرین ماههای خود قرار داشت و آمریکاییها هم رسما وارد جنگ شده بودند.
اتفاقات همزمان با ساقط شدن هواپیمای مسافربری ایران نشان میدهد که این دستور صادر شده تا هواپیمای مسافربری ما مورد هدف قرار گیرد.
شما نگاه کنید در همان مقاطع 3 فروند ناو جنگی آمریکایی، سکوی نفتی سلمان را مورد هدف قرار دادند که به اعزام ناوچه موشکانداز جوشن برای انجامید اما نهایتا وقتی ناوچه جوشن با «پرچم سفید» برای انجام مذاکرات رفته بود، مورد اصابت 4 موشک از سوی ناوهای آمریکایی قرار گرفت.
در واقع فرمانده ناو آمریکایی، هر که را به وی نزدیک میشد، مورد اصابت موشک قرار میداد و قدرت تصمیمگیری خود را از دست داده بود. زمانی که ما به آنها پیام میدادیم که در آبهای سرزمینی ما هستید، میگفتند که نه ما در آبهای بینالمللی قرار داریم. صدای پیامها و اخطارهای فرمانده ناوچه جوشن به ناو آمریکایی و پاسخهای مبهم و بیسر و ته آنها موجود است.
تمام امکانات منطقه دریایی بندرعباس بسیج شدند
* عملیات جستجو برای اجساد کشتهشدگان و بقایای هواپیما چطور شروع شد؟
زمانی که هواپیما مورد هدف قرار گرفت، من به همراه تیمی که در اختیار داشتم در کوهک تهران در حال تمرین برای انجام یک ماموریت برونمرزی در یکی از پایگاههای عراق بودیم که فرمانده وقت نیروی دریایی از طریق جانشین خود ابلاغ کرد که ما بلافاصله و با همان پرسنل به محل اعزام شویم.
ما هم با همان لباسهای ورزشی قرمزرنگ که در حال تمرین تکواندو بودیم، به فرودگاه مهرآباد رفته و به منطقه اعزام شدیم و در همان روز حادثه در محل حادثه حضور پیدا کردیم.
زمانی که به منطقه رسیدیم، 40 نفر از غواصان منطقه یکم دریایی بندرعباس در حال جستوجو بودند و ما هم بلافاصله وارد عمل شدیم.
حدود یک هفته تا 10 روز حتی فرصت نکردیم لباسهای خودمان را عوض کنیم. هوا به قدری گرم و عملیات به اندازهای فشرده بود که نمیتوانستیم از غذاهای متداولی که در جیرههای غذایی وجود داشت استفاده کنیم و ما تنها غذایی که در طول این مدت استفاده میکردیم نان، پنیر و هندوانه بود.
جستجو در عمق 37 متری خلیج فارس
هنگام جمعآوری قطعات هواپیما در عمق 37 متری آب در پشت جزیره قشم، گاهی پیش میآمد که شبها کوسه یا سفرهماهی به ما حمله میکرد اما ما به دنبال دستوری که مبنی بر جمعآوری تمامی قطعات هواپیما صادر شده بود، توانستیم همه بقایای هواپیما را جمعآوری کردیم.
52 روز تلاش برای جمعآوری اجساد
* چقدر طول کشید؟
جمعآوری اجساد و بقایای هواپیما با به کارگیری حدود 80 غواص و تمامی امکانات منطقه یکم دریایی، حدود 52 روز طول کشید.
2 ناو «تُنب» و «لاوان»، 2فروند هواناو (هاورکرافت) و 4 فروند بالگرد هم در اختیار ما بود که به صورت شبانهروزی کار میکردیم.
درجه حرارت سطح آب به هنگام انجام عملیات، بیش از 50 درجه بود که کار را خیلی سختتر میکرد.
اجساد را بهم میبستیم و در آخرین مرحله که بالگرد یا هواناو در صحنه حاضر میشد، آنها را داخل کیسههای مخصوص قرار میدادیم تا خونابه در مسیر نریزد.
بلایی که سر مسافران بیدفاع آمد
* وضعیت اجساد با توجه انفجار هواپیما چطور بود. چه میزان جسد سالم پیدا کردید؟
اجساد اکثرا به دلیل ماندن در آب، باد کرده بودند.
شلیک موشک دوم هم باعث شده بود تا پوست سر و بدن آنها کنده شود و مسافران از داخل هواپیما به بیرون پرتاب شده و در هوا متلاشی و به کف دریا ریخته شوند.
گوشت بدن اکثر جسدها کنده شده بود و تعداد کمی مثلا کسانی که شلوار جین به پا داشتند، بقایایی از جسد در آنها دیده میشد.
جسد 187 نفر پیدا شد
دل و روده این اجساد بر روی آب شناور بود و ما مجبور بودیم گاهی 40-50 متر این بقایا را جمعآوری کنیم. اجساد در تابوت هم جا نمیگرفتند و ما ناچارا آنها را در برانکاردهای توری قرار داده و با هواناو و بالگرد به بندرعباس منتقل میکردیم.
نهایتا توانستیم جسد 187 نفر از 290 مسافر ایرباس را جمعآوری کنیم.
من در طول 8 سال دفاع مقدس فرماندهی عملیاتهای مختلفی را بر عهده داشتم که اولین آنها فرماندهی انهدام سکوهای البکر و الامیه در 1359 و آخرین آن هم فرماندهی جمعآوری اجساد هواپیمای مسافربری ایرباس بود.
من حین عملیات جمعآوری اجساد، برای غواصان مسابقه شنا میگذاشتم و میگفتم که 10 نفر اولی که بتوانند مسافت 5 کیلومتری را شنا کنند، مثلا یک نوشابه خُنک بیشتر از سایرین دریافت خواهند کرد. البته از این موضوع، هدف دیگری را دنبال میکردیم. میخواستم به وسیله شنا کردن، بقایای اجسادی که روی دست و بدن آنها چسبیده بود، در آب شور دریا پاک شود.
جمعآوری اجساد، صحنههای تکاندهنده زیادی داشت طوری که وقتی تصویربردار صداوسیما از صحنه فیلمبرداری میکرد، دچار مشکل شد و نتوانست وضعیت را تحمل کند. دوربین را گذاشت و رفت.
حفاظت یک پیرزن از جسد خلبان
یکی از اجسادی که ما پیدا کردیم، جسد خلبان هواپیما کاپیتان رضائیان بود. جسد را به ساحل منتقل کردیم که روستای (سُنینشین) شیبدراز در جزیره قشم بود.
وقتی برگشتم، دیدم یک پیرزن بالای سر جسد کاپیتان ایستاده. به او گفتم نیاز به حضور شما نیست. نیروهای ما برمیگردند و جنازه را منتقل میکنند.
او در جواب گفت: من وظیفه خود میدانم که در اینجا باشم تا حیوانات وحشی به جنازه حمله نکنند.
بعدها شنیدم پیشنماز اهالی روستا، ماهیگیری در این منطقه را برای 2 ماه ممنوع کرده است. میگفت ماهیهای این منطقه گوشت انسان خوردند و باید مدتی بگذرد تا پاک شوند. مردم هم همین کار را کردند.
وابسته نظامی پاکستان جزو قربانیان بود
* در بین قربانیان شخص یا صحنه خاصی هم دیدید؟
دو روز قبل از این حادثه، از طرف نیروی دریایی ارتش، در میهمانی که توسط وابسته نظامی وقت پاکستان در تهران برگزار شده بود، شرکت کردم.
وقتی جنازه افراد را آب میگرفتیم از داخل جیب یکی از آنها پاسپورتی را بیرون آوردم و دیدم که همان وابسته نظامی پاکستان است که برای رفتن به کراچی، قرار بود با این هواپیما به دوبی رفته و از آنها به پاکستان برود.
پس از جمعآوری اجساد به سراغ بقایای هواپیما رفتیم و تمامی آن را به همراه جعبه سیاه هواپیما جمع کردیم.