شهدای ایران:سرویس فرهنگی/خبر اهدای نخل طلایی جشنواره کن به جعفر پناهی، نه یک افتخار ملی، بلکه سندی دیگر بر توفیق یک پروژه تحقیر ملی است. جعفر پناهی نه فیلمساز ملی است و نه حتی منتقد دلسوز. او سال‌هاست که به مثابه یک دلال فرهنگی، در خدمت روایتِ سفارشی غرب از «ایرانِ ویران» فعالیت می‌کند.

ما آنچه از خود این جایزه تأسف‌بارتر است، واکنش‌ رسانه‌ها و چهره‌هایی است که در داخل کشور، بی‌هیچ اشاره‌ای به نقش تخریبی این فرد، به تبریک‌گویی و خوش‌خدمتی پرداخته‌اند.

 پایگاه خبری جماران که خود را وارث میراث حضرت امام خمینی (ره) می‌داند، شفقنا که زیرمجموعه نهادهای مذهبی منتسب به یکی از عالمان بزرگ است و چهره‌هایی مانند محمدعلی ابطحی، همگی در صف تبریک‌گویان ایستادند. بی‌هیچ نقدی. بی‌هیچ توضیحی. گویی افتخار جعفر پناهی، افتخار ایران است!

 جماران پاسخ دهد آیا سیره حضرت امام چنین بود؟ آیا امام خمینی (ره) برای دیده شدن، برای تحقیر رقیب، یا برای دل‌خوشی بیگانگان، ایران را سیاه می‌کرد؟ به‌یاد بیاوریم که وقتی رژیم بعث عراق در اوج دیکتاتوری خود، به امام پیشنهاد می‌دهد که در رادیو عراق بر ضد حکومت ایران سخن بگوید، امام با قاطعیت پاسخ می‌دهد: «این امر داخلی ماست، شما حق دخالت ندارید.»

 امروز جماران امام را وارونه روایت می‌کند. از سیره امام، فقط نام مانده و عکسی قاب‌شده. اگر نه، چطور می‌توان قبول کرد که رسانه‌ای منتسب به بیت بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، از کسی تجلیل کند که هدفش چیزی جز تخریب پایه‌های همین انقلاب نیست؟

 این یادداشت نه برای اصلاح است و نه برای بیداری. چه آنکه بیداری در میان اهل غفلت، کار عبثی است. این یادداشت فقط برای ثبت است. ثبتِ خیانتی که با ریاکاری، زیر نام «فرهنگ» و «مذهب» و «امام» انجام شد. و روزی تاریخ این وارونگی‌ها را داوری خواهد کرد.