در مسیر شیراز به قم، سه‌راهی سورمق و پیش از رسیدن به آباده، مسجدی نیمه‌ساخت وجود داشت که معمولاً محل اقامه نماز برای ما بود.
به گزارش شهدای ایران به نقل از روزنامه جوان، علی حائری شیرازی، فرزند آیت‌الله حائری شیرازی (ره)، در کانال تلگرامی خود خاطره‌ای از پدر را به اشتراک گذاشت.
خلاصه‌ای از یادداشت او را می‌خوانید: در مسیر شیراز به قم، سه‌راهی سورمق و پیش از رسیدن به آباده، مسجدی نیمه‌ساخت وجود داشت که معمولاً محل اقامه نماز برای ما بود. این‌بار وقتی به سمت سرویس‌های بهداشتی رفتیم با تعجب دیدیم درِ سرویس‌ها قفل کتابی زده‌اند... پدر، بطری آب معدنی را برداشت تا وضویی تازه کند و به سمت مسجد رفت، اما صحنه‌ای فجیع هر دو ما را در بهت و تلخی فرو برد. درست پشت درِ بیرونی مسجد، رهگذری قضای حاجت کرده بود. پدر، با چهره‌ای برافروخته از شرم، پلاستیکی برداشت، کهنه‌ای پیدا کرد و با همان بطری آب به سمت محل رفت. آنجا را کاملاً تمیز کرد.
در ادامه مسیر، پدر آرام در گوشم گفت: «تو از این صحنه‌ای که دیدی، چه برداشتی می‌کنی؟» و بی‌درنگ ادامه داد: این، تصویری روشن از جامعه امروز ماست. وقتی درِ دستشویی را قفل می‌کنی، مردم پشت درِ مقدساتت قضای حاجت می‌کنند. اگر حلال خدا را حرام کردید مردم حرام خدا را حلال خواهند کرد.
گر پول شما قابلیت استقراضش را از دست بدهد مردم رباخوار می‌شوند کما که شده‌اند. اگر سهولت محرمیت دختر و پسر را از جامعه گرفتی به همان نسبت نوامیستان در معرض هتک قرار می‌گیرند. به قول شیرازی‌ها شتر سواری کوتی‌کوتی (دولا‌دولا) نمیشه. نمی‌شود با احکام خدا سلیقه‌ای برخورد کرد.
