آیتالله محمدی، متولد حدود سال ۱۳۰۲ هجری شمسی در روستای کلایی از توابع شهرستان لامرد فارس و پرورشیافته در خانوادهای متدین، از همان کودکی علاقه و استعداد ویژهای در فراگیری قرآن و علوم دینی از خود نشان داد.
او پس از طی مراحل مقدماتی تحصیلات خود و تدریس در مکتب خانه روستا، عازم حوزه علمیه نجف شد و در سالهای غربت و تبعید امام خمینی(ره) به عراق، با حضور در نجف اشرف و ارتباط مستقیم با رهبر کبیر انقلاب اسلامی در جریانهای مبارزاتی نقشآفرینی کرد.
آیتالله محمدی علاوه بر تحصیل در نجف، به دعوت بزرگان و مردم برای تبلیغ و تدریس به خرمشهر میآمد و به آگاهسازی مردم میپرداخت. او همزمان با اوجگیری قیام مردم علیه رژیم پهلوی و واقعه فیضیه، با انتشار اعلامیهها و رساندن پیام انقلاب به مردم، در بسیج نیروهای مردمی نقشی بیبدیل بر عهده داشت. وی در خاطرات خود نقل میکند که تلاشهایش برای تعطیلی بازار آبادان در پی حادثه ۱۵ خرداد و همراهی با مبارزان، بخش مهمی از حرکتهای انقلابی آن ایام بوده است.
اوج فعالیتهای مبارزاتی آیتالله محمدی در مرداد ۱۳۵۷ و با سخنرانی غرّای ایشان در مسجدالنبی خرمشهر بود؛ سخنرانی که به سرعت موجی از خیزش مردمی و تظاهرات گسترده را علیه حکومت پهلوی رقم زد. این حرکت مردمی با واکنش شدید دستگاه رژیم روبهرو شد و بلافاصله پس از پایان سخنان، آیتالله محمدی شبانه دستگیر و به تهران منتقل شد. اما بازداشت وی با اعتراض فراگیر روحانیون و مردم خرمشهر مواجه شد و در نهایت، با فشار افکار عمومی، وی از زندان آزاد گردید.
نقش کلیدی در سنگر نماز جمعه
با پیروزی انقلاب اسلامی و به فرمان مستقیم حضرت امام خمینی(ره)، آیتالله محمدی به عنوان نخستین امام جمعه خرمشهر منصوب شد. او در روزهای نخستین انقلاب، هدایت و ساماندهی مردم را برعهده گرفت و با خطبههای روشنگرانه و مدیریت امور اجتماعی، جایگاه مسجد و نماز جمعه را به محور وحدت، آگاهی و مقاومت تبدیل کرد.
اهمیت نقش ایشان زمانی دوچندان شد که خرمشهر مورد تهاجم نیروهای بعثی قرار گرفت. در این شرایط دشوار، آیتالله محمدی با پایداری خستگیناپذیر، همراه و همقدم با مردم، در شهر باقی ماند و با حضور در صفوف مقدم، مردم را به مقاومت، همبستگی و پایداری دعوت کرد. حضور ایشان روحیهای مضاعف به رزمندگان و خانوادهها میبخشید و الگویی کمنظیر از شجاعت و ایستادگی در برابر دشمنان بود.
ادامه مجاهدت در استانهای جنگزده
پس از اشغال خرمشهر توسط ارتش عراق، به دستور حضرت امام خمینی(ره)، آیتالله محمدی عازم ایلام شد و به عنوان امام جمعه، نمایندگی ولی فقیه و هدایتگر مردم آن دیار منصوب گردید. او در ایام سخت جنگ و بمبارانهای دشمن بعثی همواره در کنار مردم ایلام ایستاد و با فداکاری و تدبیر، همراهی و راهبری مردم را ادامه داد.
آیتالله محمدی تا پایان عمر شریف خویش در سنگرهای مختلف خدمت به اسلام و انقلاب، منشأ خیر و برکت بود و همواره مثالی از روحانیت انقلابی، مردمی و شجاع باقی ماند.