به گزارش شهدای ایران، محسن مهدیان در یادداشتی نوشت: بله، رهبرانقلاب با شماست؛ خود شما. هرجا که نشستهاید، تفاوتی نمیکند. مخاطب اصلی هرکسی است که تریبون دارد و صدالبته مدیران رسانهها مخاطب اصلی هستند؛ از آقای صداوسیما گرفته تا باقی رسانهها، تا همین قلم که این سطور را مینویسد.
یکی از پربسامدترین سخنان رهبری انقلاب طی چند ماه و بلکه چند سال گذشته جهاد تبیین و روشنگری بوده است و حالا در دیدار اخیر مردم آذربایجان، حجت را تمام کردند.
با این حال، یک بدفهمی ممکن است مانع قیام رسانهای شود و آنهم اینکه هرکس در خلوت خود بگوید من که مشغول تلاش و جهادم و بار این تکلیف مهم را به دیگران حواله دهد؛ خیر، کمکاری بهروشنی خورشید است. عوارض آن نیز روشن است؛ فاصله معنادار ذهنها تا واقعیتها. اما چرا؟ دقیقا چه چیز باید اصلاح شود؟
حرف بسیار است اما خلاصه کلام:
آنچه رهبرانقلاب بدان اشاره میکند، بسیار فراتر از منبری است که بهطور مرسوم در هیئتها برگزار میشود. روضه و اشکی که در جنگ حق و باطل امروز روشنگر نباشد، در خدمت سیدالشهدا نیست. اگر جرأتش باشد، باید گفته میشد در خدمت شیطان است. رسانه عدالتخواهی که بیاعتنا به ظلم رسانهای امروز است، خبرنگار و رسانه دشمن است.
فرمان رهبرانقلاب نیازمند یک تحول معنایی در رسانه است. کدام تحول؟
مسئله اصلی این است که رسانه باید از اقدام روزمره و طبیعی خارج شود و آرایش جنگی بگیرد؛ همین. کل کلام در این عبارت است. در دل آرایش جنگی 2جزء مفروض است؛ اول دشمن و دوم مجاهدت.
دیدن دشمن به اقدام رسانهای ما رنگ میزند. آرایش رسانهای باید دقیقا نقطه مقابل هدفگذاری دشمن باشد. امروز دشمن امید را هدف گرفته است؛ تخریب اعتمادبهنفس و چنددستگی را نشان کرده است و برای خودتحقیری برنامهریزی میکند. با این توضیح رسانه باید متناسب با همین اهداف آرایش بگیرد؛ هم در خنثیسازی و هم تهاجم بیامان به دشمن.
و اما دوم مجاهدت است. در جنگ با دشمن تنها کسانی میمانند که مجاهدت داشته باشند، شب و روز نشناسند، از مال و آبرویشان خرج کنند و خود را کاملا بهروز و مجهز به علم و مهارت و ابتکار و خلاقیت کنند. اینها ابزار مبارزه است. با زندگی عادی نمیتوان مقابل دشمن آرایش گرفت.
حرف تمام است؛ آنچه رهبرانقلاب میخواهند، آرایش جنگی است؛ مجاهدت مقابل دشمن در دفاع از مردم. دشمن، ذهن و قلب هر نفر از این مردم مظلوم را تصاحب کند، گویی بخشی از این خاک را به غارت برده است. باید غیرت داشت وگرنه به تعبیر مرحوم شریعتی: «وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هرجا خواهی باش؛ چه به نماز ایستاده باشی و چه به شراب نشسته باشی، هردو یکی است.» روحش شاد.