برخورد تبعیض آمیز دولت با اساتید هنرمند در بستر بیماری سوال برانگیز است.
به گزارش شهدای ایران، با وجود همه آنچه در این سالها گذشته با بستری شدن شجریان در بیمارستان، برخی از مسئولین دولتی با اعزام فرستادههای ویژه به عیادت وی رفتند تا بار دیگر نمادی از برخورد کریمانه دولت با هنرمندان باشند. اما استاد هنرمند دیگری هم هست که حق بزرگی بر گردن جمهوری اسلامی و مسئولانش دارد اما مدت زیادی در خانه بستری است و کسی سراغی از او نمیگیرد... حمید سبزواری استاد برجسته ادبیات و شاعر برجسته انقلاب اسلامی و سراینده سرود ملی جمهوری اسلامی مدت مدیدی است که در بستر بیماری افتاده است. سبزواری به عنوان «چهره ماندگار» کشور کسی است که تمام عمر خود را صرف ادبیات این مرز و بوم کرده و شعرهای او را بسیاری از مردم ایران شنیده و خواندهاند و از حفظ هستند. خالق سروده مشهور «خمینی ای امام» مدتهاست با موهای سپید خود در گوشهای رنج بیماری را تحمل میکند و طی این مدت هیچ مقام مسئولی به عیادت وی نرفته است.
براساس این گزارش، دولت و وزرا که هیچ، به گفته همسر وی که بار پرستاری از ستون ادبیات انقلاب را به دوش میکشد حتی یکی از مسئولان فرهنگی یا وزارت ارشاد نیز سراغی از وی نگرفتهاند. و البته خانواده او آنقدر بزرگ منش هستند که هیچ چشمداشتی به کسی نداشته باشند در مقابل این بیتوجهیها و برخوردهای دوگانه سخنی بر زبان نیاورند.سراینده شعرهای مشهور «آمریکا آمریکا، ننگ به نیرنگ تو» و «همپای جلودار» که همه دانشآموزان سالها اشعار او در کتابهای درسی را زمزمه کردهاند، این روزها علاوه بر تحمل رنج بیماری باید با حقوق اندک بازنشستگی با هزینههای بالای درمان نیز دست و پنجه نرم کند. آیا سزاوار نیست از سوی دولتی که اینقدر هنرمندان برایش اهمیت دارند کسی نیز به ملاقات استاد سبزواری نیز بروند درمان ایشان را نیز پی گیر شوند؟در مقابل چشمپوشی بزرگوارانه بر خطاها و تکریم کسی مثل شجریان که در سالهای اخیر با بیمهریهای خود مردم را رنجانده است، بیتوجهی دولتمردان به یک هنرمند بزرگ کشور چون استاد سبزواری معنای خوبی نخواهد داد و صحهای خواهد بود بر سیاست زدگی مسئولین دولتی در مواجهه با هنرمندان.
براساس این گزارش، دولت و وزرا که هیچ، به گفته همسر وی که بار پرستاری از ستون ادبیات انقلاب را به دوش میکشد حتی یکی از مسئولان فرهنگی یا وزارت ارشاد نیز سراغی از وی نگرفتهاند. و البته خانواده او آنقدر بزرگ منش هستند که هیچ چشمداشتی به کسی نداشته باشند در مقابل این بیتوجهیها و برخوردهای دوگانه سخنی بر زبان نیاورند.سراینده شعرهای مشهور «آمریکا آمریکا، ننگ به نیرنگ تو» و «همپای جلودار» که همه دانشآموزان سالها اشعار او در کتابهای درسی را زمزمه کردهاند، این روزها علاوه بر تحمل رنج بیماری باید با حقوق اندک بازنشستگی با هزینههای بالای درمان نیز دست و پنجه نرم کند. آیا سزاوار نیست از سوی دولتی که اینقدر هنرمندان برایش اهمیت دارند کسی نیز به ملاقات استاد سبزواری نیز بروند درمان ایشان را نیز پی گیر شوند؟در مقابل چشمپوشی بزرگوارانه بر خطاها و تکریم کسی مثل شجریان که در سالهای اخیر با بیمهریهای خود مردم را رنجانده است، بیتوجهی دولتمردان به یک هنرمند بزرگ کشور چون استاد سبزواری معنای خوبی نخواهد داد و صحهای خواهد بود بر سیاست زدگی مسئولین دولتی در مواجهه با هنرمندان.