علیرضا افتخاری خواننده ای است که برخورد افراد در قبال او دو حالت دارد؛ یا طرفدارش هستند، یا به شدت منتقدش. دلیل طرفداری از او قطعا آثار پرطرفدارش در سال های گذشته بوده و هست و دلیل انتقاد از او هم برمی گردد به اتفاقات بین او و رئیس جمهور سابق کشورمان «محمود احمدی نژاد» و البته نامه این خواننده به شجریان (خواننده حامی فتنه) که به اندازه کافی در همه این سال ها درباره این موضوعات صحبت به میان آمده است.
به گزارش شهدای ایران، خواننده «نیلوفرانه» هفته گذشته بار دیگر خبرساز شد و این بار در مواجهه با محمد جواد ظریف در حاشیه مراسم افتتاحیه پروژه خط دو متروی اصفهان، وزیر امور خارجه را «همشهری سیاستمدار» خود لقب داد و تعدادی از آثارش را به عنوان یادگاری به همشهری باسیاستش اهدا کرد.
پیشینه ای که از افتخاری در ذهن مخاطبان هنر و اهالی رسانه است باعث شده هرگونه رفتار اینچنینی او در مواجهه با اهالی سیاست و هنر مورد رصد قرار بگیرد و تبعات پیدا کنند.
این خواننده این بار هم در کادر عکاسان خبری جا خوش کرد و عکس های این اتفاق خیلی زود در رسانه ها بازتاب پیدا کرد. افتخاری هنوز رویه سال های قبل را در سکوت کامل خبری و گفتگو نکردن با رسانه ها ادامه می دهد و هنوز هم حاضر نیست درباره اتفاقات و مسائل به قول خودش «خاک گرفته» حرف بزند.
او خودش را قربانی توطئه چینی برخی سایت های سیاسی می داند و رزومه هنری اش را خدشه دار شده توسط «اتفاقات غیرهنری» قلمداد می کند. افتخاری تاکید دارد که حتی یک کلمه هم درباره بیماری و بستری شدن شجریان نمی خواهد حرف بزند و اگر سوالاتی درباره موضوعاتی غیر از آقای احمدی نژاد و شجریان هست «در خدمتون هستیم!».
جمله آخر را او با لهجه غلیظ اصفهانی می گوید و می خواهد نشان دهد که قصد دوری از فضاهای غیرهنری را دارد. با این پیش شرط ها طبیعتا زمینه زیادی برای این گفتگو باقی نمی ماند ولی همین اش هم بعد از این همه سال سکوت، غنیمتی است.
این بار عکس های هدایای شما به آقای ظریف سوژه اول رسانه ها شده. تعمدا در برخورد با اهالی سیاست اینگونه ظاهر می شوید که به رأس اخبار بیایید؟
– آقای ظریف که همشهری ماست. همیشه ارادت خاصی به ایشان داشته و داریم. ایشان بعد از سال ها لبخند را بر لبان مردم ایران نشانده اند و واقعا ایشان برکتی است برای این مملکت.
حرف خاصی بین شما رد و بدل شد؟
– نه؛ من فقط چند آلبوم به ایشان اهدا کردم و از ایشان بابت زحمات شان تشکر کردم.
شما به رغم اتفاقاتی که درت این فضاها در سال های گذشته برایتان افتاده، باز هم نترسیده اید و اجرا در این برنامه را با حضور سیاسیون قبول کردید. این ماجرا برایتان سخت نبود؟
– من کارم همین است که بخوانم. در مراسم ها و برای مردم. به هر حال هرگز نمی شود جلوی حرف های خاله زنکی را گرفت.
خیلی وقت است آلبوم منتشر نکرده اید؛ مخاطبان موسیقی معمولا هر چند ماه یک بار منتظر آلبوم های شما هستند!
– در حال کار کردن روی برخی آثار هستیم. هنوز به جمع بندی خاصی نرسیده ایم و به مرور اگر آلبومی آماده شد اطلاع رسانی می شود.
احساس نمی کنید دوره حاضر در موسیقی کشور در سیطره چهره های پاپ قرار گرفته و اهالی موسیقی سنتی و ایرانی آرام آرام در حال محو شدن هستند؟
– در طول چندین دهه فعالیتی که در موسیقی داشته ام تجربه هایی اندوخته ام که می توانست توشه خوبی برای هنرمندان جوان موسیقی باشد اما آنچه تا به امروز دریافته ام عدم تمایلی است که هنرمندان جوان موسیقی نسبت به این اندوخته ها دارند؛ بنابراین ترجیح می دهم فعلا خانه نشینی را تجربه کنم و نوبت را به جوان هایی بدهم که تالارهای اجرا در تسخیر آنهاست.
این شما را اذیت نمی کند؟
– نه؛ چرا باید اذیت شوم؟ من کار خودم را می کنم و آنها هم کار خودشان را می کنند.
خیلی ها منتظر بوده اند در روزهایی که آقای شجریان در بستر بیماری بود، باز هم شما دست به قلم شوید و برای ایشان نامه بنویسید… ولی این انتظارها بی پاسخ ماند.
– من یک بار برای ایشان نامه نوشته ام و جوابی دریافت نکرده ام. دلم شکست و به خاطر همین نخواسته ام مزاحم ایشان شوم.
فکر می کنید چرا شجریان جواب نامه شما را نداد؟
– شاید اطرافیان شان باعث شدند. مشاورهایی که داشته و دارند.
پیشینه ای که از افتخاری در ذهن مخاطبان هنر و اهالی رسانه است باعث شده هرگونه رفتار اینچنینی او در مواجهه با اهالی سیاست و هنر مورد رصد قرار بگیرد و تبعات پیدا کنند.
این خواننده این بار هم در کادر عکاسان خبری جا خوش کرد و عکس های این اتفاق خیلی زود در رسانه ها بازتاب پیدا کرد. افتخاری هنوز رویه سال های قبل را در سکوت کامل خبری و گفتگو نکردن با رسانه ها ادامه می دهد و هنوز هم حاضر نیست درباره اتفاقات و مسائل به قول خودش «خاک گرفته» حرف بزند.
او خودش را قربانی توطئه چینی برخی سایت های سیاسی می داند و رزومه هنری اش را خدشه دار شده توسط «اتفاقات غیرهنری» قلمداد می کند. افتخاری تاکید دارد که حتی یک کلمه هم درباره بیماری و بستری شدن شجریان نمی خواهد حرف بزند و اگر سوالاتی درباره موضوعاتی غیر از آقای احمدی نژاد و شجریان هست «در خدمتون هستیم!».
جمله آخر را او با لهجه غلیظ اصفهانی می گوید و می خواهد نشان دهد که قصد دوری از فضاهای غیرهنری را دارد. با این پیش شرط ها طبیعتا زمینه زیادی برای این گفتگو باقی نمی ماند ولی همین اش هم بعد از این همه سال سکوت، غنیمتی است.
این بار عکس های هدایای شما به آقای ظریف سوژه اول رسانه ها شده. تعمدا در برخورد با اهالی سیاست اینگونه ظاهر می شوید که به رأس اخبار بیایید؟
– آقای ظریف که همشهری ماست. همیشه ارادت خاصی به ایشان داشته و داریم. ایشان بعد از سال ها لبخند را بر لبان مردم ایران نشانده اند و واقعا ایشان برکتی است برای این مملکت.
حرف خاصی بین شما رد و بدل شد؟
– نه؛ من فقط چند آلبوم به ایشان اهدا کردم و از ایشان بابت زحمات شان تشکر کردم.
شما به رغم اتفاقاتی که درت این فضاها در سال های گذشته برایتان افتاده، باز هم نترسیده اید و اجرا در این برنامه را با حضور سیاسیون قبول کردید. این ماجرا برایتان سخت نبود؟
– من کارم همین است که بخوانم. در مراسم ها و برای مردم. به هر حال هرگز نمی شود جلوی حرف های خاله زنکی را گرفت.
خیلی وقت است آلبوم منتشر نکرده اید؛ مخاطبان موسیقی معمولا هر چند ماه یک بار منتظر آلبوم های شما هستند!
– در حال کار کردن روی برخی آثار هستیم. هنوز به جمع بندی خاصی نرسیده ایم و به مرور اگر آلبومی آماده شد اطلاع رسانی می شود.
احساس نمی کنید دوره حاضر در موسیقی کشور در سیطره چهره های پاپ قرار گرفته و اهالی موسیقی سنتی و ایرانی آرام آرام در حال محو شدن هستند؟
– در طول چندین دهه فعالیتی که در موسیقی داشته ام تجربه هایی اندوخته ام که می توانست توشه خوبی برای هنرمندان جوان موسیقی باشد اما آنچه تا به امروز دریافته ام عدم تمایلی است که هنرمندان جوان موسیقی نسبت به این اندوخته ها دارند؛ بنابراین ترجیح می دهم فعلا خانه نشینی را تجربه کنم و نوبت را به جوان هایی بدهم که تالارهای اجرا در تسخیر آنهاست.
این شما را اذیت نمی کند؟
– نه؛ چرا باید اذیت شوم؟ من کار خودم را می کنم و آنها هم کار خودشان را می کنند.
خیلی ها منتظر بوده اند در روزهایی که آقای شجریان در بستر بیماری بود، باز هم شما دست به قلم شوید و برای ایشان نامه بنویسید… ولی این انتظارها بی پاسخ ماند.
– من یک بار برای ایشان نامه نوشته ام و جوابی دریافت نکرده ام. دلم شکست و به خاطر همین نخواسته ام مزاحم ایشان شوم.
فکر می کنید چرا شجریان جواب نامه شما را نداد؟
– شاید اطرافیان شان باعث شدند. مشاورهایی که داشته و دارند.
از آخرین احوالات آقای شجریان خبری دارید؟
– می دانم که مرخص شده اند. چیزی درباره ایشان نمی توانم بگویم. فقط برایشان آرزوی موفقیت دارم.
*جام جم
