«تهران»؛ فیلمی هندی با روایت ضدایرانی
فیلم هندی «تهران» با همکاری موساد و القای روایت‌های جعلی علیه ایران، تصویری ضدایرانی از تهران و نیروهای سپاه به نمایش می‌گذارد.
شهدای ایران:به نقل از رسا، فیلم بالیوودی «تهران» (Tehran) به کارگردانی ارون گوپالان و با بازی جان ابراهام، پس از انتشار در پلتفرم‌های ZEE5 و نتفلیکس، به یکی از آثار جنجالی سال ۲۰۲۵ بدل شده است.
این فیلم که در ژانر جاسوسی ـ اکشن ساخته شده، با اقتباس آزاد از انفجار سال ۲۰۱۲ در نزدیکی سفارت اسرائیل در دهلی، روایتی سینمایی از کشمکش‌های سیاسی و امنیتی میان هند، ایران و اسرائیل ارائه می‌دهد؛ اما آنچه بیش از همه مورد توجه قرار گرفته، بازنمایی آشکاراً منفی از ایران و سپاه پاسداران است.
محور داستان
داستان فیلم بر شخصیت DCP Rajeev Kumar (RK)، مأمور ویژه پلیس دهلی متمرکز است. او پس از یک انفجار مرگبار که جان یک دختر بی‌گناه را می‌گیرد، به‌طور خودسرانه وارد تحقیقاتی فرامرزی می‌شود. مسیر او از دهلی آغاز و به تفلیس، ابوظبی و در نهایت تهران ختم می‌شود و در جریان این سفر، او با شبکه‌ای از بازی‌های سیاسی، جاسوسی و خیانت‌های پنهان مواجه می‌شود.
نقطه عطف داستان، زمانی است که مأمور هندی درمی‌یابد نه دولت هند از او حمایت می‌کند و نه اسرائیل و موساد پشتیبانی واقعی ارائه می‌دهند. در نتیجه، تنها و بی‌پناه وارد تهران می‌شود تا به سراغ افشار حسینی – فردی بلوچ و مرتبط با سپاه پاسداران که عامل حمله معرفی شده – برود. در این مسیر، او مجبور است به کمک‌های غیررسمی از جمله ارتباطات با نیروهای موساد و مأمورانی از سازمان اطلاعات هند (RAW) تکیه کند.
اوج فیلم، تقابل مستقیم راجیف کومار با افشار حسینی – معرفی‌شده به‌عنوان عامل بلوچ و مرتبط با سپاه پاسداران – در تهران است؛ جایی که ماجرا از یک مأموریت رسمی فراتر رفته و به جدالی میان انتقام شخصی، عدالت و بازی‌های ژئوپولیتیک بدل می‌شود.
«تهران»؛ فیلمی هندی با روایت ضدایرانی
بازتاب‌های ضدایرانی
فیلم تهران نه‌تنها یک تریلر جاسوسی سرگرم‌کننده، بلکه روایتی سیاسی با رویکرد ضدایرانی است. نشانه‌های این جهت‌گیری در چند محور قابل شناسایی است:
1. تصویرسازی منفی از ایران
تهران در فیلم شهری تیره، ناامن و مملو از خشونت نمایش داده می‌شود. نیروهای ایرانی نیز به‌عنوان تهدیدکنندگان امنیت جهانی معرفی می‌شوند، نه مدافعان امنیت ملی.
2. قهرمان‌سازی از همکاری با موساد
مأمور هندی در فیلم با کمک مستقیم موساد به اهداف خود می‌رسد. این روایت، اسرائیل را متحدی قابل‌اعتماد و ایران را دشمنی خطرناک تصویر می‌کند؛ روایتی که آشکارا همسو با سیاست‌های تل‌آویو است.
3. کلیشه‌سازی از هویت ایرانی
شخصیت‌های ایرانی در فیلم عمدتاً خشن، بی‌رحم و فاقد عمق انسانی هستند. این تصویرسازی کلیشه‌ای، جامعه ایرانی را صرفاً در قالب خشونت و دشمنی بازنمایی می‌کند.
4. تطهیر اقدامات موساد
ترور و عملیات غیرقانونی موساد در فیلم نه‌تنها نقد نمی‌شود، بلکه به‌عنوان اقدامی قهرمانانه و ضروری برای «اجرای عدالت» جلوه داده می‌شود.
5. بازتاب روایت رسانه‌های غربی
فیلم در نهایت همان الگویی را بازتولید می‌کند که رسانه‌های غربی و اسرائیلی در سال‌های اخیر ترویج کرده‌اند: ایران تهدید است، سپاه خطرناک است، موساد منجی است.
در نهایت می‌توان گفت که «تهران» صرفاً یک اثر سینمایی نیست، بلکه بازنمایی تحریف‌شده‌ای از واقعیت است که با فاصله گرفتن کامل از حادثه سال ۲۰۱۲، کارکردی سیاسی یافته و به ابزاری تبلیغاتی برای القای تصویری منفی از ایران و نیروهای انقلابی تبدیل شده است.
