درباره تیتر روزنامه سازندگی...
اتفاق خاصی در مورد دیدار مجازی رئیس‌جمهور یک کشور دیگر با وزیر ایرانی نیفتاده است و روزنامه سازندگی فقط با دروغ و تحریف و تخریب تلاش کرده سیاست خارجی دولت رئیسی را تحقیرآمیز جلوه دهد.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ تیتر یک روز گذشته روزنامه سازندگی با فونت درشت – خیلی درشت- این پرسش بود که «مرز تحقیر کجاست؟» روی کاریکاتوری تمام قد از رستم قاسمی، وزیر راه و مسکن و شهرسازی کشورمان و علی اف، رئیس‌جمهوری آذربایجان و طعنه به دیدار مجازی این دو با یکدیگر در سفر قاسمی به آذربایجان.
سازندگی زیر آن تیتر که گویی فونت درشتش را بخشی از استدلال حساب کرده، نوشته: «سفر قابل تأمل رستم قاسمی، وزیر مسکن و شهرسازی به جمهوری آذربایجان و دیدار مجازی با رئیس‌جمهور آن کشور به انتقادات از وی دامن زد و این پرسش را پیش کشید که اگر قرار بر دیدار مجازی است، چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت؟»
سؤال البته بی راه نیست؛ اما عامدانه غلط نوشته شده و همین هم بیراهش می‌کند. «اگر قرار بر دیدار مجازی است...» آیا وزیر مسکن ایران برای دیدار با رئیس‌جمهور آذربایجان به این کشور رفته بود؟ مگر وزیر، آن هم وزیر مسکن و نه حتی وزیر خارجه، همتای رئیس‌جمهور است که سفر برای چنین دیداری، اصل باشد؟ پس حالا ببینیم چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت.
اولاً وزیر مسکن ایران و هیئت اقتصادی همراه او که با استقبال شاهین مصطفی اف، معاون نخست‌وزیر آذربایجان وارد این کشور شدند، از برخی مناطق آزادشده در قره‌باغ و روند اجرای پروژه‌های زیرساختی و حمل‌ونقل در این مناطق بازدید کردند. هیئت اقتصادی کشورمان ابتدا با شرایط فعالیت فرودگاه بین‌المللی شهر «فضولی» که از تهران مستقیم به این فرودگاه در قره‌باغ پرواز کرد، آشنا و در جریان آن اعلام شد که این فرودگاه پس از آزادسازی مناطق متعلق به جمهوری آذربایجان، در سال گذشته طی ۹ ماه احداث شده است. در ادامه این سفر هیئت ایرانی با فعالیت‌های انجام‌شده در قالب پروژه راه‌آهن هورادیز ـ آقبند که بخشی از مسیر حمل‌ونقل بین‌المللی در منطقه زنگیلان آذربایجان واقع در مرز ارمنستان است، آشنا شدند. وزیر راه و شهرسازی کشورمان همچنین با روند ساخت دومین فرودگاه بین‌المللی «زنگیلان» در مناطق آزادشده آشنا شد. بازدید از تونل‌های در حال ساخت در مسیر زنگزور و طرح راه‌آهن در منطقه «جوجوق مرجانلی» و چند طرح جاده‌ای و ریلی از جمله برنامه‌های سفر هیئت ایرانی به مناطق مذکور بود.
ثانیاً در جریان دومین روز سفر قاسمی، توافقنامه ساخت پل جاده‌ای روی رودخانه «آستاراچای» در مرز دو کشور ایران و آذربایجان در باکو به امضا رسید. این سند را رحمان همت‌اف و خیرالله خادمی معاونان وزارت توسعه دیجیتال و حمل‌ونقل جمهوری آذربایجان و وزارت راه و شهرسازی کشورمان امضا کردند. مراسم کلنگ‌زنی این پل جاده‌ای روی رود آستاراچای روز سه شنبه با حضور رستم قاسمی و شاهین مصطفی‌اف معاون نخست‌وزیر جمهوری آذربایجان برگزار شد.
پس تا اینجا روشن شد که چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت و هیچ کدام این موارد ربطی به دیدار با رئیس‌جمهور این کشور ندارد. حال ببینیم چرا دیدار با علی اف مجازی بود.
وزیر مسکن همتای رئیس‌جمهور نیست و کل دیدار می‌توانست انجام نشود. با این حال دیدار پیش‌بینی شد و طبق همه دیدار‌های اخیر علی اف، به دلیل شرایط کرونایی نامناسب کشور آذربایجان، مجازی برگزار شد؛ از جمله دیدار‌های او با دبیرکل سازمان جهانى گمرک و رئیس پارلمان مونته‌نگرو.
پس اتفاق خاصی در مورد دیدار مجازی رئیس‌جمهور یک کشور دیگر با وزیر ایرانی نیفتاده است و روزنامه سازندگی فقط با دروغ و تحریف و تخریب تلاش کرده سیاست خارجی دولت رئیسی را تحقیرآمیز جلوه دهد. چطور آن همه فعالیت و همکاری سودمند طی این سفر دیده نشد و به اصل سفر به خاطر یک اتفاق عادی تاختند؟ غیر آن است که منافع و مطامع سیاسی برای این جریان ارجح بر منافع ملی است؟
یک نکته هم در ابتدای گزارش سازندگی بامزه است. نویسنده نوشته «این گزارش تلاش می‌کند با نگاه غیرسیاسی، سیاست‌های دولت سیزدهم را در زمینه سفر‌های دیپلماتیک زیر ذره بین ببرد و آن را با دولت حسن روحانی مقایسه کند.»
گزارش که کاملاً سیاست زده و با همه انواع دروغ‌ها و کج‌بافی‌های مرسوم گزارش‌های اینچنینی نوشته شده، اما اگر قرار بر قیاس با دولت روحانی است، چرا زمانی که محمدجواد ظریف، وزیر خارجه دولت روحانی به مسکو رفت، اما به جای دیدار حضوری با پوتین، صرفاً تلفنی با او صحبت کرد، سازندگی نگران مرز تحقیر نشد؟! شاید هم حامیان روحانی، شأن دولت رئیسی را آنقدر بالا می‌بینند که غیر از دیدار حضوری وزیر ایرانی با رئیس‌جمهور خارجی را تحقیر می‌بینند، اما در دولت روحانی همین که رئیس‌جمهور خارجی جواب تلفنشان را می‌داد، راضی بودند و حس حقارت نداشتند! وگرنه چرا آن زمان سازندگی تیتر مرز تحقیر نزد و کاریکاتور ظریف را نکشید و ننوشت که «اگر قرار بر صحبت تلفنی است، چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت؟»
راستی! مرز تخریب کجاست؟!
سازندگی زیر آن تیتر که گویی فونت درشتش را بخشی از استدلال حساب کرده، نوشته: «سفر قابل تأمل رستم قاسمی، وزیر مسکن و شهرسازی به جمهوری آذربایجان و دیدار مجازی با رئیس‌جمهور آن کشور به انتقادات از وی دامن زد و این پرسش را پیش کشید که اگر قرار بر دیدار مجازی است، چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت؟»
سؤال البته بی راه نیست؛ اما عامدانه غلط نوشته شده و همین هم بیراهش می‌کند. «اگر قرار بر دیدار مجازی است...» آیا وزیر مسکن ایران برای دیدار با رئیس‌جمهور آذربایجان به این کشور رفته بود؟ مگر وزیر، آن هم وزیر مسکن و نه حتی وزیر خارجه، همتای رئیس‌جمهور است که سفر برای چنین دیداری، اصل باشد؟ پس حالا ببینیم چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت.
اولاً وزیر مسکن ایران و هیئت اقتصادی همراه او که با استقبال شاهین مصطفی اف، معاون نخست‌وزیر آذربایجان وارد این کشور شدند، از برخی مناطق آزادشده در قره‌باغ و روند اجرای پروژه‌های زیرساختی و حمل‌ونقل در این مناطق بازدید کردند. هیئت اقتصادی کشورمان ابتدا با شرایط فعالیت فرودگاه بین‌المللی شهر «فضولی» که از تهران مستقیم به این فرودگاه در قره‌باغ پرواز کرد، آشنا و در جریان آن اعلام شد که این فرودگاه پس از آزادسازی مناطق متعلق به جمهوری آذربایجان، در سال گذشته طی ۹ ماه احداث شده است. در ادامه این سفر هیئت ایرانی با فعالیت‌های انجام‌شده در قالب پروژه راه‌آهن هورادیز ـ آقبند که بخشی از مسیر حمل‌ونقل بین‌المللی در منطقه زنگیلان آذربایجان واقع در مرز ارمنستان است، آشنا شدند. وزیر راه و شهرسازی کشورمان همچنین با روند ساخت دومین فرودگاه بین‌المللی «زنگیلان» در مناطق آزادشده آشنا شد. بازدید از تونل‌های در حال ساخت در مسیر زنگزور و طرح راه‌آهن در منطقه «جوجوق مرجانلی» و چند طرح جاده‌ای و ریلی از جمله برنامه‌های سفر هیئت ایرانی به مناطق مذکور بود.
ثانیاً در جریان دومین روز سفر قاسمی، توافقنامه ساخت پل جاده‌ای روی رودخانه «آستاراچای» در مرز دو کشور ایران و آذربایجان در باکو به امضا رسید. این سند را رحمان همت‌اف و خیرالله خادمی معاونان وزارت توسعه دیجیتال و حمل‌ونقل جمهوری آذربایجان و وزارت راه و شهرسازی کشورمان امضا کردند. مراسم کلنگ‌زنی این پل جاده‌ای روی رود آستاراچای روز سه شنبه با حضور رستم قاسمی و شاهین مصطفی‌اف معاون نخست‌وزیر جمهوری آذربایجان برگزار شد.
پس تا اینجا روشن شد که چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت و هیچ کدام این موارد ربطی به دیدار با رئیس‌جمهور این کشور ندارد. حال ببینیم چرا دیدار با علی اف مجازی بود.
وزیر مسکن همتای رئیس‌جمهور نیست و کل دیدار می‌توانست انجام نشود. با این حال دیدار پیش‌بینی شد و طبق همه دیدار‌های اخیر علی اف، به دلیل شرایط کرونایی نامناسب کشور آذربایجان، مجازی برگزار شد؛ از جمله دیدار‌های او با دبیرکل سازمان جهانى گمرک و رئیس پارلمان مونته‌نگرو.
پس اتفاق خاصی در مورد دیدار مجازی رئیس‌جمهور یک کشور دیگر با وزیر ایرانی نیفتاده است و روزنامه سازندگی فقط با دروغ و تحریف و تخریب تلاش کرده سیاست خارجی دولت رئیسی را تحقیرآمیز جلوه دهد. چطور آن همه فعالیت و همکاری سودمند طی این سفر دیده نشد و به اصل سفر به خاطر یک اتفاق عادی تاختند؟ غیر آن است که منافع و مطامع سیاسی برای این جریان ارجح بر منافع ملی است؟
یک نکته هم در ابتدای گزارش سازندگی بامزه است. نویسنده نوشته «این گزارش تلاش می‌کند با نگاه غیرسیاسی، سیاست‌های دولت سیزدهم را در زمینه سفر‌های دیپلماتیک زیر ذره بین ببرد و آن را با دولت حسن روحانی مقایسه کند.»
گزارش که کاملاً سیاست زده و با همه انواع دروغ‌ها و کج‌بافی‌های مرسوم گزارش‌های اینچنینی نوشته شده، اما اگر قرار بر قیاس با دولت روحانی است، چرا زمانی که محمدجواد ظریف، وزیر خارجه دولت روحانی به مسکو رفت، اما به جای دیدار حضوری با پوتین، صرفاً تلفنی با او صحبت کرد، سازندگی نگران مرز تحقیر نشد؟! شاید هم حامیان روحانی، شأن دولت رئیسی را آنقدر بالا می‌بینند که غیر از دیدار حضوری وزیر ایرانی با رئیس‌جمهور خارجی را تحقیر می‌بینند، اما در دولت روحانی همین که رئیس‌جمهور خارجی جواب تلفنشان را می‌داد، راضی بودند و حس حقارت نداشتند! وگرنه چرا آن زمان سازندگی تیتر مرز تحقیر نزد و کاریکاتور ظریف را نکشید و ننوشت که «اگر قرار بر صحبت تلفنی است، چرا باید به چنین سفر‌هایی رفت؟»
راستی! مرز تخریب کجاست؟!
