نگاهی به جدیدترین گفتگوی رسانهای محمود احمدینژاد؛
اخیراً محمود احمدینژاد در گفتگویی با عنوان «فروش سلاح، افتخار یا تخریب»، به رفع تحریم تسلیحاتی ایران واکنش نشان داده است.
به گزارش شهدای ایران، محمود احمدینژاد مدتهاست سعی دارد تا با اقدامات عجیب و غریب خود را در صدر اخبار نگه دارد. از مصاحبه با خبرنگار صهیونیست و نامهنگاری با بنسلمان گرفته تا توییت بازی با آنجلینا جولی درباره صلح جهانی برخی از آخرین اقداماتی است که او برای بیشتر دیده شدن انجام داده است.
اخیراً محمود احمدینژاد در گفتگویی با عنوان «فروش سلاح، افتخار یا تخریب»، به رفع تحریم تسلیحاتی ایران واکنش نشان داده است.
او در این ویدئو میگوید که فروش سلاح از سوی جمهوری اسلامی ایران بازی در زمین جنگ افروزان و مستکبران بوده و آن را تأیید کننده ادعای غربیها و بیگانگان مبنی بر حمایت ایران از تروریستهای منطقه میداند و میگوید: بهانه اصلي مستكبران براي فشار به ملت ايران اين است كه می گویند ايران دارد اسلحه مي فرستد و در منطقه آشوب و درگيري ايجاد مي كند. حالا ما بياييم اين را با افتخار اعلام كنيم كه ما مجوز گرفتيم و اسلحه صادر مي كنيم، اين يك بهانه جديد را به دست آنها مي دهد.
این نوع نگاه عجیب احمدینژاد به مساله قدرت نظامی و توان مقاومت البته مسبوق به سابقه بوده است. مرداد ماه سال 95 بود که احمدی نژاد درباره جنگ سوریه هر دو طرف جنگ را بازیگران نقشه ایالات متحده خوانده و گفت: الان در منطقه را ببینید. دو طرف درگیری اسلحه از کجا میخرند؟ هر دو از نظام سلطه اسلحه خریداری میکنند و اصلا خود نظام سلطه این برنامه را ریخته و بالا نشسته و میگوید دعوا نکنید! غیر از شیطان چه کسی میتواند این کار را آنقدر قشنگ انجام دهد.
حالا و پس از چند سال او مجددا با همین مغالطه ادعا میکند که اگر ایران به کشورهای دیگر سلاح بفروشد در واقع در راستای تایید ادعاهای بیگانگان قدم برداشته است!
محمود احمدینژاد در ادامه اظهاراتش، رسماً جمهوری اسلامی ایران را جنگ طلب و آتش افروز منطقه دانسته و گفته است: مگر غیر از این است که فروش سلاح برای جنگ است؟ ما قبلا منتقد اقدامات نظام سلطه بودیم که چرا آنها این کارها را می کنند، چرا جنگ راه می اندازند؟ منطق فروش سلاح، اختلاف و درگیری و بحران است یعنی قبل از اینکه سلاحی فروخته شود، باید یک اختلاف و درگیری و بحرانی بوجود بیاید.
آنطور که از گفتههای احمدینژاد بر میآید، از نظر او جمهوری اسلامی ایران با پشتیبانی از جبهه مقاومت و حمایت از سوریه در مقابله با تکفیریهای مثل داعش، در حال تکمیل پازل دشمن و ایجاد ناامنی است تا بتواند سلاحهای خود را به فروش برساند!
او البته در زمان ریاست جمهوری خودش نیز نشان داد که به دربار دیکتاتورهای یمن و اردن تمایل بیشتری نسبت به عراق و سوریه داشته است. مطلبی که بارها از سوی دستاندرکاران جبهه مقاومت در سالهای مختلف بیان شده بود.
گویا رئیس جمهور سابق نمیداند یا نمیخواهد بداند که اساسا در بسیاری از این درگیریها، آغازکننده جنگ و درگیری دیگرانی بودهاند که او سالهاست مشغول گفتگو با رسانههای آنهاست و در سالهای پایانی دولتش آرزوی گفتگو با آنان را در سر داشت.
نکته جالب دیگر این گفتگو حضور عبدالرضا داوری در کنار محمود احمدینژاد است. کسی که ابهامات فراوان مالی و اخلاقی درباره وی مطرح شده و برخی از حامیان احمدینژاد سعی داشتند تا اثبات کنند که او مدتهاست از سوی احمدینژاد طرد شده و ارتباطی با او ندارد.
احمدینژاد در بخش دیگری از سخنان خود در تکمیل صحبت عبدالرضا داوری مبنی بر اینکه فروش سلاح با مرام انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) همخوانی ندارد، میگوید: بله. اينكه دولت به آن افتخار بكند، اين بزرگترين توهين به ملت ايران است. سلاح براي چيست؟ مگر سلاح براي كشتار نيست؟ به درد كار ديگري نميخورد. ملت ايران انقلاب كرد كه ديگر مسابقه تسليحاتي و كشتار و درگيري نباشد. ما انقلاب كرديم كه اينها در دنيا ريشه كن بشود نه اينكه حالا خودمان بياييم افتخار كنيم كه صادركننده سلاح به جهان شديم. چه كسي در دنيا جز مستكبران به فروش سلاح افتخار و آن را تبليغ ميكند؟ غير از آنها كسي اين كار را نميكند.
این سخنان احمدینژاد البته در تقابل مستقیم با منطق عقلانی و قرآنی اسلام است. علیرغم ادعای احمدینژاد کاربرد سلاح در وهله اول اساسا «کشتار» نیست و بلکه «جلوگیری از کشتار» است. او هنوز نمیداند یا نمیخواهد بداند که هدف از دستورات صریح قرآن درباره افزایش قدرت نظامی که در آیه «و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخیل» نمود یافته، بازدارندگی و جلوگیری از ایجاد جنگ و درگیری از طریق ترساندن دشمنان خدا و دین خدا است. فلسفه اصلی دستور قرآن به افزایش قدرت نظامی «ترهبون به عدو الله» بوده نه کشتار و دعوت به جنگافروزی!
به نظر میرسد مسیری که محمود احمدینژاد برای دیده شدن و زنده ماندن در افکار عمومی انتخاب کرده است، در حال رسیدن به نقاط خطرناکی است که شاید او را برای همیشه از صحنه سیاسی و ذهنی مردم ایران پاک کرده و به تاریخ بسپارد.
اخیراً محمود احمدینژاد در گفتگویی با عنوان «فروش سلاح، افتخار یا تخریب»، به رفع تحریم تسلیحاتی ایران واکنش نشان داده است.
او در این ویدئو میگوید که فروش سلاح از سوی جمهوری اسلامی ایران بازی در زمین جنگ افروزان و مستکبران بوده و آن را تأیید کننده ادعای غربیها و بیگانگان مبنی بر حمایت ایران از تروریستهای منطقه میداند و میگوید: بهانه اصلي مستكبران براي فشار به ملت ايران اين است كه می گویند ايران دارد اسلحه مي فرستد و در منطقه آشوب و درگيري ايجاد مي كند. حالا ما بياييم اين را با افتخار اعلام كنيم كه ما مجوز گرفتيم و اسلحه صادر مي كنيم، اين يك بهانه جديد را به دست آنها مي دهد.
این نوع نگاه عجیب احمدینژاد به مساله قدرت نظامی و توان مقاومت البته مسبوق به سابقه بوده است. مرداد ماه سال 95 بود که احمدی نژاد درباره جنگ سوریه هر دو طرف جنگ را بازیگران نقشه ایالات متحده خوانده و گفت: الان در منطقه را ببینید. دو طرف درگیری اسلحه از کجا میخرند؟ هر دو از نظام سلطه اسلحه خریداری میکنند و اصلا خود نظام سلطه این برنامه را ریخته و بالا نشسته و میگوید دعوا نکنید! غیر از شیطان چه کسی میتواند این کار را آنقدر قشنگ انجام دهد.
حالا و پس از چند سال او مجددا با همین مغالطه ادعا میکند که اگر ایران به کشورهای دیگر سلاح بفروشد در واقع در راستای تایید ادعاهای بیگانگان قدم برداشته است!
محمود احمدینژاد در ادامه اظهاراتش، رسماً جمهوری اسلامی ایران را جنگ طلب و آتش افروز منطقه دانسته و گفته است: مگر غیر از این است که فروش سلاح برای جنگ است؟ ما قبلا منتقد اقدامات نظام سلطه بودیم که چرا آنها این کارها را می کنند، چرا جنگ راه می اندازند؟ منطق فروش سلاح، اختلاف و درگیری و بحران است یعنی قبل از اینکه سلاحی فروخته شود، باید یک اختلاف و درگیری و بحرانی بوجود بیاید.
آنطور که از گفتههای احمدینژاد بر میآید، از نظر او جمهوری اسلامی ایران با پشتیبانی از جبهه مقاومت و حمایت از سوریه در مقابله با تکفیریهای مثل داعش، در حال تکمیل پازل دشمن و ایجاد ناامنی است تا بتواند سلاحهای خود را به فروش برساند!
او البته در زمان ریاست جمهوری خودش نیز نشان داد که به دربار دیکتاتورهای یمن و اردن تمایل بیشتری نسبت به عراق و سوریه داشته است. مطلبی که بارها از سوی دستاندرکاران جبهه مقاومت در سالهای مختلف بیان شده بود.
گویا رئیس جمهور سابق نمیداند یا نمیخواهد بداند که اساسا در بسیاری از این درگیریها، آغازکننده جنگ و درگیری دیگرانی بودهاند که او سالهاست مشغول گفتگو با رسانههای آنهاست و در سالهای پایانی دولتش آرزوی گفتگو با آنان را در سر داشت.
نکته جالب دیگر این گفتگو حضور عبدالرضا داوری در کنار محمود احمدینژاد است. کسی که ابهامات فراوان مالی و اخلاقی درباره وی مطرح شده و برخی از حامیان احمدینژاد سعی داشتند تا اثبات کنند که او مدتهاست از سوی احمدینژاد طرد شده و ارتباطی با او ندارد.
احمدینژاد در بخش دیگری از سخنان خود در تکمیل صحبت عبدالرضا داوری مبنی بر اینکه فروش سلاح با مرام انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) همخوانی ندارد، میگوید: بله. اينكه دولت به آن افتخار بكند، اين بزرگترين توهين به ملت ايران است. سلاح براي چيست؟ مگر سلاح براي كشتار نيست؟ به درد كار ديگري نميخورد. ملت ايران انقلاب كرد كه ديگر مسابقه تسليحاتي و كشتار و درگيري نباشد. ما انقلاب كرديم كه اينها در دنيا ريشه كن بشود نه اينكه حالا خودمان بياييم افتخار كنيم كه صادركننده سلاح به جهان شديم. چه كسي در دنيا جز مستكبران به فروش سلاح افتخار و آن را تبليغ ميكند؟ غير از آنها كسي اين كار را نميكند.
این سخنان احمدینژاد البته در تقابل مستقیم با منطق عقلانی و قرآنی اسلام است. علیرغم ادعای احمدینژاد کاربرد سلاح در وهله اول اساسا «کشتار» نیست و بلکه «جلوگیری از کشتار» است. او هنوز نمیداند یا نمیخواهد بداند که هدف از دستورات صریح قرآن درباره افزایش قدرت نظامی که در آیه «و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخیل» نمود یافته، بازدارندگی و جلوگیری از ایجاد جنگ و درگیری از طریق ترساندن دشمنان خدا و دین خدا است. فلسفه اصلی دستور قرآن به افزایش قدرت نظامی «ترهبون به عدو الله» بوده نه کشتار و دعوت به جنگافروزی!
به نظر میرسد مسیری که محمود احمدینژاد برای دیده شدن و زنده ماندن در افکار عمومی انتخاب کرده است، در حال رسیدن به نقاط خطرناکی است که شاید او را برای همیشه از صحنه سیاسی و ذهنی مردم ایران پاک کرده و به تاریخ بسپارد.