در اثر برخورد یک کشتی چینی با نفتکش ایرانی در نزدیکی چین، همه ۳۲ خدمه نفتکش ایرانی مفقود شده اند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از خبرایرانی، در اثر برخورد یک کشتی چینی با نفتکش ایرانی در نزدیکی چین، همه ۳۲ خدمه نفتکش ایرانی مفقود شده اند.
این خبر شاید برای کسانی که از نفتکش و سیستمهای ایمنی آن اطلاعی ندارند باور کردنی باشد.
اما کسانی که سیستمهای ایمنی نفتکشها را دیده اند، نمی توانند به سادگی از کنار این موضوع بگذرند.
نقطه ای از نفتکش که کشتی چینی با آن برخورد کرده است حداقل ۵۰ تا ۸۰ متر از موتور خانه و خوابگاه نفتکش فاصله دارد.
محموله نفتکش، میعانات گازی پارس جنوبی است که حاوی گاز سمی هیدروژن سولفوره است.
ممکن است گفته شود انتشار گاز باعث خفگی آنی همه خدمه نفتکش شده است.
اگر بپذیریم که همه سیستم های ایمنی نفتکش از کار افتاده باشند، می توان پذیرفت که همه خدمه دچار گازگرفتگی شده اند.
اما همه نفتکشها به نوعی طراحی و ساخته میشوند که اجازه ورود گاز به موتورخانه و خوابگاه داده نمی شود و به محض اینکه سنسورهای تشخیص گاز وجود گاز را در هوای ورودی تشخیص دهند کلیه دریچه ها و منافذ ورود هوا بسته می شوند.
دستگاههای تنفسی هم به وفور در کشتی وجود دارد.
کشتی دارای دو قایق نجات است که در دو طرف کشتی و در نزدیکترین فاصله به خوابگاه نصب شده اند که بدون نیاز به برق امکان به آب اندازی آنها وجود دارد. این قایقها کاملا نفوذ ناپذیرند و می توانند از وسط آتش هم عبور کنند.
علاوه بر این قایقها، تعداد زیادی قایق باد شونده هم در جای جای کشتی نصب است که می توان آنها را به آب انداخت و خود را نجات داد.
دهها جلیقه نجات هم در جای جای کشتی وجود دارند که می توان پوشید و خود را به آب انداخت.
لذا مفقود شدن همه خدمه را نمی توان به سادگی باور کرد.
آیا خدمه قبل از تصادف زنده بوده اند؟
آیا اصلا کسی در نفتکش بوده است؟
اینها سوالاتی هستند که بعد از ورود به کشتی، جوابشان معلوم خواهد شد.
سیستمهای ناوبری کشتی ها و رادارهای آنها وجود هر شی فلزی ثابت یا متحرک را از فاصله حداقل ۸۰ کیلومتری تشخیص می دهند.
چگونه است که هیچیک از این دو کشتی غول پیکر وجود دیگری را متوجه نشده است.
سرعت کشتی ها به ندرت به ۳۰ کیومتر در ساعت میرسد، آیا واقعا فرصتی برای تغییر مسیر نبوده است؟
مخازن کشتی به صورت جدا از هم هستند. چگونه است که کل محموله در حال سوختن است در حالی که فقط مخازن وسط کشتی دچار حادثه شده اند؟
حالا هم باید منتظر بمانیم که شرکت فرضی و صوری پانامایی اطلاعات جعبه سیاه کشتی را به ما بدهد چون این کشتی با پرچم پاناما تردد می کرد و طبق قوانین دریایی باید جعبه سیاه به کسور صاحب پرچم ارسال شود.
موضوع بسیار پیچیده تر از آن است که با محاسبات و تحلیل های معمولی بتوان به علل و نتایج آن پرداخت.
این خبر شاید برای کسانی که از نفتکش و سیستمهای ایمنی آن اطلاعی ندارند باور کردنی باشد.
اما کسانی که سیستمهای ایمنی نفتکشها را دیده اند، نمی توانند به سادگی از کنار این موضوع بگذرند.
نقطه ای از نفتکش که کشتی چینی با آن برخورد کرده است حداقل ۵۰ تا ۸۰ متر از موتور خانه و خوابگاه نفتکش فاصله دارد.
محموله نفتکش، میعانات گازی پارس جنوبی است که حاوی گاز سمی هیدروژن سولفوره است.
ممکن است گفته شود انتشار گاز باعث خفگی آنی همه خدمه نفتکش شده است.
اگر بپذیریم که همه سیستم های ایمنی نفتکش از کار افتاده باشند، می توان پذیرفت که همه خدمه دچار گازگرفتگی شده اند.
اما همه نفتکشها به نوعی طراحی و ساخته میشوند که اجازه ورود گاز به موتورخانه و خوابگاه داده نمی شود و به محض اینکه سنسورهای تشخیص گاز وجود گاز را در هوای ورودی تشخیص دهند کلیه دریچه ها و منافذ ورود هوا بسته می شوند.
دستگاههای تنفسی هم به وفور در کشتی وجود دارد.
کشتی دارای دو قایق نجات است که در دو طرف کشتی و در نزدیکترین فاصله به خوابگاه نصب شده اند که بدون نیاز به برق امکان به آب اندازی آنها وجود دارد. این قایقها کاملا نفوذ ناپذیرند و می توانند از وسط آتش هم عبور کنند.
علاوه بر این قایقها، تعداد زیادی قایق باد شونده هم در جای جای کشتی نصب است که می توان آنها را به آب انداخت و خود را نجات داد.
دهها جلیقه نجات هم در جای جای کشتی وجود دارند که می توان پوشید و خود را به آب انداخت.
لذا مفقود شدن همه خدمه را نمی توان به سادگی باور کرد.
آیا خدمه قبل از تصادف زنده بوده اند؟
آیا اصلا کسی در نفتکش بوده است؟
اینها سوالاتی هستند که بعد از ورود به کشتی، جوابشان معلوم خواهد شد.
سیستمهای ناوبری کشتی ها و رادارهای آنها وجود هر شی فلزی ثابت یا متحرک را از فاصله حداقل ۸۰ کیلومتری تشخیص می دهند.
چگونه است که هیچیک از این دو کشتی غول پیکر وجود دیگری را متوجه نشده است.
سرعت کشتی ها به ندرت به ۳۰ کیومتر در ساعت میرسد، آیا واقعا فرصتی برای تغییر مسیر نبوده است؟
مخازن کشتی به صورت جدا از هم هستند. چگونه است که کل محموله در حال سوختن است در حالی که فقط مخازن وسط کشتی دچار حادثه شده اند؟
حالا هم باید منتظر بمانیم که شرکت فرضی و صوری پانامایی اطلاعات جعبه سیاه کشتی را به ما بدهد چون این کشتی با پرچم پاناما تردد می کرد و طبق قوانین دریایی باید جعبه سیاه به کسور صاحب پرچم ارسال شود.
موضوع بسیار پیچیده تر از آن است که با محاسبات و تحلیل های معمولی بتوان به علل و نتایج آن پرداخت.
