آیا براستی امروز همه معضلات فرهنگی تهران بهبود یافته که امثال مسجدجامعی و مختاباد و صابری در مقام سخنگوی پرویز تناولی برآمده و به دنبال احقاق حقِ نداشته ی این فرد هستند؟!
شهدای ایران: پرویز تناولی مجسمه ساز که طی چند سال اخیر بر سر ماجرای فروش منزل و آثارش به مشکلات عدیده ای با سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران برخورده است، روز گذشته در جلسه ای با برخی اعضای اصلاح طلب شورای شهر تهران خواستار بازپس گیری آثارش از سازمان فرهنگی هنری شهرداری شده است. این خواسته در حالی است که تناولی بارها و بارها شکایت خود را از سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تقدیم دادگاه کرده و در نهایت دادگاه جمهوری اسلامی نیز رای خود را به نفع سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران صادر کرد و مالکیت آثار تناولی را در اختیار سازمان مذکور قرار داد.
به گزارش گروه فرهنگی تهران پرس؛ اما رای دادگاه نیز تناولی را آرام نکرد تا جائیکه هوچی گری رسانه ای این هنرمند «پوچ گرا» در رسانه های معاند با نظام جمهوری اسلامی بهترین فرصت را به غربی ها داد تا از آب گل آلود تناولی ماهی بگیرند و فرصت را برای تخریب نهادهای فرهنگی ایران غنیمت شمارند.
نزدیکی «هیچ های تناولی» با مکتب نهیلیسم!
هیچ های تناولی شکلی از خطوط ایرانی را همراه با تفکر غربگرایانه نیهیلیسم )هیچ انگاری( پیوند زده است. هیچ انگاری، فقدان هدف اجتماعی، بی معیاری و نداشتن و نپذیرفتن شاخص میزانی برای سنجش امور مطرح است. منشأ نیهیلیسم را باید در کمون های اولیه یافت که نوعی ترک دنیا، خودفراموشی، بی اعتنایی و بی اعتقادی نسبت به هد فدار بودن عالم و اظهار عجز درباره توان ذهنی و فکری آدمی در کار بود. شکاکیت افراطی نسبت به همه چیز و نفرت نسبت به حیات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و تربیتی و بیهودگی آنها از منشأهای تکوینی نیهیلیسم مای ههای ابتدایی آن است.
همین رویکرد هیچ انگارانه و غیراخلاقی آثار تناولی موجب شده است تا رسانه های ارزشمدار در مقاطع گوناگون از نمایش آثار وی به ویژه در نمایشگاه های وابسته به دولت و نهادهای عمومی انتقاد کنند.
از آن جمله روزنامه کیهان در 18 دی ماه 91 در اعتراض به نمایش مجسمه نیهیلیستی «هیچ» در فرهنگسرای نیاوران متعلق به معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می نویسد:
«مجسمه حجمی موسوم به "هیچ" که حاصل تراوشات پوچگرایانه و ضداخلاقی یکی از به اصطلاح هنرمندان وابسته دربار پهلوی است، بار دیگر در یکی از مراکز فرهنگی دولتی به نمایش درآمد! مجسمه "هیچ" در حالی در مجموعه نیاوران به نمایش درآمده که این اثر ساخت هشده توسط پرویز تناولی از نمادهای پوچگرایی در عرصه هنرهای تجسمی محسوب می شود. آثار ضددینی تناولی پیش از انقلاب تا حدی وقاحت داشت که حتی نشریات شبه روشنفکری آن زمان نیز نوشتند: «خوب شد مردم به نمایشگاه این مجسمه ساز نیامدند و ندیدند که چه آثار ضد اخلاقی به نمایش درآمده است!»
گفتنی است، تناولی در دوران طاغوت مشاور فرح پهلوی بود و در سال ۵۶ به عضویت شورای مرکزی جشن های ایران و آمریکا درآمد.
پرويز تناولي در آستانه برپايي نمايشگاه انفرادي مجسمه‌هاي «هيچ» در گالري 10 ،گفت: بزرگترين شانس من مردمي شدن مجسمه‌هاي «هيچ» و راه يافتن آنها به خانه مردم بود. اگر روزنامه‌هاي دهه 40 و 50 را نگاه كنيد متوجه مي‌شويد كه آنجا گفته بودم مي‌خواهم دنيا را پر از «هيچ» كنم. نمي‌دانم چقدر آن ايده انجام شد و كاري هم به آن نداريم، زيرا اين «هيچ»ها ساخته شد و به خانه‌هاي مردم راه پيدا كرد. او اضافه كرد: در يك دوره‌هايي از كارم فقط «هيچ» مي‌ساختم و كار ديگري انجام نمي‌دادم. گاه نيز مجسمه‌هاي «هيچ» را با تلفيق شاعر، عاشق و ديوارها كار كردم. در هر حال «هيچ» دوست قديمي بود كه با هم اخت شده‌ايم.
لازم به یادآوری است؛ شهرداری تهران در دوران مرتضی الویری و با حمایت حجت الاسلام زم 57 اثر این مجسمه ساز و منزل مسکونی وی را برای تبدیل به موزه خریداری کرد که این اقدامات با اعتراض شدید هنرمندان و رسانه های ارزشی روبه رو شد.
فرش قرمز اصلاح طلبان شورای شهر تهران برای هنرمند «پوچ گرا»
اما نکته قابل تامل در این بین آنجاست که برخی افراد شورای شهر که باید در مدیریت شهر تهران بیشتر به دنبال دغدغه های مردمی شهر باشند، پیگیر امور یک هنرمند «پوچ گرا» شده اند. فردی به ظاهر هنرمند که حتی قائل به رای صادره از قانون جمهوری اسلامی هم نیست و در طول این مدت با دستاویز قرار دادن این بهانه، از هیچ تلاشی برای تخریب چهره نظام جمهوری اسلامی در رسانه های بیگانه دریغ نکرده است!
در پایان لازم به یادآوری است که اعضای شورای شهر پیش از آنکه بخواهند در نقش وکیل یک فرد هوچی گر برآیند، بهتر است کمی هم به فکر معضلات اجتماعی و فرهنگی شهر تهران باشند. آیا براستی امروز همه معضلات فرهنگی تهران بهبود یافته که امثال مسجدجامعی و مختاباد و صابری در مقام سخنگوی پرویز تناولی برآمده و به دنبال احقاق حقِ نداشته ی این فرد هستند؟!
منبع: تهران پرس
به گزارش گروه فرهنگی تهران پرس؛ اما رای دادگاه نیز تناولی را آرام نکرد تا جائیکه هوچی گری رسانه ای این هنرمند «پوچ گرا» در رسانه های معاند با نظام جمهوری اسلامی بهترین فرصت را به غربی ها داد تا از آب گل آلود تناولی ماهی بگیرند و فرصت را برای تخریب نهادهای فرهنگی ایران غنیمت شمارند.
نزدیکی «هیچ های تناولی» با مکتب نهیلیسم!
هیچ های تناولی شکلی از خطوط ایرانی را همراه با تفکر غربگرایانه نیهیلیسم )هیچ انگاری( پیوند زده است. هیچ انگاری، فقدان هدف اجتماعی، بی معیاری و نداشتن و نپذیرفتن شاخص میزانی برای سنجش امور مطرح است. منشأ نیهیلیسم را باید در کمون های اولیه یافت که نوعی ترک دنیا، خودفراموشی، بی اعتنایی و بی اعتقادی نسبت به هد فدار بودن عالم و اظهار عجز درباره توان ذهنی و فکری آدمی در کار بود. شکاکیت افراطی نسبت به همه چیز و نفرت نسبت به حیات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و تربیتی و بیهودگی آنها از منشأهای تکوینی نیهیلیسم مای ههای ابتدایی آن است.
همین رویکرد هیچ انگارانه و غیراخلاقی آثار تناولی موجب شده است تا رسانه های ارزشمدار در مقاطع گوناگون از نمایش آثار وی به ویژه در نمایشگاه های وابسته به دولت و نهادهای عمومی انتقاد کنند.
از آن جمله روزنامه کیهان در 18 دی ماه 91 در اعتراض به نمایش مجسمه نیهیلیستی «هیچ» در فرهنگسرای نیاوران متعلق به معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می نویسد:
«مجسمه حجمی موسوم به "هیچ" که حاصل تراوشات پوچگرایانه و ضداخلاقی یکی از به اصطلاح هنرمندان وابسته دربار پهلوی است، بار دیگر در یکی از مراکز فرهنگی دولتی به نمایش درآمد! مجسمه "هیچ" در حالی در مجموعه نیاوران به نمایش درآمده که این اثر ساخت هشده توسط پرویز تناولی از نمادهای پوچگرایی در عرصه هنرهای تجسمی محسوب می شود. آثار ضددینی تناولی پیش از انقلاب تا حدی وقاحت داشت که حتی نشریات شبه روشنفکری آن زمان نیز نوشتند: «خوب شد مردم به نمایشگاه این مجسمه ساز نیامدند و ندیدند که چه آثار ضد اخلاقی به نمایش درآمده است!»
گفتنی است، تناولی در دوران طاغوت مشاور فرح پهلوی بود و در سال ۵۶ به عضویت شورای مرکزی جشن های ایران و آمریکا درآمد.
پرويز تناولي در آستانه برپايي نمايشگاه انفرادي مجسمه‌هاي «هيچ» در گالري 10 ،گفت: بزرگترين شانس من مردمي شدن مجسمه‌هاي «هيچ» و راه يافتن آنها به خانه مردم بود. اگر روزنامه‌هاي دهه 40 و 50 را نگاه كنيد متوجه مي‌شويد كه آنجا گفته بودم مي‌خواهم دنيا را پر از «هيچ» كنم. نمي‌دانم چقدر آن ايده انجام شد و كاري هم به آن نداريم، زيرا اين «هيچ»ها ساخته شد و به خانه‌هاي مردم راه پيدا كرد. او اضافه كرد: در يك دوره‌هايي از كارم فقط «هيچ» مي‌ساختم و كار ديگري انجام نمي‌دادم. گاه نيز مجسمه‌هاي «هيچ» را با تلفيق شاعر، عاشق و ديوارها كار كردم. در هر حال «هيچ» دوست قديمي بود كه با هم اخت شده‌ايم.
لازم به یادآوری است؛ شهرداری تهران در دوران مرتضی الویری و با حمایت حجت الاسلام زم 57 اثر این مجسمه ساز و منزل مسکونی وی را برای تبدیل به موزه خریداری کرد که این اقدامات با اعتراض شدید هنرمندان و رسانه های ارزشی روبه رو شد.
فرش قرمز اصلاح طلبان شورای شهر تهران برای هنرمند «پوچ گرا»
اما نکته قابل تامل در این بین آنجاست که برخی افراد شورای شهر که باید در مدیریت شهر تهران بیشتر به دنبال دغدغه های مردمی شهر باشند، پیگیر امور یک هنرمند «پوچ گرا» شده اند. فردی به ظاهر هنرمند که حتی قائل به رای صادره از قانون جمهوری اسلامی هم نیست و در طول این مدت با دستاویز قرار دادن این بهانه، از هیچ تلاشی برای تخریب چهره نظام جمهوری اسلامی در رسانه های بیگانه دریغ نکرده است!
در پایان لازم به یادآوری است که اعضای شورای شهر پیش از آنکه بخواهند در نقش وکیل یک فرد هوچی گر برآیند، بهتر است کمی هم به فکر معضلات اجتماعی و فرهنگی شهر تهران باشند. آیا براستی امروز همه معضلات فرهنگی تهران بهبود یافته که امثال مسجدجامعی و مختاباد و صابری در مقام سخنگوی پرویز تناولی برآمده و به دنبال احقاق حقِ نداشته ی این فرد هستند؟!
منبع: تهران پرس
