روزی که تو به اسارت رفتی چشمان منتظر به راهت ایستادند و نظاره کردند راه را تا تو بیایی و بعد از سال‌ها چهره‌ات چه خسته و رنجور بود و نشان از استقامت تو در برابر سختی‌ها و ستمگری های دوران اسارت داشت.

مردانه در مقابل همه پستی و بلندی‌های سال‌ها دور از خانه و کاشانه و خانواده چون کوهی مقاوم و استوار ایستادگی کردی و تحملت زینب وار چه زیباست. صبورانه سال‌ها رنج را در زندان‌های رژیم بعث تاب آوردی و اگر نبودند چون تویی هرگز در جنگ نابرابر حق علیه باطل پیروز نمی‌شدیم.

صورت پر از چین و چروک و چشم‌های خسته ات با آدمی حرف می‌زند و از دوران زندان و در بند بودنت می‌گوید و چه حکایت‌هایی در خود دارد.

و امروز درس صبر، فداکاری، ایثارگری، استقامت، ایستادگی و بزرگ بودن را از تو آموختم و جوانان و نوجوانان این مرز و بوم درس های زیبای صبور بودن را از تو می آموزند.

ایثار و مقاومت در مقابل تنگی‌ها و مشکلات بهترین راه برای مقابله با جنگ نرمی است که امروز دشمنان انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی برپا كرده‌اند. اسرای هشت سال جنگ تحمیلی با تحمل سختی‌ها و مشقت‌های دوران اسارت در اردوگاه‌های عراق پیروزی ایران اسلامی بر رژیم بعثی را تثبیت کردند و از مرزهای ایران عقب‌نشینی کرده و صدام را با آن همه ادعا وادار به عقب‌نشینی کردند و همه اینها میسر نشد مگر با استقامت آزادگان. آزادگان، با ایمان راسخ خود در برابر همه فشارهای جسمی و روحی دشمنان ایستادند و روابط اجتماع کوچک اردوگاهی خود را بر پایه اخلاق حسنه بنا نهاده و از شکنجه‌های مزدوران حزب بعث نیز هراسی به خود راه ندادند و همین امر موجب شد که امروز جوانان و نوجوانان در عرصه‌های فرهنگی، ورزشی و علمی، کسب موفقیت‌ها در عرصه المپیاد و کسب مدال های قهرمانی در حوزه های مختلف برای ایران افتخار آفرینی کردند و این امر در سایه مجاهدت و مقاومت آزادگان است.

در روز ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ اولین گروه آزادگان ایرانی پس از سال‌ها اسارت در زندان‌های رژیم بعث عراق به کشور بازگشتند. این رویداد دو هفته پس از اشغال نظامی کویت توسط ارتش صدام و 2 روز پس از آن صورت گرفت که صدام در نامه‌ای به آیت‌الله هاشمی رفسنجانی رئیس‌جمهور وقت ایران بار دیگر عهدنامه 1975 الجزیره را پذیرفت و در مقابل شرایط ایران برای پایان جنگ تسلیم شد؛ از جمله قول عقب‌نشینی از مرزهای ایران و آزادسازی اسیران ایرانی را داد.