محمد اخگری در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران، افزود:در گذشته در نهاد ریاست جمهوری معاونت امور آزادگان وجود داشت که در قالب ستاد رسیدگی به امور این قشر فعالیت می کرد و توانسته بود خدماتی به جامعه آزادگان کشور ارایه کند اما، با ادغام این ستاد در بنیاد شهید، توجه به جامعه 50 هزار تنی آزادگان کشور کاهش یافت.
وی با اشاره به اینکه تعداد آزادگان دوراد دفاع مقدس 43 هزار و 500 نفر است، گفت: بر اساس قانون مقرر شد افرادی که در دوران ستم شاهی دستگیر شده و محکوم به حبس شدند نیز به عنوان آزاده محسوب شوند که با این اقدام، بر جامعه آزادگان کشور تعداد چهار هزار و 500 تن دیگر افزوده شد و علاوه بر آن، افرادی که توسط گروهک ها و جریان های معاند با نظام دستگیر و اسیر شده و سربازان مرزی و دیگر قشر ها هم شامل آن می شدند نیز به این گروه افزوده و هم اینک جامعه ای 50 هزار تنی از آزادگان در کشور داریم که باید به این گروه براساس استانداردهای تعریف شده و قوانین مصوب کشور خدمات مورد نیاز آنان ارایه شود.
مسئولان به قوانین در مورد آزادگان احترام بگذارند
عضو کارگروه آزادگان در ادامه با اشاره به اینکه باید کارت های بین المللی صلیب سرخ در ایران مورد توجه بیشتر مسئولان قرار گیرد، افزود: اگر با کارت های بین المللی صلیب سرخ به هر کشوری که بخواهیم سفر کنیم و در این کشورها از آنان تقاضایی داشته باشیم به سرعت تقاضای ارایه شده مورد بررسی قرار گرفته و به آن پاسخ مثبت داده می شود چرا که پرونده های افراد دارای این کارت در مجمع جهانی وجود دارد و در قوانین بین المللی رسیدگی و تامین نیازهای این دسته از افراد مورد تاکید قرار گرفته و آنان خود را ملزم به تامین خواست دارندگان کارت صلیب سرخ می دانند.
وی تاکید کرد: در این کشورها نه به افراد ، بلکه به قوانین جهانی در این خصوص احترام گذاشته و این موضوع را برای خود افتخار می دانند که به یک دارنده کارت صلیب سرخ خدمت مورد نیازش را ارایه کنند اما، در ایران شاهد آن هستیم که این کارت ارزشی ندارد و کسی در مورد آن چیز زیادی نمی داند.
چه کسی گفته است به خاطر خانه و ماشین به جنگ رفتیم؟
اخگری با ابراز گلایه از برخی برخوردهای صورت گرفته از سوی جامعه با آزادگان و بیان اینکه عده ای در جامعه این قشر را زیاده خواه معرفی می کنند، این اقدام را جفا به تاریخ گذشته کشور و خانواده های آزادگان و آزاده ها دانست و گفت: هر بار که به دنبال پیگیری حقوق قانونی خود می رویم به ما می گویند که آزادگان زیاده خواه هستند و همواره طلب کارند در حالی که هیچ آزاده و ایثارگر و خانواده شهیدی در کشور وجود ندارد که به آن ها در دوران دفاع مقدس گفته باشند که به جبهه بروند تا خانه و ماشین به آن ها داده شود بلکه برای عقیده خود به جبهه ها رفتیم و طرح این اتهام ها به جامعه شهدا، ایثارگران وآزادگان جفایی بزرگ به این اقشار است.
عضو کارگروه آزادگان با اشاره به اینکه چند سال پیش تعدادی از خلبانان آزاده کشور، حقوق قانونی خود را در مجامع جهانی پیگیری و توانستند حق خود را دریافت کنند، گفت: این خلبانان به اروپا رفتند و با ارایه کارت های صلیب سرخ خود خواهان دریافت غرامت از عراق به دلیل اسیر شدنشان در این کشور کردند که در همان زمان، 400 میلیون تومان غرامت به این افراد پرداخت شد که اینک این سوال را داریم چرا مسئولان مربوطه نمی توانند حقوق قانونی تعریف شده را از کشور متخاصم دریافت و آن را به آزادگان کشور پرداخت کنند.
جانبازان اعصاب و روان مسافرکشی می کنند
این آزاده دوران دفاع مقدس، درادامه به مشکلات معیشتی آزادگان اشاره کرد و با بیان اینکه بسیاری از آزاده ها، با مشکلات اعصاب و روان رو به رو هستند، اظهار داشت: در رابطه با آزادگانی که درصد روان و اعصاب دارند باید راننده داشته باشد اما، فردی را می شناسم که به جای داشتن راننده ، برای امرار معاش خویش رانندگی و مسافرکشی می کند که این موضوع نشان می دهد بسیاری از این افراد با مشکلاتی رو به رو شده اند و کسی نیز برای یاری به آنان وجود ندارد.
به گفته وی، تعداد زیادی از آزادگان در دوران اسارت خود جانباز نیز شده اند و حتی مصدومیت های شیمیایی نیز دارند اما، با افزایش سن، بنیاد این مشکلات را نادیده گرفته و آن را جزو درصد جانبازی محاسبه نمی کند که این موضوع بر حجم مشکلات آزادگان افزوده است.
اخگری با انتقاد از اعمال قوانین به سلیقه شخصی مسئولان، آنان را به اجرای نص صریح قانون در رابطه با آزادگان فراخواند و گفت: قانون با صراحت می گوید از زمان جانبازی و اسارت باید حقوق و مزایای افراد در نظر گرفته شود اما، در اجرای قانون از روز آزادگی و روزی که کمیسیون برگزار می شود این موضوع ملاک قرار گرفته است در حالی که، بسیاری از آزادگان تا سال ها پس از بازگشت به کشور حاضر به شرکت در کمیسیون های پزشکی نشدند و به اصرار خانواده ها در این جلسات شرکت کردند که به این دلیل، متضرر شده و مجبورند برای احقاق حق خود به دیوان عدالت اداری شکایت کنند تا حق خویش را دریافت کنند.
وی اضافه کرد: بسیاری از افراد که در شرکت های دولتی مشغول به کارشده اند، بر اساس مصوبه دولت تمام مطالبات خود را دریافت کرده و توانسته اند با دریافتی که از دستگاه های مسئول داشته اند برای خود خانه و امکانات مناسبی تهیه کننداما، آن دسته از آزادگان که مطالبه ماده 13 از بنیاد شهید دارند سال ها و به صورت اقساطی و بسیار ناچیز در حال دریافت مطالبات خود هستند که این روش پرداخت کوچکترین کمکی به حل مشکلات این گروه نکرده است.
سهامدار شرکت هایی هستیم که سودی نمی دهد
به گفته این آزاده دوران دفاع مقدس، در سال های گذشته، با پرداخت مبالغی از مطالبات آزادگان و ایجاد شرکت هایی به عنوان تعاونی، مقرر شده بود با فعالیت این شرکت ها و کارخانجات، سودی ناشی از آن به حساب سهامداران واریز شود اما، با وجود گذشت سال ها از این موضوع، هیچ سودی از فعالیت های این شرکت ها به حساب آزادگان واریز نشده است که جای سوال دارد چرا شرکت هایی که به نام آزادگان فعالیت دارد و سهام آن در اختیار این گروه است تاکنون سودی به سهامداران خود نداده اند و این سود تاکنون به کجا رفته است.
وی توضیح داد: شرکت مینو، از سال 72 سهام آن در اختیار آزادگان قرار گرفته است اما، در 20 سال گذشته هیچ سودی از فعالیت های این شرکت به آزادگان داده نشده است و تنها دو سال است که مبالغی به عنوان سود به حساب آنان واریز شده است که رقم بالایی را شامل نمی شود.
برای گرفتن مطالباتمان گدایی می کنیم
اخگری، افزود: در روز 20 تا 30 مورد تماس داریم که درخواست می شود مشکلات آزادگان را پیگیری کنیم و مطالبات بر حق و قانونی را افراد را وصول کنیم که این موضوع را قانون هم قبول دارد و تاکید می کند که آن را باید با احترام به ازادگان پرداخت کرد نه اینکه، 20 سال بعد از بازگشت به کشور برای دریافت مطالبات بر حقمان گدایی کنیم.
به گفته وی، اگر معترض نبودیم این مطالبات را به ما نمی دادند و اگر اعتراض ما نبود این مطالباتی را که تاکنون پرداخت کرده اند را نیز نمی دادند چرا که تجربه ثابت کرده است که برای دادن حق مان به احترام عمل نمی کنند و با گدایی می دهندو این درد است.