محمدی در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران، افزود: دیدار با شهدای گمنام و حضور نوجوانان در برنامه هایی که برای حضور در گلزار شهدا تدوین و اجرا می شود به گونه ای مورد استقبال جوانان و نوجوانان این کانون قرار دارد که پس از هر بار حضور و زیارت مزار شهیدان، مجبور هستیم به اجبار آنان را به شهر باز گردانیم که این نشان می دهد جوانان به منش و زندگی این شهیدان علاقه مند هستند.

وی که به همراه تعدادی از دانش آموزان نوجوان و جوان مکتب المهدی و در کنار مزار شهید ابراهیم هادی حضور داشت، ادامه داد:دانش آموزان این هیات کتاب ها وزندگینامه شهید ابراهیم هادی را مطالعه و از مسئولان خواسته بودند زمینه را برای حضور و امکان زیارت مزار شهید فراهم کنند که اینک با حضور در مزار این شهید گرانقدر، با او درد و دل می کنند.

مسئول واحد خواهران هیات مکتب المهدی تهران، با اشاره به اینکه بسیاری از افراد با وجود زیارت ائمه به این اندازه منقلب نمی شوند ولی، در مزار شهیدانی چون ابراهیم هادی و پلارک اینچنین منقلب شده اند، اضافه کرد: اگر بتوانیم شهدای شاخصی مانند این دو شهید و نیز شهدای دیگر را به مردم معرفی کنیم و زمینه اشنا کردن جوانان و نوجوانان را با فرهنگ و علل حضور این افراد در جبهه ها تبیین کنیم، بسیاری از مشکلات و ناهنجاری های جامعه نیز از بین خواهد رفت و موفق می شویم نسبت به انتقال فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه به نسل های آینده اقدام کنیم.

وی ادامه داد: این هیات از سال 85 فعالیت خود را در منطقه نازی آباد تهران آغاز کرده است و اینک با داشتن 140 دانش آموز دختر و پسر می کوشد، با اجرای فعالیت های فرهنگی و نیز ارایه برنامه هایی در موضوع اخلاق اسلامی و مباحثی که خلا آن در جامعه احساس می شود، به قدر توان خود برای ترویج فرهنگ دینی در جامعه اقدام کند.

شهید ابراهیم هادی چهارمین فرزند خانواده ای پر جمعیت بود که یکم اردیبهشت سال 36 در محله شهید سعیدی حوالی میدان خراسان به دنیا آمد و دوران دبستان را به مدرسه طالقانی رفت و دیپلم خود را دریافت کرد.

حضوردرهیئت جوانان وحدت اسلامی وهمراهی وشاگردی استادی نظیر علامه محمد تقی جعفری در رشد شخصیتی ابراهیم موثر بود.

او همزمان با تحصیل علم به کار در بازار تهران مشغول بود. پس از انقلاب در سازمان تربیت بدنی و بعد از آن به آموزش پرورش منتقل شد. ابراهیم همچون معلمی فداکار به تربیت فرزندان این مرز وبوم مشغول شد.

با رشته های باستانی فعالیت های ورزشی را آغاز شروع کرد و در والیبال وکشتی بی نظیر بود. هرگز در هیچ میدانی پا پس نکشید ومردانه می ایستاد.

مردانگی اورا می توان در ارتفاعات سر به فلک کشیده بازی دراز و گیلان غرب تا دشت های سوزان جنوب مشاهده کرد. حماسه های او در این مناطق هنوز در اذهان یاران قدیمی جنگ تداعی می کند.

در والفجر مقدماتی پنج روز به همراه بچه های گردان کمیل وحنظله در کانالهای فکه مقاومت کردند اما تسلیم نشدند.

سرانجام در 22 بهمن سال 61 بعد از فرستادن بچه های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد. دیگر کسی او راندید.

او همیشه از خدا می خواست گمنام بماند. چرا که گمنامی صفت یاران خداست. خدا هم دعایش را مستجاب کرد. ابراهیم سالهاست که گمنام وغریب در فکه مانده تا خورشیدی باشد برای راهیان نور و اینک به یادش در گلزار شهدای تهران مزاری برای زیارت زایران به او اختصاص داده شده است که همواره مورد زیارت قرار می گیرد.