آیت‌الله میرباقری: زیارت عاشورا انسان‌های بزرگ تربیت می‌کند

به گزارش شهدای ایران ، گزیده بیانات آیت الله سید محمدمهدی میرباقری را در ادامه خواهید خواند:

 اگر بخواهید آدمی تربیت کنید که هستی‌اش را برای امام و در راه ولایت بدهد، باید یک عمر برای امام حسین(ع) گریه کرده باشد، صاف شده باشد و حق و باطل را شناخته باشد، انگیزه جهادش درست شده باشد. زیارت عاشورا همین کار را می‌کند؛ انگیزه درگیری بین حق و باطل را بر محور عاشورا ایجاد می‌کند.


 زیارت عاشورا جزو قله‌های معارف ماست که برکات حادثه عاشورا را توضیح می‏‌دهد. 

در زیارت عاشورا سیر مومنین با عاشورا به اینجا می‌‏رسد که «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّة». یعنی نسبت به عظمت حادثه عاشورا درک پیدا می‏‌کنند و طبیعتاً نسبت به جبهه مقابل - که آن ‏هم یک جبهه بزرگ تاریخی است - بصیرت پیدا می‏‌کنند و به موضع‌گیری می‏‌رسند: «سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُم» (که از لعن و برائت شروع شده تا به درگیری و صف و قتال می‌رسد).

قدم‌های بعدی در زیارت عاشورا، آن ‏سلوک باطنی جامعه مؤمنین است که غیر از این درگیری‌هایی که اتفاق می‌‏افتد ‏و جامعه مؤمنین را آماده می‏‌کند.

شما برای اینکه یک نهضت و قیام بزرگی را اداره بکنید باید آدم‌ها را متناسب با آن بسازید. اگر بناست یک اقدام بزرگی مثل پاک کردن عالم از جبهه کفار و تحقق عدل اتفاق بیفتد، باید آدم‌هایی تربیت بشوند که ظرفیت و استقامت و انگیزه انجام این کار را داشته باشند. 

توجه به عاشورا و عظمت فعل حضرت و گستردگی کار دشمن و موضع‌گیری در مقابل دشمن تا صف و قتال، و بعد هم آن ‏خصوصیاتی که در جبهه مؤمنین باید اتفاق بیفتد تا بتوانند در کنار امام زمان(ع) بایستند و درگیر بشوند (معیت و ثبات قدم و حیات طیبه...)، همه، ذیل واقعه عاشورا اتفاق می‏‌افتد و همه را در زیارت عاشورا می‌‏بینید.


جامعه مؤمنين بايد حول محور بلاء وليّ خدا و عبادت حضرت در عاشورا و سجده عظيم حضرت شکل بگيرد.  زيارت عاشورا، مسير شکل‌گرفتن اين جامعه را بيان می‌کند. 

جامعه مؤمنين بايد به برائت کامل برسند، بايد به محبّت کامل برسند و اين برائت و محبّت تبديل به "روابط اجتماعي" بشود : «إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکمْ وَ وَلِيٌّ لِمَنْ وَالاکمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ‏ عَادَاکم‏». «مُحبٌّ لِمَن أحَبَّکُم، مُبغِضٌ لِمَن أبغَضَکُم». «إِنِّي أتقرّب إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيک بِمُوَالاتِک، وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ قَاتَلَک وَ نَصَبَ لَک الْحَرْبَ» تا اينجا که «أتقرّب إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَيکمْ بِمُوَالاتِکمْ وَ مُوَالاةِ وَلِيکمْ»؛ ما از طريق موالات دوستان شما به شما نزديک مي‌شويم... .

طريق قرب الي الله چيست؟ «أتقرّب إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَيکمْ بِمُوَالاتِکمْ وَ مُوَالاةِ وَلِيکمْ». طريق تقرّب مي‌شود موالات رسول(ص)، موالات اهل بيت(ع) و موالات اولياء آنها. 

[البته] موالات اولياء آنها اگر برای نفس باشد، تقرّب نمی‌آورد. يعنی اين موالات، موالاتی است که از بستر محبّت ولیّ خدا می‌گذرد. دشمنی‌ها، بغض‌ها، نفرت‌ها، شدّت‌ها، غضب‌ها، همه از بستر ارتباط با ولیّ خدا می‌گذرد. رحمت‌ها و محبّت‌ها و عطوفت‌ها هم همه از بستر ارتباط با ولیّ خدا عبور می‌کند. اين می‌شود جامعه مؤمنين.