»
نیمه شعبان نه صرفاً یک مراسم دینی، بلکه راهبردی فرهنگی است که با تأثیرگذاری در سه سطح معرفتی، محبتی و گرایشی، جامعه را متحول می‌کند. این مراسم، همچون اربعین، می‌تواند جامعه را از فرهنگ غربی پاک کرده و برنامه‌های فرهنگی-رسانه‌ای غرب را با چالش روبرو سازد.
حجت الاسلام مصطفی رضایی، پژوهشگر عرصه مهدویت در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه به موضوع «فرهنگ انتظار و چالش تمدنی غرب» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می‌شود
والاترین عنصری که در موجودیت هر جامعه دخالت اساسی دارد، فرهنگ آن جامعه است.
اساساً فرهنگ هر جامعه هویت و موجودیت آن جامعه را تشکیل می دهد.
* سه گام مهم در معنا و تحقق انتظار فرج
فرهنگ زمانی که برخواسته از بینش ها، انگیزش ها و گرایشات الهی باشد، زمینه ساز سعادت و تکامل جامعه خواهد شد و فرهنگ انتظار که ریشه گرفته از عدم رضایت به وضع موجود و حرکت در مسیر تحقق آرمان شهر موعود است، از این ظرفیت برخوردار است که زندگی بشر امروز را ارتقاء بخشد و نقشه راهی برای رهیافت به ارمغان ها و کارکردهای مدینه ظهور باشد.
هر فرهنگی برخاسته از دو جنبه درونی معرفتی، محبتی و یک جنبه بیرونی رفتاری است و انتظار امام عصر همه این ساحت ها را دربرمی گیرد.
این یک خطای راهبردی است که انتظار امام زمان یک باور است.
بلکه در گام اول فکر و ذهن منتظر را تسخیر خواهد کرد و معرفت او را نسبت به امام عصر، چیستی دوران غیبت، هویت عصر ظهور و معنای انتظار دگرگون می سازد.
در گام دوم، نظام محبتی و علقه های او را تنظیم خواهد کرد تا حب و بغض هایش در مسیر رضایت امام و مقدمه سازی ظهور باشد.
در گام سوم، جهت گیری های او در سطح اجتماعی و تمدنی را شکل خواهد داد.
جامعه ای که در آن فرهنگ انتظار شکل گرفته، هم به درستی می اندیشد، هم به درستی عشق می ورزد و هم به درستی رفتار می کند.
نیمه شعبان؛ راهبرد فرهنگی که غرب را به چالش می‌کشد
در چنین فرهنگی سرنخ تمام محاسبات به یک امر بازمی گردد و آن تنها انتظار است. این فرهنگ هم پیشگیرانه خواهد بود و هم پیش برنده. هم آسیب های اجتماعی را کنار می زند و هم تکامل و پیشرفت تمدنی ایجاد می کند.
* ترسیم جامعه دارای فرهنگ انتظار
بنابراین، در جامعه‌ای که فرهنگ انتظار در آن نهادینه شده است، رفتار فردی و اجتماعی به گونه‌ای است که در آن «انتظار» محور همه تصمیمات، اقدامات و روابط است. در این راستا مراسم نیمه شعبان تنها یک رویداد دینی صرف نیست بلکه راهبردی دینی است که می تواند در هر سه سطح معرفتی، محبتی و گرایشی تصرف کند و فرهنگ جامعه را به سمت فرهنگ کارآمد انتظار حرکت دهد.
فرهنگ ها به تدریج به تکامل می رسند و شعائری چون نیمه شعبان که با محوریت معرفت و محبت امام برپا می شود، می تواند این مسیر تبدیل شوندگی را تا سطح بی بدیلی ارتقا دهد.
چنین شعائری اگر به سمت چنین هدفگذاری ای حرکت کند، بدون شک نیمه شعبان همانند اربعین، موجب شست و شوی جامعه از فرهنگ تمدنی غرب می شود و به همان میزان، برنامه‌ریزی های کلان فرهنگی و سرمایه گذاری های بی وقفه رسانه ای آنها را با اختلال مواجه می سازد.
