آنروز حال و هوای شاهرخ با سالهای قبل بسیار متفاوت بود. موقع ناهار، حاج آقا تهرانی کنار شاهرخ نشسته بود. بعد از صرف غذا، مردم به خانه هایشان رفتند.
راه اندازی هیئت با کمک دوستان ورزشکار، عزاداری و گریه برای سالار شهیدان در سطح محل، آن هم قبل از انقلاب از برنامه های محرم او بود.
هر سال در روز عاشورا به هیئت جواد الائمه در میدان قیام می آمد. بعد هم همراه دسته عزاداری حرکت می‌کرد.
پیر مرد عالمی به نام حاج سید علی نقی تهرانی مسئول و سخنران هیئت بود.
شاهرخ را هم خیلی دوست داشت.
در عاشورای سال پنجاه و هفت، ساواک به بسیاری از هیئتها اجازه حرکت در خیابان را نمی داد. اما با صحبتهای شاهرخ، دسته هیئت جوادالائمه مجوز گرفت.
صبح عاشورا دسته حرکت کرد. ظهر هم به حسینیه برگشت. شاهرخ میاندار دسته بود. محکم و با دو دست سینه می زد.
نمی دانم چرا اما آنروز حال و هوای شاهرخ با سالهای قبل بسیار متفاوت بود. موقع ناهار، حاج آقا تهرانی کنار شاهرخ نشسته بود. بعد از صرف غذا، مردم به خانه هایشان رفتند.
اما حاج آقا در حسینیه ماند و با شاهرخ شروع به صحبت کرد. ما چند نفر هم آمدیم و در کنار حاج آقا نشستیم. صحبتهای او به قدری زیبا بود که گذر زمان را حس نمی کردیم.
این صحبتها تا اذان مغرب به طول انجامید بسیار هم اثر بخش بود. من شک ندارم، اولین جرقه های هدایت ما در همان عصر عاشورا زده شد.
آن روز، بعد از صحبتهای حاج آقا و پرسشهای ما، حُری دیگری متولد شد. آن هم سیزده قرن پس از عاشورا
حری به نام شاهرخ ضرغام برای نهضت عاشورائی حضرت امام (ره)
زندگینامه و مجموعه خاطرات شهید شاهرخ ضرغام
راوی: عباس شیرازی(از دوستان قدیمی شاهرخ)
