به گزارش شهدای ایران به نقل از ایسنا،  سرتیپ حسن فرپور از فرماندهان و پیشکسوتان ارتشی دوران هشت سال دفاع مقدس در تشریح ییکی از طرح‌های مهندسی محرمانه صدام روایت می‌کند: «عراق در ژوئن ۱۹۸۲ خرداد ۱۳۶۱ یک قرارداد به ارزش ۸۳۰ میلیون دلار با شرکت بلژیکی امضا کرد این شرکت اکثر کارهای ساختمانی مجتمع شیمیایی «القائم» را نیز انجام داده بود. هدف از این طرح مجلل و محرمانه که نام رمزی آن «پروژه ۵۰۵» خوانده می‌شد آن بود که برای جنگنده‌های پیشرفته عراقی ۸۰۰ پناهگاه در عمق ۵۰ متری زمین احداث شود.

شرکت «سیکس کو»(6 شرکت ساختمانی بین المللی) در اکتبر ۱۹۸۲ (مهر ١٣٦١)، کار پروژه را آغاز کرد. با به پایان رسیدن این پروژه در سال ١٩٨٦ یا ١٩٨٧ (١٣٦٤) یا (۱۳٦٥)، دولت عراق جمعاً دو و نیم میلیارد دلار صرف ساختن پناهگاه کرده بود. این پناهگاه طوری ساخته شده بود که به هنگام حمله بیولوژیکی شیمیایی و هسته‌ای کاملا خودکفا باشد.

تنها جایی از این پناهگاه که در روی زمین دیده می‌شد راهرو مخفی بود که با دری به ضخامت یک متر و نیم متر بسته می‌شد مقر خدمه هواپیماها و مهمات از طریق تونل‌های پناهگاه به هم راه پیدا می‌کرد. میراژهای عراقی که در این پایگاه مستقر بودند، در جریان جنگ ایران و عراق از طریق همین راهرو از پناهگاه خارج می‌شدند و به پرواز در می آمدند.

هزینه میلیون دلاری صدام برای یک طرح محرمانه مهندسی
خلبان‌های نیروی هوایی عراق
آنها از باند ۳۰۰۰ متری می‌گذشتند، که در پناه تپه‌های مصنوعی ایجاد شده بود و ناظری که ۱۰ متر آن طرف‌تر بود نمی‌توانست این باندها را ببیند هر پایگاه می‌توانست یک تیم ۳۰۰ نفره خلبان، مکانیک و پرسنل پشتیبانی را در خود جای دهد. تعداد ۱۲ آشیانه هواپیماهای جنگنده در ردیف‌های سه تایی از بتون سطح ضخیم ساخته شده بودند و در تقاطع باندهای دوگانه قرار داشتند.

ضخامت دیواره آشیانه‌ها بیش از یک متر و نیم  بود و روی آنها با گل و خاک بیابان استتار شده بود تا وقتی از هوا نگاه می‌کنند، مشخص نشود. سیکس کو تنها شرکت سازنده پایگاه‌های هوایی مستحکم زیرزمینی نبود. شرکت‌هایی از یوگسلاوی و بریتانیا پروژه های«٤٠٤» و«۲۰۲» را اجرا کردند و شرکتهای سوئیسی با ساختن قفل‌های هوایی (محفظه‌های هوای فشرده» پایگاه‌ها را در برابر حملات شیمیایی و هسته‌ای مورد حفاظت قرار دادند.

ایتالیایی‌ها درهای ضد انفجاری پایگاه‌ها را ساختند و شرکت‌های فرانسوی بنای ساختمان کندوی عسلی آشیانه جنگنده‌ها را به عهده گرفتند و سرانجام، شرکت‌های آلمانی و انگلیسی نیروگاه برق پایگاه ها و تجهیزات ارتباطی را تهیه کردند. بدین ترتیب، عراق به کمک بلژیک ۳۰۰ پایگاه مستحکم نیروی هوایی و ۳۰۰ پایگاه قلابی پوتمکین برای فریب دادن هواپیماهای دشمن بنا کرد.»