شهدای ایران: سرویس سیاسی/هنوز بشار اسد سقوط نکرده بود که ستوننویسهای اصلاحطلب خودنویسها را از جیب درآوردند و از عمر کوتاه حکومت و عبرت گرفتن ایران و عاقبت عدم توجه به رای و نظر مردم نوشتند. بعد هم داستان را طوری روایت کردند که گویی سقوط شهرهای سوریه توسط مردم انقلابی صلح طلب و با شعار استقلال و آزادی رقم خورد و تحریرالشام هم در لیست مردمیترین گروهکهای تروریستی قرار داشت. لابد از نظر ایشان هرکس در لیست تروریست آمریکاییها باشد مشروعیت مردمی دارد. البته به جز حماس و حزبالله!
حالا هم ولکن ماجرا نیستند و هرچیزی را که دم دستشان قرارگرفته میچسبانند به این موضوع؛ از قانون حجاب و فیلترینگ تا ناترازی انرژی و... مثل آن یارو که متخصص امور افغانستان بود و وسط بحثی که در مورد سوراخ شدن لایه اوزون بود، به یکباره گفت:«و اما افغانستان....!»
این جماعت نیز وسط هر موضوعی فریاد میزنند: «و اما حجاب، فیلترینگ و...». فرقی هم نمیکند موضوع در مورد شرایط منطقه و نظم جدید باشد یا حمله تروریستهای القاعده به سوریه. مراد کنایه به نظام است و سوریهسازی ایران.
جمهوری اسلامی را کردند بشار اسد و مردم ایران را هم اعضای تحریرالشام! بعد هم کنایه میزنند که با تکهای نان و باتوم نمیتوان مردم را نگه داشت. گویی که سلاح عمده جنگ سوریه باتوم بود و مردم ایران هم به سهمیهبندی نان افتادند.
غرض این که بازهم زنجیرهایها کلاغ را رنگ کردند تا بجای قناری به این افکار عمومی بینوا قالب کنند. مظلوم ایران و بیچاره مردم...