به دیگر سخن باور به مهدویّت از مسائلى است که همه مذاهب اسلامى بر آن اتفاق نظر دارند و مختص به پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام نیست.

شمار فراوان احادیث مرتبط با مهدویّت در منابع مورد اعتماد اهل سنّت، و نقل و تأیید این موضوع توسط دانشمندان بزرگ سنّى، به ما اطمینان می‌دهد که باور به ظهور مهدى موعود علیه السلام به هیچ روى منحصر به شیعیان نیست و قاطبه فِرق اسلامى آن را چون عقیده‏اى ضرورى و قطعى پذیرفته‏‌اند.

این موضوع نه تنها در ده‏‌ها کتاب و رساله مستقلّى که دانشمندان اهل سنّت در باره امام مهدى علیه السلام نگاشته‏‌اند  به روشنى مشخص است، بلکه در کتاب صحاح سته - که مهم‏ترین و معتبرترین منابع حدیثى آنان به‏شمار مى‏رود- با صراحت مورد تأکید قرار گرفته است‏ با این تفاوت که جایگاه اعتقادى این موضوع در تفکر اهل‏ سنّت‏، متفاوت با تفکر شیعى است.

نکته‌ای که نباید از آن غافل شد آنکه هر چند وعدة حتمی خداوند بر وراثت صالحان و امامت مستضعفان بر زمین و زمان است؛ امّا در این میان، کاری بزرگ و تکلیفی مقدّس بر دوش پیروان حق و یاوران عدالت و منتظران ظهور ثابت است. یعنی همان‏گونه که در دوران پیش از انقلاب، جانفشانی امّت دلیر و شهیدان انقلاب، شرایط را برای فروپاشی نظام طاغوت و برقراری «نظام اسلامی» فراهم ساخت و «آمدن امام» معلول حرکات انقلابی بسیاری در طول سالیان دراز بود، ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز چنین زمینه‌هایی می‌طلبد.

بر این اساس منتظران واقعی در پی «خودسازی»، «جامعه‌سازی»، «اصلاح امور» و «عدالت گستری» هستند و ذکر و یاد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، دعا برای سلامتی و تعجیل ظهور، نکوداشت مناسبتهای مهدوی، کوشش برای خشنود ساختن و رضایت امام پس از خودسازی و جامعه سازی و ... از بایسته های منتظران واقعی است.

نکته برجسته آنکه رضایت آن حضرت بدون عمل به آموزه های دینی، آراستگی به اخلاق نیکو و تقوا دست یافتنی نیست.

بی گمان خواسته اصلی پیشوایان دین و به ویژه امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف عمل کردن به دستورهای دینی و اجرای وظایف فردی و اجتماعی است؛ یعنی نمی توان تصور کرد که عاشقان و شیفتگان امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به راه و رسم زندگی مهدوی بی اعتنا باشند، از رفتار وی پیروی نکنند و بدون همراهی و همرنگی با او، منتظر و چشم به راهش بمانند. منتظر واقعی قرآن و سیره معصومان علیهم السلام را چراغ راه خود می داند و دور شدن از آن را قدم در مسیر گمراهی می شمرد چنانکه رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:

إِنِّی‏ قَدْ تَرَکْتُ‏ فِیکُمُ‏ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی وَ أَحَدُهُمَا أَکْبَرُ مِنَ الْآخَرِ کِتَابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِی أَهْلُ بَیْتِی أَلَا وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ؛

من در میان شما دو شى‏ء گرانبها گذاشته‏ام که تا وقتى به آنها چنگ آویزید هرگز پس از من گمراه نمى‏شوید و یکى از آن دو بزرگتر از دیگرى است: کتاب خدا که ریسمانى است از آسمان به زمین کشیده و عترت و خاندان من. بدانید که این‏ دو هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا کنار حوض [کوثر] نزد من آیند.

گرچه در آموزه های دینی وظایف فراوانی برای یک مسلمان بیان شده است اما در این نوشتار تنها به یک نمونه اشاره می کنیم: 
اگر تا چند سال پیش از نقش دوربین‌هایی سخن به میان می‌آمد که بدون نیاز به نقش انسانی سرعت ماشین‌ها را مورد ارزیابی قرار داده، تجاوز از سرعت متناسب با آن وسیله و آن جاده را ثبت و ضبط می‌کنند و یا دوربین‌هایی که عدم معاینه فنی، عبور از چراغ‌قرمز و... را به‌صورت خودکار ثبت و ضبط می‌کند، یا تصور آنکه چنین دوربین‌هایی نه‌تنها زمان، تاریخ و مکان دقیق تخلف را ثبت می‌کنند، بلکه از تخلف تصویربرداری می‌کنند تا جایی برای انکار باقی نماند، در آن زمان باورکردنی نبود. حتی بعد از نصب این دوربین‌ها، برخی از رانندگان باور نداشتند که دوربین‌های نصب شده در معابر عمومی و جاده‌ها چنین کارآیی دارد اما پس از مشاهده و تصویر تخلف و جریمه آن به چنین باوری رسیدند.
اهمیت چنین مثالی از آن جهت است که قرآن کریم بیش از هزار و چهارصد سال قبل از وجود گواهان بر اعمال و کردار ما خبر داده است؛ گواهانی که نه‌تنها کردار و گفتار ما را ثبت کرده و در صحنه قیامت به ما نشان می‌دهند بلکه خود برای اثبات گواهی خویش حاضرند و تمامی راه‌های انکار را بر انسان می‌بندند چنانکه قرآن کریم مى‏فرماید: یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهادُ؛  «روزى که تمام شاهدان به پا مى‏خیزند» و بدین‌سان راه هرگونه انکار بسته می‌شود.

گرچه در آیات و روایات گواهان پرشماری شاهد رفتار و کردار انسان‌ها نام برده شده است، در این نوشتار به شاهد بودن امامان معصوم علیهم السلام بر گفتار و رفتار و کردار ما اشاره می شود. قرآن کریم در سوره توبه می‌فرماید: وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى‏ عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ؛  بگو: «عمل کنید خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را مى‏بینند! و به‌زودی، به‌سوی داناى نهان و آشکار، بازگردانده مى‏شوید؛ و شما را به آنچه عمل مى‏کردید، خبر می دهد».

امام صادق علیه السلام در تفسیر «الْمُؤْمِنُونَ» در آیه فوق می‌فرماید: وَ الْمُؤْمِنُونَ هُمُ الْأَئِمَّةُ؛  (منظور از) مؤمنون، ائمه علیهم السلام هستند.
در روایت دیگرى مى‏خوانیم که شخصى خدمت امام على بن موسی‌الرضا علیه السلام عرض کرد: براى من و خانواده‏ام دعایی فرما، حضرت فرمود: مگر من دعا نمى‏کنم؟ سپس فرمود: وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَکُمْ لَتُعْرَضُ عَلَیَّ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ؛  به خدا سوگند، اعمال شما هر شب و روز بر من عرضه می ‏شود.

با این مقدمه به این نکته اشاره می کنیم که همانگونه در آیات و روایات فوق مشخص است امامان معصوم علیهم السلام به ویژه در زمان حاضر، امام زمان علیه السلام ناظر بر اعمال آشکار و پنهان ما است. بر این اساس آیا حواسمان به رفتار و کردارمان در طول روز هست؟ آیا به شیاطینی که در فضای حقیقی و مجازی ما را به سوی گناه دعوت می کنند، توجه داریم؟ آیا اعمال ما که به امام زمان علیه السلام عرضه می شود، مورد رضایت آن حضرت است؟ آیا محتویات گوشی تلفن همراه، تبلت، رایانه ما به‌ عنوان شیعیان امیرالمؤمنین (ع) و منتظران امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به‌گونه‌ای هست که شرمنده آن حضرت نشویم؟

در این نیمه شعبان با خود بیندیشیم و رضایت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را از اعمال و کردارمان بسنجیم و با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف عهد ببندیم تا رفتار و کردار خوب خود را افزایش دهیم و از کج روی هایمان دوری گزینیم تا جزء منتظران حضرتش به شمار آییم.

ان شاء الله.