گاهی فکر می‌کنم حیف شد آن استعفا را ندادم. خیلی بود. هواپیما که حرکت کرد دیدم استعفانامه هنوز دستم است.
به گزارش شهدای ایران، در بخشی از گزارش شماره امروز فرهیختگان آمده است:
ظریف در روزهای سخت پایان سال۱۳۹۲ با کارشکنی‌های درون دولت و نیز بی‌مهری فراوان در بودجه وزارت امور خارجه نیز مواجه شده بود. از آنجایی که تمام کوشش و تکاپوی وی برای تغییر شرایط داخلی ناموفق مانده بود، تصمیم گرفت پس از انجام این دوره از مذاکرات مسئولیت را وانهاده بار دیگر شرایط دوران قبل از تصدی وزارت را تجربه کند. به این ترتیب با عزم جزم نامه مربوط به این تصمیم را شب پیش از سفر تهیه کرد. وی در نظر داشت برای کاستن از تبعات احتمالی درز خبر، در آخرین لحظات پیش از ترک تهران، یعنی درست قبل از سوارشدن به هواپیما نامه را از طریق پیکی مطمئن برای روحانی، ریاست‌جمهوری ارسال کند. نامه درون کیف دستی ظریف قرار داشت اما به‌دلیل کاملا تصادفی ناشی از یک اشتغال ناخواسته، وی در لحظات پایانی این نامه را به کلی فراموش کرد سال‌ها پس از این اتفاق، هنگامی آن خاطره مرور شد واکنش وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران چنین بود: «گاهی فکر می‌کنم حیف شد آن استعفا را ندادم. خیلی بود. هواپیما که حرکت کرد دیدم استعفانامه هنوز دستم است. قرار بود بدهم سرپرست محافظان که ببرند دفتر رئیس‌جمهور تحویل بدهند.» اگرچه استعفانامه می‌توانست پس از بازگشت از سفر هم تحویل شود اما پس از بازگشت این اتفاق روی نداد. ظریف به روایتی که خواهد آمد، این رخداد را حاصل از نسیان حمل بر مشیت الهی کرد و پس از سفر از ارسال متن منصرف شد
ظریف در روزهای سخت پایان سال۱۳۹۲ با کارشکنی‌های درون دولت و نیز بی‌مهری فراوان در بودجه وزارت امور خارجه نیز مواجه شده بود. از آنجایی که تمام کوشش و تکاپوی وی برای تغییر شرایط داخلی ناموفق مانده بود، تصمیم گرفت پس از انجام این دوره از مذاکرات مسئولیت را وانهاده بار دیگر شرایط دوران قبل از تصدی وزارت را تجربه کند. به این ترتیب با عزم جزم نامه مربوط به این تصمیم را شب پیش از سفر تهیه کرد. وی در نظر داشت برای کاستن از تبعات احتمالی درز خبر، در آخرین لحظات پیش از ترک تهران، یعنی درست قبل از سوارشدن به هواپیما نامه را از طریق پیکی مطمئن برای روحانی، ریاست‌جمهوری ارسال کند. نامه درون کیف دستی ظریف قرار داشت اما به‌دلیل کاملا تصادفی ناشی از یک اشتغال ناخواسته، وی در لحظات پایانی این نامه را به کلی فراموش کرد سال‌ها پس از این اتفاق، هنگامی آن خاطره مرور شد واکنش وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران چنین بود: «گاهی فکر می‌کنم حیف شد آن استعفا را ندادم. خیلی بود. هواپیما که حرکت کرد دیدم استعفانامه هنوز دستم است. قرار بود بدهم سرپرست محافظان که ببرند دفتر رئیس‌جمهور تحویل بدهند.» اگرچه استعفانامه می‌توانست پس از بازگشت از سفر هم تحویل شود اما پس از بازگشت این اتفاق روی نداد. ظریف به روایتی که خواهد آمد، این رخداد را حاصل از نسیان حمل بر مشیت الهی کرد و پس از سفر از ارسال متن منصرف شد
