دو تن از اصلاح‌طلبان می‌گویند مذاکره بده- بستان است.
به گزارش شهدای ایران، هاشمی‌طبا اظهار داشت: کسانی که درباره شرط و شروط
در مذاکره با آمریکا حرف می‌زنند، متوجه نیستند که مذاکره یعنی چه.
مذاکره یک بده بستان است. یعنی همین که وارد شدی باید آمادگی بده بستان
داشته باشی».
وی با بیان اینکه «هر تیم مذاکره کننده‌ای که وارد مذاکرات برجامی شود می‌خواهد که غائله را به نحوی ختم به خیر کند و به توافق برسد» گفت: «بنابراین الان می‌گویند که این شرط را داریم و چنان می‌کنیم و ...، اما وقتی وارد فضای مذاکره شوند، وضعیت فرق می‌کند و هر کسی که مسئول مذاکره باشد دنبال آن است به نتیجه برسد.
الان همه به آمریکایی‌ها فحش می‌دهند، اما وقتی روبه‌روی چهارتا نماینده آمریکا بنشینند حرف‌های دیگری می‌زنند، چون می‌دانند که حرف‌های فعلی خریدار ندارد و آنان را به نتیجه نمی‌رساند».
نامزد انتخابات ۹۶ گفت: «این طور نیست که طرف مقابل چوب خشک باشد و هرچه ما گفتیم عمل کنند. مذاکره یک بده بستان است و باید به تفاهم رسید».
مشابه حرف‌های ناپخته هاشمی‌طبا را، محمدرضا خباز استاندار پیشین سمنان و نامزد ناکام انتخابات مجلس یازدهم کرده و گفته است: مذاکره بده بستان است یعنی این طور نیست که هرچه ما بگوییم، باید همان شود. بنابراین تیم مذاکره کننده باید افراد عاقلی باشند که وقتی پشت میز مذاکره قرار می گیرند با نگاه به تأمین منافع ملی، بر مبنای اصول دیپلماتیک راه های رسیدن به توافق را پیدا کنند.
وی افزود: کاری به مغرضین ندارم امروز همه کسانی که منصف هستند می گویند «در دوره‌ای که آقای دکتر حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی بود، بهترین مذاکره کننده بود». آقای دکتر علی لاریجانی مدتی دبیر شورای عالی امنیت ملی و مسئول تیم مذاکره کننده ایران بود، او صریحا اعلام کرد «بهترین ایام مذاکره و بهترین زمان امتیازگیری مربوط به دوره‌ای بود که آقای روحانی دبیری شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشت». وی ظریف را عالم علم مذاکره خواند و ادامه داد: ظریف سال ها نماینده ایران در سازمان ملل متحد بود، او در مذاکرات برجامی نشان داد که می‌تواند با ۶ کشور بزرگ دنیا که پشت هر کدام‌شان یک تیم صدنفره کارشناسی خُبره بود مذاکره کند و در نهایت آنها حق مسلم ملت ایران برای بهره مندی از انرژی صلح آمیز هسته‌ای را به رسمیت بشناسند.
درباره اظهارات این دو فعال اصلاح‌طلب گفتنی است که اولاً مذاکره ذاتاً برای دادن امتیاز - به ویژه آن‌جایی که شما ذی‌حق هستید و طرف مقابل زور می‌گوید- نیست بلکه دفاع از حقوق ملی است. ثانیاً اگر مذاکره، بده- بستان است، چرا حضرات فقط قائل به «بده-بده- باز هم بده» و «بده- بره» هستند و خبری از «بستان» (گرفتن امتیاز) نیست.
این حرف‌ها مربوط به قبل از برجام است و اکنون این طیف باید پاسخ دهند که در ازای امتیازاتی که دادند، چرا امتیازی متوازن نستاندند و همان تعهدات نیم بند آمریکا نیز از همان روز اجرای توافق در ۵ سال اخیر، نقض شد!؟
پرسش دیگر این است که اگر دولتین آمریکا به تعهدات خود پایبند نماندند، چرا باید دوباره مذاکره کرد و امتیاز داد؟ این کار بی‌عقلی و سفاهت نیست!؟
اما درباره سخنان آقای خباز درباره آقای لاریجانی، آنچه از آقای لاریجانی نقل شده و زبانزد است، این جمله معروف درباره ۲ سال مذاکرات روحانی با تروئیکای اروپایی در سال‌های ۸۲ تا ۸۴ است که گفت: «دُر غلطان دادیم، آب نبات چوبی گرفتیم». لاریجانی بعدها اگرچه با روحانی ائتلاف کرد اما در دوره مذاکرات خود حاضر نشد مرتکب توافقی خسارت‌بار مانند برجام شود.
وی با بیان اینکه «هر تیم مذاکره کننده‌ای که وارد مذاکرات برجامی شود می‌خواهد که غائله را به نحوی ختم به خیر کند و به توافق برسد» گفت: «بنابراین الان می‌گویند که این شرط را داریم و چنان می‌کنیم و ...، اما وقتی وارد فضای مذاکره شوند، وضعیت فرق می‌کند و هر کسی که مسئول مذاکره باشد دنبال آن است به نتیجه برسد.
الان همه به آمریکایی‌ها فحش می‌دهند، اما وقتی روبه‌روی چهارتا نماینده آمریکا بنشینند حرف‌های دیگری می‌زنند، چون می‌دانند که حرف‌های فعلی خریدار ندارد و آنان را به نتیجه نمی‌رساند».
نامزد انتخابات ۹۶ گفت: «این طور نیست که طرف مقابل چوب خشک باشد و هرچه ما گفتیم عمل کنند. مذاکره یک بده بستان است و باید به تفاهم رسید».
مشابه حرف‌های ناپخته هاشمی‌طبا را، محمدرضا خباز استاندار پیشین سمنان و نامزد ناکام انتخابات مجلس یازدهم کرده و گفته است: مذاکره بده بستان است یعنی این طور نیست که هرچه ما بگوییم، باید همان شود. بنابراین تیم مذاکره کننده باید افراد عاقلی باشند که وقتی پشت میز مذاکره قرار می گیرند با نگاه به تأمین منافع ملی، بر مبنای اصول دیپلماتیک راه های رسیدن به توافق را پیدا کنند.
وی افزود: کاری به مغرضین ندارم امروز همه کسانی که منصف هستند می گویند «در دوره‌ای که آقای دکتر حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی بود، بهترین مذاکره کننده بود». آقای دکتر علی لاریجانی مدتی دبیر شورای عالی امنیت ملی و مسئول تیم مذاکره کننده ایران بود، او صریحا اعلام کرد «بهترین ایام مذاکره و بهترین زمان امتیازگیری مربوط به دوره‌ای بود که آقای روحانی دبیری شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشت». وی ظریف را عالم علم مذاکره خواند و ادامه داد: ظریف سال ها نماینده ایران در سازمان ملل متحد بود، او در مذاکرات برجامی نشان داد که می‌تواند با ۶ کشور بزرگ دنیا که پشت هر کدام‌شان یک تیم صدنفره کارشناسی خُبره بود مذاکره کند و در نهایت آنها حق مسلم ملت ایران برای بهره مندی از انرژی صلح آمیز هسته‌ای را به رسمیت بشناسند.
درباره اظهارات این دو فعال اصلاح‌طلب گفتنی است که اولاً مذاکره ذاتاً برای دادن امتیاز - به ویژه آن‌جایی که شما ذی‌حق هستید و طرف مقابل زور می‌گوید- نیست بلکه دفاع از حقوق ملی است. ثانیاً اگر مذاکره، بده- بستان است، چرا حضرات فقط قائل به «بده-بده- باز هم بده» و «بده- بره» هستند و خبری از «بستان» (گرفتن امتیاز) نیست.
این حرف‌ها مربوط به قبل از برجام است و اکنون این طیف باید پاسخ دهند که در ازای امتیازاتی که دادند، چرا امتیازی متوازن نستاندند و همان تعهدات نیم بند آمریکا نیز از همان روز اجرای توافق در ۵ سال اخیر، نقض شد!؟
پرسش دیگر این است که اگر دولتین آمریکا به تعهدات خود پایبند نماندند، چرا باید دوباره مذاکره کرد و امتیاز داد؟ این کار بی‌عقلی و سفاهت نیست!؟
اما درباره سخنان آقای خباز درباره آقای لاریجانی، آنچه از آقای لاریجانی نقل شده و زبانزد است، این جمله معروف درباره ۲ سال مذاکرات روحانی با تروئیکای اروپایی در سال‌های ۸۲ تا ۸۴ است که گفت: «دُر غلطان دادیم، آب نبات چوبی گرفتیم». لاریجانی بعدها اگرچه با روحانی ائتلاف کرد اما در دوره مذاکرات خود حاضر نشد مرتکب توافقی خسارت‌بار مانند برجام شود.
