وزارت صمت (صنعت، معدن، تجارت)، قلب فرماندهی دولت در چهار حوزه "حمایت از تولید"، "تنظیم بازار"، "حمایت از صادرات" و "مدیریت واردات" است.
شهدای ایران؛ محمدایمانی فعال رسانهای در خصوص تعیین وزیر صمت در کانال تلگرامی خود نوشت: قریب پنج ماه بی وزیر ماندن وزارت صمت، امروز به پایان رسید. یک غضب عجیب آقای روحانی نسبت به وزیر قبلی، موجب شد کشور در شرایطی که خود او، آن را "جنگ اقتصادی" می نامد، به مدت 141 روز فاقد وزیر باشد.
وزارت صمت (صنعت، معدن، تجارت)، قلب فرماندهی دولت در چهار حوزه "حمایت از تولید"، "تنظیم بازار"، "حمایت از صادرات" و "مدیریت واردات" است. اثر تخلیه نا به جای خشم و غضب روحانی را هم، در تشدید نابسامانی بازار خودرو و مایحتاج عمومی دیدیم. آن تصمیم غیر عقلایی، موجب سخت تر شدن معیشت مردم شد. حجم خسارت را باید کارشناسان برآورد کنند.
آقای روحانی بر خلاف سنت همیشگی معرفی وزیران پیشنهادی، برای بار دوم به مجلس نرفت. نمایندگان مجلس، نوبت قبل از رفتار روحانی گله مند شدند. درباره وزیر جدید هم حرف و حدیث و ابهام کم نبود.
نمایندگان بر اساس ابهامات موجود درباره وزیر پیشنهادی، می توانستند او را تایید نکنند. اما با مصلحت اندیشی به جا و تصمیم همدلانه سعی کردند به بی ثباتی در وزارت صمت خاتمه دهند و نگذارند نبودن وزیر، بیش از این بهانه و مجوزی برای رها شدگی بازار شود.
ما در این پنج ماه، دو رفتار متناقض از رئیس جمهور دیدیم. از یک طرف ادعا می کرد کشور در شرایط جنگ اقتصادی بی سابقه است و از طرف دیگر، در برکناری وزیر و بی محلی به مجلس، به نحوی رفتار کرد که انگار ترجیحش بر بی وزیر ماندن صمت است و نه ثبات یافتن آن!
او مردم را از سایه جنگ ترساند تا رای بیاورد اما حالا اذعان دارد دشمن در دوره او جرئت کرده جنگ راه بیندازد. با این وجود، در طوال این هفت سال تقریبا هیچ وقت، او را مهیای دفاع در برابر دشمن و دفع درست تهدیدات ندیدیم.
روحانی، رئیس دولتی است که بالاترین رکورد های تورم، رکود، نقدینگی، ضریب جینی، رشد منفی اقتصادی، و سختی کسب و کار را به نام خود زده است. او تنها رئیس جمهوری است که برای پنج ماه وزارت صمت را بی وزیر گذاشت؛ همچنان که سفارت ایران در چین (بزرگ ترین شریک اقتصادی کشور) را به مدت پنج ماه بدون سفیر نگه داشت!
متاسفانه آقای روحانی در زمینه برخی کارهای غلط و پرخسارت، توانش را به کار بست و کم نگذاشت. اما امید که این یازده ماه باقی مانده را دریابد و نامی نیک باقی بگذارد. ما دوست نداریم پرونده دولت او با همین قضاوت تلخ و ادبیات این روزهای مردم بسته شود.