شهدای ایران: محسن امین‌زاده، از دیپلمات‌های دولت اصلاحات و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ به تازگی در یادداشتی مطوّل که کانال تلگرامی امتداد آنرا منتشر کرد، به توافق راهبردی ایران و چین پرداخته است.
او در بندهای پایانی یادداشت خود می‌نویسد: سند همکاری های ۲۵ ساله ایران و چین معجزه ای ندارد که خسارات حکمرانی بد در ایران را جبران کند و باعث برطرف شدن ضعف های داخلی بنیادین توسعه ملی ایران شود. در نتیجه مشتاقان گسترش روابط با جمهوری خلق چین تصور نکنند که امضای چنین سندی ممکن است جبران کننده اختلالات مداوم و بزرگ آنان در توسعه ملی باشد. فراموش نکنیم که کره شمالی همسایه و یکی از متحدان دیرینه چین است و ده ها هزار نظامی چینی برای کمک به پیروزی کره شمالی، در این کشور با نظامیان آمریکا و کره جنوبی جنگیده اند و جان داده اند. امروز کره شمالی یکی از فقیرترین کشورهای آسیا است و بی کفایتی جاه طلبانه رهبران نظامی گرای کره شمالی مانع بهره مندی این کشور حتی از همکاری اقتصادی با چین بزرگترین قدرت اقتصادی جهان در همسایگی اش شده است.
امین‌زاده همچنین تصریح می‌کند: «و نکته بسیار مهم جانبی آنکه، چین نمونه بسیار ارزشمندی برای کسب تجربه ایرانیان در جهت تحقق توسعه ملی ایران است. بارها درباره تجربه توسعه چین گفته ام و نوشته ام و با تاکید روی جنبه های مختلف توسعه ملی جمهوری خلق چین، ضرورت کسب تجربه از توسعه بسیار موفق چین را مورد تاکید قرار داده ام. در اینجا بویژه روی سخنم با جریان های تندرو نظامی و امنیتی کشور است. در حالی که دست اندرکاران دولت پنهان و جریان های تندرو نظامی و امنیتی در کشور، تا این حد با شیفتگی از روابط ایران و چین و ضرورت گسترش روابط با جمهوری خلق چین سخن می گویند؛ جای آن دارد که آنان واقعا از توسعه چین هم الگو بگیرند و از تجربه توسعه ملی جمهوری خلق چین بیاموزند و دریابند که وظیفه نهادهای نظامی و امنیتی برای تحقق توسعه ملی ایران چیست و طبق تجربه چینی، نهادهای نظامی و امنیتی چه مسیری را باید در جهت اقتدار هرچه بیشتر ایران و تحقق توسعه ملی ایران دنبال کنند.»
*این ضعیف جلوه دادن حکمرانی ایران در مقابل چین در حالی است که اگر کسی به جای امین‌زاده و همسنگران او بود؛ باید به دست و پای نظام اسلامی می‌افتاد و زمین ادب می‌بوسید که نظام اسلامی در فتنه ۸۸ مثل نظام کمونیستی چین در میدان تیان‌آن‌من عمل نکرد و تانک به خیابان نیاورد و در ادامه مخالفان سیاسی خود را اعدام نکرد.
و اما در اشاره به حاقّ اظهارات مذکور باید بیان کرد که اشتباه امین‌زاده و امثال او در این است که حتی دیپلماسی را هم با اغراض طیفی و باندی می‌آمیزند و سعی می‌کنند از این ملغمه، ماهیان مورد نظر خود را صید کنند!
باید دانست که اولا کسی در این توافق به دنبال معجزه نیست که امین‌زاده به مذمت طلب معجزه از این توافق پرداخته است، ثانیا دیپلماسی عرصه داد و ستد است و ایران هم در این توافق، طرف معامله است نه کشوری مثل کره شمالی یا سودان که در تیول دیگران باشد و ثالثا امین زاده باید بداند که وضعیت حکمرانی در ایران اگر بد بود؛ جدای از مثال قبلی! - ابرقدرتی مثل چین حاضر به توافقات راهبردی طولانی مدت با این کشور نمی‌شد.
غیر از این اعوجاجات بزرگ در همین چند سطر؛ بایستی این نکته را هم پیرامون کنایه‌های امین‌زاده درباره توسعه چین بیان کرد که چینِ تک حزبی اما پیشرفته! به مثابه خاری در چشم اصلاح‌طلبان است که معتقدند پیشرفت اقتصادی صرفا با توسعه سیاسی ممکن است فلذا نمی‌توانند علت این پیشرفتگی که همان کارآمدی است را فهم کنند.
و از همین روست که دائما درباره جمهوری خلق چین مشغول تناقض‌گویی هستند و به مقتضای مجلس است که در مذمت یا منقبت جمهوری خلق چین صحبت می‌کنند.
البته چپ‌ها نمایش بازی می‌کنند و در ورای صورتک‌های این نمایش اما خوب می‌دانند که پیشرفتگی اقتصادی در اقتفای کارآمدی نهفته است و از همین رو مخالفت با "مدیریت جهادی" را قاتق نان خود می‌دانند. و سال‌هاست که با "ترور مدیریت جهادی" نگذاشته‌اند که این گزینه در سبد رأی مردم قرار گیرد.
پیش از این، مصطفی تاجزاده هم در سخنانی بدون اشاره به نظام سیاسی تک‌حزبی در چین، زبان به مدح و ثنای چینی‌ها گشوده و مدعی شده بود که چینی‌ها صرفا به سبب نگاه اقتصادی و کنار گذاشتن رفتارهای ایدئولوژیک است که توانسته‌اند به پیشرفت اقتصادی برسند!
