اسامی امضا کننده نامه نیز درخور توجه است. از ابوالفضل بازرگان برادرزاده رئیس دولت موقت تا جمله کدیور اصلاح‌طلب اپوزیسیون و نماینده مجلس ششم، غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران و عیسی سحرخیز محکوم امنیتی، احمد منتظری فرزند مرحوم منتظری و رضا علیجانی فعال سیاسی اصلاح‌طلب پناهنده به فرانسه  برای نگارش این نامه کنار هم قرار گرفته‌اند.

کرباسچی که امضاکننده این نامه است در گفتگو با اعتماد گفته "در صورتی که آمریکا و ترامپ تضمین دهند که دیگر بدعهدی رخ ندهد و اعتماد ایران را بازسازی کند، ایران حاضر به گفت‌وگو خواهد بود."

با نگاهی به گذشته می‌توان فهمید که امضاکنندگان نامه و صاحبان این طرز فکر، هرگاه کشور در برخورد با غرب دچار مشکل بوده و یا در بحرانی بین‌المللی به سر می‌برده است، دست به قلم برده و نامه‌ای با این مضامین خطاب به مقامات عالی نظام می‌نوشتند.

** درخواست گروه نهضت آزادی برای پایان جنگ در اوج فتوحات ایران

شاید اولین نمونه از این دست اقدامات به دهه شصت و تلاش نهضت آزادی برای پایان دادن به جنگ برگردد. همان زمان‌ها مهندس بازرگان رئیس دولت موقت در نامه‌ای سال 62 به امام خمینی می‌نویسد "نظر ما تغییر کلی سیاست جنگی و برنامه، از نفی به اثبات و از تخریب و تجاوز به امنیت و دفاع است و استقبال از صلح شرافتمندانه و از سازندگی و استقلال و آزادی." 

این نامه در حالی نوشته می‌شد که ایران بعد از فتح خرمشهر مصمم به ادامه عملیات‌ها و آزادکردن سایر مناطق بود اما نهضت آزادی با بیانیه دادن و نامه‌نگاری‌های بظاهر دلسوزانه و بدون توجه به خانواده‌هایی که جوانانشان را برای دفاع از مرزها می‌فرستادند، خواستار پایان جنگ بودند. این نامه‌نگاری ها و بیانیه دادن ها تا اردیبهشت 67 ادامه پیدا کرد. در یکی از این بیانیه‌ها نهضت آزادی، ایثار شهدای جنگ تحمیلی را «عملیات فداکارانه‌ای به سود اسرائیل و ابرقدرت ها» می‌خواند!

در یکی از این بیانیه‌ها نهضت آزادی، ایثار شهدای جنگ تحمیلی را «عملیات فداکارانه‌ای به سود اسرائیل و ابرقدرت ها» می‌خواند!

** مجلس ششم، تقاضای جام زهر و ترس از برنامه‌های‌ آمریکا

یکی دیگر از این برهه‌های نامه‌نگاری به نفع دشمن به سال 81 برمی‌گردد که 127 نماینده مجلس اصلاح‌طلب ششم با نگارش نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب خواستار  این شدند که "اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود."

منظور آنها از جام زهر مذاکره با آمریکا بود و در ادامه نامه چنین می‌نویسند "شاید دوره کنونی از این لحاظ بی‌مانند باشد که شکاف‌های سیاسی و اجتماعی با تهدید خارجی و برنامه آشکار دولت ایالات متحده آمریکا (به عنوان قدرتی که در برابر خود مانعی نمی‌بیند) برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه همزمان شده و نظام ناچار به کنش و واکنش در برابر این برنامه است."

هرچند انتظار این بود نامه محرمانه به دست رهبر انقلاب برسد اما ساعتی بعد از نگارش آن سر از رادیوهای بیگانه درآورد و بی بی سی و صدای‌ آمریکا به تفصیل به آن پرداختند. نامه 127 نماینده مجلس از سوی رهبر انقلاب بی‌جواب نماند و مقام معظم رهبری در دیدار  1382/03/07 فرمودند: "دشمن نیز می‌داند که سلاح و تجهیزات در برابر اراده و پایداری ملت ایران کارآیی ندارد، بنابراین در صدد است از درون با مردم ایران برخورد کند و با سست کردن اراده‌ی ملت که در اراده‌ی مسئولان متجلی می‌شود، به اهداف خود دست یابد، اما مردم و مسئولان ایران با تحمل لوازم مقابله با دشمن، هویت و استقلال خود را حفظ می‌کنند... باید مراقب بود که بحث‌ها و اختلاف‌نظرها به مقابله و تخاصم تبدیل نشود و تصویر مورد نظر دشمن از اوضاع داخلی ایران در افکار عمومی ترسیم نگردد."

برخی از نویسندگان این نامه از جمله فاطمه حقیقت‌جو، موسوی خویی، رجبعلی مزروعی، جمیله کدیور و... به خارج کشور پناهنده  و برخی دیگر از آنها نیز در ماجرای فتنه 88 محکوم شدند.

127 نماینده مجلس اصلاح‌طلب ششم با نگارش نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب خواستار  این شدند که "اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود."

برخلاف آنچه نمایندگان مجلس ششم تصور می‌کردند نه تنها جام زهری نوشیده نشد بلکه برنامه آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه به نفع ایران تمام شد و عملاً بعد از حمله به عراق، آمریکا در باتلاقی گیر کرد که دیگر نتوانست به کشوری حمله کند. در انتخابات بعدی مجلس نیز بسیاری از امضاکنندگان نامه رای نیاوردند و در اواخر دولت خاتمی، برنامه‌هسته‌ای ایران که به بهانه جلوگیری از جنگ تعطیل شده بود، با دستور رهبر انقلاب ادامه پیدا کرد.

** فتنه 88؛ عملیات خیابانی به نفع تحریم‌ها و تهدیدها

ایفای نقش دیگر اصلاح‌طلبان برای دشمنان، به ایام فتنه 88 برمی‌گردد که موجب شد تا تحریم‌هایی شدید علیه ایران وضع شود. در آن برهه هرکس شرایط را مساعد می‌دید یا از کشور خارج می‌شد و به سخنرانی در مجامع علیه کشور و نظام مشغول بود یا نامه‌ای می‌نوشت و از شرایط کشور انتقاد می‌کرد

ایران اقدامات در حالی بود که آمریکا  از سال 84 به بعد با ارسال پرونده از شورای حکام به شورای امنیت سازمان ملل، سعی داشت تا همه ظرفیت‌های ایران را با تحریم از بین ببرد اما با افزایش غنی سازی، راه اندازی سایت‌های جدید هسته‌ای و تکمیل چرخه سوخت، در سال 2008 آمریکا اعلام کرد که قصد پیوستن به مذاکرات هسته‌ای به صورت مستقیم را دارد.

انتخابات سال 88 و ادعای تقلب از سوی دو نامزد انتخابات، فرصت را برای دولت جدید آمریکا فراهم کرد تا اجماع جهانی علیه ایران ایجاد کند و پس از یکسال تلاش، 15 ماه مذاکرات متوقف شد و آمریکا و همپیمانانش جامع ترین تحریم‌های ممکن بین المللی و ملی را علیه ایران اعمال کردند به نحوی که تهران قادر به فروش عادی نفتش نیز نبود. در همین دوران بود که شیمون پرز رئیُ جمهور رژیم صهیونیستی گفته بود "اصلاح‌طلبان بزرگ‌ترین سرمایه اجتماعی اسرائیل در ایران هستند!" و نتانیاهو گفت "اصلاح‌طلبان به نمایندگی از اسرائیل با رژیم اسلامی ایران می‌جنگند!"

در اغتشاشات دی ماه 96 نیز، هرچند اصلاح‌طلبان در صف محکوم کنندگان بودند اما بعد از فروکش کردن اغتشاش، 16 اصلاح‌طلب در نامه‌ای فورا مواضعی صد در صد خلاف روزهای اول گرفتند و با موج سواری روی مطالبات مردم سعی در سیاسی کردن آن داشتند و نوشتند" اگر اقدام اساسی در جهت برطرف کردن زمینه‌های این اعتراضات به عمل نیاید و به اعتراض‌های به حق پاسخ مناسب داده نشود این گونه حوادث می تواند در آینده، و چه بسا با هزینه‌های بیشتر، تکرار گردد." برخی امضاکنندگان این نامه عبارت بودند از محسن آرمین، محسن امین زاده، مصطفی تاج زاده، رضا تهرانی، حمید جلایی پور، سعید حجاریان، محمد رضا خاتمی، هادی خانیکی، عبدالله رمضان زاده و.. .

** نامه جدید اصلاح‌طلبان و اپوزیسیون: با ترامپ مذاکره کنید!

برنامه بعدی اصلاح‌طلبان برای رفتن به سمت غرب با روی کار آمدن دولت یازدهم شکل گرفت. مذاکرات هسته‌ای در دولت احمدی‌نژاد همچنان ادامه داشت و دولت روحانی درصدد بود که با مذاکره مستقیم با غرب و آمریکا به نحوی بتواند مذاکرات هسته‌ای به یک قرارداد منتهی کند. 

در اولین سفر روحانی به نیویورک، اولین دیدار بین وزرای خارجه آمریکا و ایران شکل گرفت و مذاکرات در سطح وزرای خارجه ادامه پیدا کرد که منتهی به قراداد برجام در تاریخ سه‌شنبه 23 تیر 1394، در وین اتریش بین ایران، اتحادیه اروپا و گروه 5+1  منعقد شد. هرچند دولت ابتدا مانور زیادی بر روی این برجام می‌داد اما با روی کار‌امدن ترامپ زمزمه نقض برجام از سمت رئیس جمهور تازه روی کارآمده آمریکا(دونالد ترامپ) به گوش رسید تا اینکه آمریکا در تاریخ 18  اردیبهشت 97 خورشیدی رسما اعلام کرد که ایالات متحده از برجام خارج شد.

در واقع ترامپ بدون توجه به امضای رئیس جمهور سابق این کشور بر پای یک قرارداد بین‌المللی میان ایران و 5 قدرت خارجی از آن خارج شد. حال اصلاح‌طلبان خارج‌نشین و داخل کشور، بدون توجه به سابقه بدعهدی‌های آمریکا با ملت ایران خواستار مذاکره با شخصی شدند که به قول محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت "فردی که در هواپیما با یک توییت نشست سران گروه هفت را دچار اخلال می کند قابل اعتماد است؟" 

اصلاح‌طلبانی که بارها در گذشته و در زمان تصدی مسئولیتشان بدعهدی‌های آمریکا را دیدند، این بار در اوج خوش‌بینی از شخصی درخواست تضمین کردند که ضمانت رئیُ جمهور قبلی کشورش را به راحتی زیر پا می‌گذارد.

نام برخی اسامی حاضر در این نامه در گذشته نیز پای چنین نامه‌هایی بوده است. از جمله ابوالفضل بازرگان برادرزاده رئیس دولت موقت که عمویش دست به قلم شدنش به نفع بیگانگان بسیار خوب بود، جمله کدیور و جلال جلالی‌زاده امضا کنندگان نامه جام زهر مجلس ششم لذا انتظاری  از افرادی که درک درستی از دشمن ندارند نمی‌رود.

*تسنیم