مهران آزاد شد، قلب امام شاد شد؛
در پنجمین روز عملیات کربلای۱ در منطقه مهران، به علت ناکافی بودن شناسایی و آشنا نبودن کامل نیروها به منطقه نبرد ناتمام ماند.
شهدای ایران: تیرماه سال ۱۳۶۵ صفحه‌ای ماندگار در تاریخ دفاع مقدس است که در آن عملیات مهم کربلای ۱ انجام و سبب آزادسازی شهر مهران شد.
طراحی این عملیات پنج مرحله بود که در همان مرحله اول و دوم رزمندگان اسلام به اهداف مورد نظر دست یافتند و شهر مهران بعد از ۴۵ روز اشغال آزاد شد و بیش از ۱۷۵ کیلومتر مربع از اراضی اشغال شده شامل ارتفاعات قلاویزان، کله‌قندی، روستاهای رضاآباد، پاسگاه مرزی بهرام آباد، جاده مهران ـ دهلران توسط رزمندگان اسلام از کنترل دشمن درآمد و شهرهای «بدره» و «زرباطیه» عراق نیز زیر دید و تیر قوی نیروهای اسلام قرار گرفتند.
در این عملیات نظامی یک گردان از یگان‌های عمل کننده رزمی، زرهی و مهندسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دلاورانه با دشمن بعثی پیکار کردند. شرح آزادسازی مهران به تفصیل در کتاب «آزادسازی مهران، شکست استراتژی دفاع متحرک عراق» آورده شده است که شامل وقایع ۳۴ روز از دوران جنگ ایران و عراق از ۱۵ خرداد تا ۱۷ تیر ۱۳۶۵ است. قسمت نهم از این نوشتار را در ادامه می‌خوانید:
ادامه نبرد در منطقه مهران
«عملیات محدود لشکر۱۰ سیدالشهداء (ع) سپاه پاسداران در منطقه مهران به‌دلیل برخی مشکلات ناتمام ماند. همچنین درحالی که فرماندهان سپاه ادامه عملیات را منوط به آمادگی یگان‌های عملیاتی کرده بودند، خبر پیشروی واحد مهندسی رزمی لشکر ۲۷ محمدرسول الله (ص) منجر به تجدید نظر آنها در تصمیم‌گیری برای ادامه عملیات شد.
در جبهه شمال‌غرب نیز فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهداء (ع) از گمانه‌زنی عراقی‌ها درباره حمله احتمالی ایران به منطقه قلعه‌دیزه و اقدام آنها برای تقویت جبهه حاج عمران خبر داد.
در پنجمین روز نبرد در منطقه مهران، عملیات محدود نیروهای لشکر ۱۰ سیدالشهداء روی ارتفاع ۲۱۰ و پیشروی به سمت ارتفاع ۲۲۳ که از شب گذشته آغاز شده بود و تا صبح امروز (۱۴ تیر ۱۳۶۵)، تداوم داشت به علت ناکافی بودن شناسایی و آشنا نبودن کامل نیروها به منطقه نبرد ناتمام ماند.
بدین ترتیب لشکر مذکور در ادامه عملیات از پیشروی به سمت قله ۲۲۳ انصراف داد و فقط توانست ضمن حمله به قوای عراقی در ارتفاع ۲۱۰، این ارتفاع را تصرف کند و ۱۴ نظامی عراقی را به اسارت درآورد.
از سویی، کمبود توان سایر یگان‌های عملیاتی، احتمال پاتک گسترده و پر حجم دشمن و خستگی مفرط نیروهای عمل کننده فرماندهان را مجبور کرد که بر خلاف میل باطنی خود، ادامه عملیات برای تصرف ارتفاع ۲۲۳ را به طور موقت متوقف و به تحکیم و تثبیت خطوط پدافندی اکتفا کنند.
ولی خبری از نیروهای لشکر ۲۷ محمدرسول الله مبنی بر پشت سر گذاشتن میدان مین عراقی‌ها در یال‌هایی که منتهی به ارتفاع ۲۲۳ می‌شد موجب تغییر در تنظیم فرماندهی شد، به طوری که تصمیم گرفتند با استفاده از موقعیت پیش آمده، شامگاه روز جاری، دو یگان لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ص) و لشکر ۲۷ محمدرسول الله (ص) به دشمن حمله کرده و ضمن قطع جاده‌ای که در سراسر قلاویزان در عقبه دشمن قرار دارد اقدام به پیشروی به سمن ارتفاع ۲۲۳ و تصرف آن کنند.
اما از آنجا که لشکر ۲۷ نیز به زمین منطقه آشنایی نداشت مقرر شد نور علی شوشتری جانشین فرمانده قرارگاه نجف، آنها را در مورد زمین مذکور توجیه کند که این کار به دلیل آتش شدید دشمن میسر نشد و در نتیجه اجرای عملیات به روز بعد موکول شد.»
طراحی این عملیات پنج مرحله بود که در همان مرحله اول و دوم رزمندگان اسلام به اهداف مورد نظر دست یافتند و شهر مهران بعد از ۴۵ روز اشغال آزاد شد و بیش از ۱۷۵ کیلومتر مربع از اراضی اشغال شده شامل ارتفاعات قلاویزان، کله‌قندی، روستاهای رضاآباد، پاسگاه مرزی بهرام آباد، جاده مهران ـ دهلران توسط رزمندگان اسلام از کنترل دشمن درآمد و شهرهای «بدره» و «زرباطیه» عراق نیز زیر دید و تیر قوی نیروهای اسلام قرار گرفتند.
در این عملیات نظامی یک گردان از یگان‌های عمل کننده رزمی، زرهی و مهندسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دلاورانه با دشمن بعثی پیکار کردند. شرح آزادسازی مهران به تفصیل در کتاب «آزادسازی مهران، شکست استراتژی دفاع متحرک عراق» آورده شده است که شامل وقایع ۳۴ روز از دوران جنگ ایران و عراق از ۱۵ خرداد تا ۱۷ تیر ۱۳۶۵ است. قسمت نهم از این نوشتار را در ادامه می‌خوانید:
ادامه نبرد در منطقه مهران
«عملیات محدود لشکر۱۰ سیدالشهداء (ع) سپاه پاسداران در منطقه مهران به‌دلیل برخی مشکلات ناتمام ماند. همچنین درحالی که فرماندهان سپاه ادامه عملیات را منوط به آمادگی یگان‌های عملیاتی کرده بودند، خبر پیشروی واحد مهندسی رزمی لشکر ۲۷ محمدرسول الله (ص) منجر به تجدید نظر آنها در تصمیم‌گیری برای ادامه عملیات شد.
در جبهه شمال‌غرب نیز فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهداء (ع) از گمانه‌زنی عراقی‌ها درباره حمله احتمالی ایران به منطقه قلعه‌دیزه و اقدام آنها برای تقویت جبهه حاج عمران خبر داد.
در پنجمین روز نبرد در منطقه مهران، عملیات محدود نیروهای لشکر ۱۰ سیدالشهداء روی ارتفاع ۲۱۰ و پیشروی به سمت ارتفاع ۲۲۳ که از شب گذشته آغاز شده بود و تا صبح امروز (۱۴ تیر ۱۳۶۵)، تداوم داشت به علت ناکافی بودن شناسایی و آشنا نبودن کامل نیروها به منطقه نبرد ناتمام ماند.
بدین ترتیب لشکر مذکور در ادامه عملیات از پیشروی به سمت قله ۲۲۳ انصراف داد و فقط توانست ضمن حمله به قوای عراقی در ارتفاع ۲۱۰، این ارتفاع را تصرف کند و ۱۴ نظامی عراقی را به اسارت درآورد.
از سویی، کمبود توان سایر یگان‌های عملیاتی، احتمال پاتک گسترده و پر حجم دشمن و خستگی مفرط نیروهای عمل کننده فرماندهان را مجبور کرد که بر خلاف میل باطنی خود، ادامه عملیات برای تصرف ارتفاع ۲۲۳ را به طور موقت متوقف و به تحکیم و تثبیت خطوط پدافندی اکتفا کنند.
ولی خبری از نیروهای لشکر ۲۷ محمدرسول الله مبنی بر پشت سر گذاشتن میدان مین عراقی‌ها در یال‌هایی که منتهی به ارتفاع ۲۲۳ می‌شد موجب تغییر در تنظیم فرماندهی شد، به طوری که تصمیم گرفتند با استفاده از موقعیت پیش آمده، شامگاه روز جاری، دو یگان لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ص) و لشکر ۲۷ محمدرسول الله (ص) به دشمن حمله کرده و ضمن قطع جاده‌ای که در سراسر قلاویزان در عقبه دشمن قرار دارد اقدام به پیشروی به سمن ارتفاع ۲۲۳ و تصرف آن کنند.
اما از آنجا که لشکر ۲۷ نیز به زمین منطقه آشنایی نداشت مقرر شد نور علی شوشتری جانشین فرمانده قرارگاه نجف، آنها را در مورد زمین مذکور توجیه کند که این کار به دلیل آتش شدید دشمن میسر نشد و در نتیجه اجرای عملیات به روز بعد موکول شد.»
