شهدای ایران: داریوش قنبری در آرمان نوشت:

کاهش قیمت نفت یک بحران جدی در کشور ما و سایر کشورهای نفتی است. هرچند با توجه به تحریم‌ها و برخی مسائلی که از گذشته بوده تا حدودی به وضعیت کاهش درآمدهای نفتی عادت کرده‌ایم ولی سایر کشورهای منطقه که اقتصاد متکی به نفت دارند هم در این زمینه به مشکل برخواهند خورد. پیش‌بینی درآمد نفتی بشکه‌ای ۵۰ دلار و آنهم صادرات یک میلیون بشکه را می‌کردیم تا بتوانیم بخشی از درآمدهای دولت را محقق کنیم.

اما با توجه به وضعیت پیش آمده به نظر می‌رسد بخشی از درآمدها دیگر قابل تحقق نباشند و به این راحتی درآمدهای پیش‌بینی شده برای ما حصول پیدا نکند. اگر بخواهیم با قیمت الان به همان درآمدها برسیم، باید بیش از دو میلیون بشکه در روز صادر کنیم تا بتوانیم به درآمدهایی که از ناحیه نفت پیش‌بینی کرده بودیم، نزدیک شویم و با توجه به تحریم‌ها، صادرات بیش از دو میلیون بشکه بعید به نظر می‌رسد، البته بازاری هم وجود ندارد.

درحقیقت نه تنها به لحاظ کاهش قیمت نفت دچار مشکل هستیم بلکه از نظر تحقق درآمدهای مالیاتی در سال جاری نیز به مشکل برخواهیم خورد. با توجه به مساله کرونا و تعطیلی کسب و کارها احتمالا درآمدهای مالیاتی پیش‌بینی شده هم در سقفی که دولت در نظر دارد تحقق پیدا نمی‌کند و این هم بر مشکلات موجود خواهد افزود. مشاغلی که دچار ضرر و زیان شده‌اند، انتظار دارند دولت به آنها کمک کند.

از طرفی اقشار آسیب پذیر هم نیازهایی دارند. دولت همین مبالغی که تحت عنوان وام‌های قرض‌الحسنه یک میلیون تومانی به یارانه بگیران می‌پردازد را باید از بانک‌ها بگیرد و سود آن را به بانک‌ها بپردازد. در مجموع وضعیت مناسبی به لحاظ اقتصادی نیست و پیش‌بینی می‌شود که سال جاری، سال سختی باشد. ضمن اینکه که در حال حاضر چشم انداز روشنی وجود ندارد و معلوم نیست وضعیت کرونا به کجا ختم می‌شود و به نوعی با توجه به ناشناخته بودن این بیماری، متخصصان و پزشکان هم نتوانستند اظهارنظر قطعی کنند که چه خواهد شد.

آیا این بیماری همچنان خواهد بود و اینکه خانه‌نشینی بعضی صنوف تا کی می‌تواند ادامه پیدا کند؟ جدا از مسائلی که به لحاظ روحی و روانی پدید می‌آید، مسائل اقتصادی ناشی از این وضعیت واقعا نگران کننده است. به طور متوسط آنچه آمارها به ما می‌گوید این است که حدودا ۱۰ درصد مبتلایان در برخی کشورها جان خودشان را از دست داده‌اند و در کشور ما هم تعداد کسانی که جان خود را از دست داده‌اند نسبت به مبتلایان زیاد است.

اقتصاد کشور ما و همینطور اقتصاد جهانی تا حدود زیادی به اتفاقاتی که به دنبال این بیماری می‌افتد و همینطور به تحولاتی که این بیماری طی می‌کند، وابسته است. آیا در کوتاه‌مدت درمانی برای این بیماری پیدا خواهد شد؟ علم بشر و دانشمندانی که در حال تحقیق هستند به زودی به نتیجه‌ای دست پیدا خواهند کرد؟ پاسخ همه این سوالات در هاله‌ای از ابهام است. بحث تولید واکسن هم اگر به نتیجه برسد حدود ۱۸ ماه به طول می‌انجامد. تا این مدت هم زمان خیلی زیادی است تا امیدی ایجاد شود و براساس آن بتوان نوعی برنامه‌ریزی صورت بگیرد. آنچه مسلم است همه چیز تحت این بیماری است و آینده اقتصادی جهان و همینطور کشور ما هم از این امر مستثنا نیست.