به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ «علی یونسی»، فعال اصلاح‌طلب، وزیر اسبق اطلاعات و مشاور رئیس‌جمهور روحانی به تازگی در بخشی از یک مصاحبه که سایت جماران آنرا منتشر کرده، گفته است:

«وقتی انقلاب پیروز شده بود، گروه فرقان اولین گروه مذهبی بود که دست به ترور زد و شهید مطهری را از ما گرفت، وقتی نیروهای این گروه دستگیر شدند، هیچ یک از ما به خودمان اجازه نمی‌دادیم یک سیلی به آنها بزنیم، اما فضای الان به‌گونه‌ای شده است که مذهبی و غیر مذهبی از خشونت برخی می‌ترسند»!

او در ادامه می‌افزاید:

این درحالی است که آن زمان اوج انقلاب و انقلابیگری بود و ما این چنین مراعات افراد را می‌کردیم. روی منبرها، همواره به کمونیست‌ها سرکوفت می‌زدیم و می‌گفتیم از نظر شما، هدف وسیله را توجیه می‌کند اما ما مسلمان‌ها برای رسیدن به هدف، به هر وسیله‌ای متوسل نمی‌شویم. بعد هم مثال حضرت علی(ع) را برای آنها می‌زدیم و می‌گفتیم ایشان برای ابن ملجم هم حق قائل بود و می‌گفت کسی حق ندارد جز مجازات شرعی و قانونی، چیزی فراتر بر او تحمیل کند. حضرت علی(ع) می‌گفت، از همین غذا که به من می‌دهید، به او هم بدهید. در هرحال، تنگ‌نظری‌ها و رفتارهای خشن که به آن گرفتار شده‌ایم، فضا را به گونه‌ای کرده که برخی منکرات به معروف تبدیل شده است و دیگر کسی هم نمی‌تواند با این افراد مخالفت کند. این مسأله به اسلام و انقلاب ضربه زیادی زده است چون برای رسیدن به هدف، به وسیله‌های نامشروع متوسل می‌شوند. ما برای شکنجه هیچ توجیهی نداریم؛ نه توجیه شرعی و نه قانونی. مثلاً شنود، مثلاً سخت‌گیری، مثلاً دروغ گفتن به متهم، مثلاً سخت‌گیری‌های بیجا و انواع و اقسام چیزهایی که امروز متأسفانه گاهی رخ می‌دهد.»

*بدیهیست که یونسی هیچ سندی برای ادعای خود مبنی بر وجود خشونت و شکنجه در سیستم‌های امنیتی نظام جمهوری اسلامی ایران ندارد و اگر داشت ارائه می‌کرد.

تنها سند اصلاح‌طلبان از شکنجه مربوط می‌شود به ادعای کروبی در سال ۸۸ مبنی بر تجاوز به برخی بازداشت‌شدگان که هیچگاه دلیل یا شاهدی برای آن اقامه نشد و مقامات مرتبط نیز این ادعا را تکذیب کردند.

جالب است که حتی دستگیرشدگان وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران که بعداً از زندان آزاد شدند نیز هیچیک تاکنون سند یا ادعای متقنی دالّ بر شکنجه و خشونت در این نهادها ارائه نکرده‌اند.

امثال "مازیار بهاری" خبرنگار نیوزویک از جمله این چهره‌هاست که پس از خروج از کشور داعیه‌دار خشونت در سیستم‌های امنیتی ایران شد اما با اینکه خود در مقطعی در بازداشت سرویس‌های امنیتی جمهوری اسلامی بود نیز هیچگاه نتوانست سند متقنی را در این باره ارائه کند.

سارا شورد، جاسوس آمریکایی در ایران نیز نفر بعدی بود که پس از خروج از ایران ادعا کرد در زندان‌های امنیتی ایران مورد تجاوز قرار گرفته اما بصورت پلکانی ادعای خود را پس گرفت و در نهایت اینطور گفت که منظورش از تجاوز این بوده است که گاهی بازجویان با او بلندتر از حد معمول صحبت می‌کرده‌اند یا اینکه صداهای بلندی می‌شنیده است!

جالب است که حتی مادر خانم شورد نیز در مصاحبه‌ای با مازیار بهاری و هنگامی که بهاری قصد داشت القا کند برهنه شدن خانم شورد برای بازرسی و پوشیدن لباس زندان نیز تجاوز بوده است با عصبانیت به بهاری گفت که این تجاوز نیست و سارا هم انقدر بزرگ هست که تشخیص دهد مورد تجاوز قرار گرفته است یا نه!

برخی کارشناسان معتقدند اساساً توفیقات سرویس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران به دلیل دوری‌گزینی این نهادها از مقولات غیر شرعی و التزام آنها به اخلاقیات است.

کسانی از اصلاح‌طلبان پیش از این و در جریان قتل همسر دوم محمدعلی نجفی نیز سرویس‌های امنیتی کشورمان را به پرستوسازی متهم کردند.

لازم به ذکر است که ممکن است گاهی یک فرد دچار یک اشتباه شود و رفتاری مبتنی بر خشونت از او سر بزند اما این مقوله نه در سرویس‌های امنیتی جمهوری اسلامی رویه است و نه مسئولان کشور هیچ موافقتی با آن دارند.

دستگاه قضایی نیز مقولات مرتبط با اشتباهات صورت گرفته در فرایندهای بازداشت، بازجویی و زندان را مورد بررسی قرار می‌دهد و این نشان از التزام نظام اسلامی به شرع مقدس اسلام است. شاهد این قضیه نیز جریاناتی مثل بازداشتگاه کهریزک در سال ۸۸ و یا پرونده ستار بهشتی است که با واکنش شدید نظام اسلامی مواجه شد.

پیش از این افشاگری‌هایی مبنی بر پرونده خشونت برخی اصلاح‌طلبان که در دهه ۶۰ بازجوی امنیتی بوده‌اند و به‌واسطه همین رفتارها از سیستم طرد شدند نیز منتشر شده است...