متن مقاله پیتر کوهانلو و ترجمه آن

مقاله انگلیسی:

A Road Map to Regime Change in Tehran

Critics of the Iran nuclear deal can at least make sure America puts the 10-year horizon to good use.

A file picture taken on April 22, 2007 shows Iranian police officers stopping a car during a crackdown to enforce the Islamic dress code in the north of Tehran. According to Tehran's traffic police on September 2, 2015, women drivers in Iran's capital could have their cars impounded by police if they are caught driving with a poorly fixed veil or without their heads covered.

Peter Kohanloo

Sept. 24, 2015 2:25 p.m. ET

President Barack Obama’s nuclear deal with Iran remains deeply unpopular in America. Roughly two-thirds of Americans oppose the deal, and most of the Republican presidential candidates have vowed to renegotiate it the moment they enter office. But given that China, France, Germany, Russia and the U.K. have all signed on to the pact, many international sanctions can no longer be easily "snapped back.” Some elements of the Joint Comprehensive Plan of Action, in other words, will continue to shape U.S. Iran policy for years to come.

At the heart of Mr. Obama’s diplomacy with the mullahs is the notion that freezing their nuclear ambitions, if only for a limited time of 10 years, would lead to a transformation of the regime. Give it access to international commerce, the thinking goes, and it will gradually moderate its behavior.

The trouble is that this vision depends solely upon Iran. Yet nothing in the Islamic Republic’s 36-year history suggests a transformation will happen automatically.

Achieving such a transformation therefore requires more than just hope. It calls for a plan. What would a serious strategy against the Iranian threat look like?

Start with America’s public diplomacy. Washington spends more than $700 million a year on Radio Free Europe/Radio Liberty, the Voice of America and other U.S. government broadcasters, including some $15 million on the Persian-language service of VOA. Yet these Cold War-era broadcasters are bloated and wasteful. At best, VOA Persian programming is boring. At worst, it promotes Iranian-regime talking points.

There’s no reason U.S. taxpayers should subsidize such a platform for the likes of Hossein Mousavian, a former regime diplomat whose appearances on VOA infuriate and demoralize Iranian dissidents. The U.S. Congress should introduce better oversight and clarify VOA’s mission: to bolster U.S. public-diplomacy efforts.

Next, the U.S. should hone in on the inequality in Iran between men and women. Activists on the ground already challenge the second-class status of Iranian women in creative and provocative ways. "My Stealthy Freedom,” for example, is a Facebookcampaign that encourages Iranian women to protest forced veiling by posting pictures and videos of themselves while uncovered in public.

The U.S. government should denounce the oppression of Iranian women, and American civil-society organizations should amplify the voices of Iranian women whenever possible. Sports federations, such as the International Olympic Committee, should punish the regime’s discrimination against Iranian women, who are often barred from stadiums as spectators.

Spotlighting the Iranian regime’s misogynistic policies embarrasses the mullahs, who have shown themselves to be allergic to scrutiny of their domestic record. Publicly shaming Iran’s rulers also undermines their perverse claim to be the Middle East’s beacon of progress.

Another strategy: Give Iranians the opportunity to exercise meaningful free choice and experience the responsibility and self-confidence that come with democracy. One of the most cynical aspects of the Iranian regime is its appropriation of democratic elements—ballot boxes, newspapers, unions, etc. Instead of allowing them to thrive, the regime turns them into a charade. Every time Iranians feel compelled to participate in these sham institutions, they grow more cynical.

Washington can help break this cycle and prepare a transition to true democracy. One idea might be to create an online parliament, in which Iranians can hold political debates—rigorously moderated, fair and secure. This would allow Iranians the opportunity to be heard by their compatriots for the first time in decades. The International Republican Institute and the National Democratic Institute could be bipartisan partners in this project.

Finally, the U.S. should promote religious liberty in Iran. Iran’s theocracy has made many Iranians distrustful of religion, but many more still hunger for authentic faith. Dissident clerics, such as the Ayatollah Boroujerdi, have risked jail and torture to call for the separation of mosque and state. Washington ought to publicly support such figures.

America’s evangelical Christians, too, can play an important role in helping Christians trapped in Iran. The explosive growth of evangelical Christianity in Iran is one of the world’s most important and underreported stories today. Conversion estimates range from 300,000 to one million. At this rate, within a decade there will be officials in the bureaucracy and security apparatus who secretly consider Christ to be their personal savior. Genuine faith, not one imposed by a totalitarian state, is one antidote to theocratic dictatorship.

President Obama has imagined that legitimizing the Iranian regime and flooding its coffers with cash will change Tehran’s behavior. Through their continued repression at home, their chilling rhetoric against the U.S. and Israel, and their support for terrorism, the mullahs have shown that they have no intention to change. Transformation will only come if Washington tips the balance against the regime and toward the opposition. The nuclear clock is ticking.

Mr. Kohanloo is president of Iranian American Majority.

ترجمه فارسی:

روزنامه وال استریت)24 سپتامبر 2015 مقارن با 2مهر 1394)
صفحه اجتماعی
نقشه راه براندازی نظام ایران
منتقدین برقراری روابط هسته ای ایران و امریکا معتقدند امریکا باید از فرصت پیش آمده در 10 سال آینده به خوبی استفاده کند.

تصویر منتشره در مورخه 22 آپریل 2007 نشان می دهد مأموران پلیس ایران ماشین های مردم را به دلیل اینکه پوشش اسلامی ندارند متوقف می نماینددر تهران . بر طبق اعلام پلیس راهنمایی و رانندگی تهران در دوم سپتامبر 2015 رانندگان زن در ایران باید پوشش کافی را داشته باشند و پلیس می تواند در صورتی که ایشان پوشش سر نداشته باشند ماشینشان را متوقف کند.- عکس از آژانس خبری فرانسه.

نوشته شده :
پیتر کوهانلو
24 سپتامبر 2015
ارتباط هسته ای رئیس جمهور باراک اوباما با رژیم ایران عمیقا در آمریکا منفور است.تقریبا دوسوم آمریکایی ها بااین معامله و ارتباط مخالفت میکنند و اکثر نامزدهای جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری قطعا اگر رئیس جمهور شوند مجددا مذاکره خواهند کرد.اما باتوجه به اینکه چین،فرانسه،آلمان ،روسیه و اتحادیه اروپا همه این پیمان را امضاء کرده اند بسیاری از تحریم های بین المللی دیگر نمی توانند به راحتی به عقب برگردند به عبارت دیگر،بعضی از عناصر برجام در آینده به شکل سیاست ایالات متحده آمریکا در ایران ادامه خواهد یافت.در قلب دیپلماسی آقای اوباما با ملا ها این مفهوم وجود دارد که آنها برای آرمان های هسته ای خود برای مدت زمان محدودتر از 10سال منجربه تحول رژیم خواهند شد و این به تجارت بین الملل این امکان را می دهد که بهره برداری نمایند و رفتارش را منطبق با آن تغییر دهد.
مشکل این است که این دید فقط به ایران بستگی دارد.بااین حال هیچ چیز در تاریخ 36 ساله جمهوری اسلامی نشان نمیدهد که تحول به طور خودکار اتفاق خواهد افتاد. بنابراین دستیابی به چنین تغییری نیازمند یک برنامه بیشتر از امیدواری است.
اما یک برنامه و استراتژی جدی علیه تهدید ایران چه می تواند باشد؟
با دیپلماسی عمومی آمریکا شروع کنید.واشنگتن بیش از 700میلیون دلار در سال در رادیو اروپای آزاد،رادیو آزادی،صدای آمریکا ودیگر رسانه های دولتی ایالات متحده امریکا از جمله 15میلیون دلار در خدمات زبان فارسی VOAهزینه می کند.بااین حال این رسانه های دوره جنگ سرد انزجار وهدر می روند.در بهترین حالت،VOA فارسی خسته کننده است و فقط به بیان سخنان رژیم ایران می پردازد.
هیچ دلیلی وجود ندارد که مالیات دهندگان ایالات متحده باید چنین پلت فرم هایی را برای دوستانی مانند حسین موسویان یک دیپلمات رژیم سابق که ظاهر آنها در VOA ناراحت است یارانه بگیرند.کنگره ایالات متحده باید نظارت بهتر داشته باشد و مأموریت سازمان مجاهدین خلق را به منظور تقویت تلاش های دولتی دیپلماسی در ایالات متحده مشخص نماید.
بعد ایالات متحده باید در مورد نابرابری در میان مردان وزنان در ایران توجه وتاثیر بگذارد.
فعالان حاضر در میدان پیش از این شکل خلاقانه وتحریک آمیزی به عنوان شهروند درجه دوم پرداخته اند به عنوان مثال کمپین آزادی یواشکی یک کمپین فیس بوکی است که زنان ایرانی را تشویق می کند تا عکس های بی حجاب خود را در مکان های عمومی در راستای اعتراض مدنی ارسال کنند.
جامعه مدنی آمریکا باید صدای زنان ایرانی را در هر زمانی به گوش دنیا برسانند و فدراسیون های ورزشی از قبیل کمیته المپیک باید نظام ایران را به خاطر تبعیض علیه زنان و راه ندادن زنان به ورزشگاه تنبیه نمایند.این باعث می شود ادعای ایران درخصوص اینکه مستعدترین کشور خاورمیانه است را تضعیف کند.
استراتژی دیگر:به ایرانیان فرصت دهید تا انتخاب آزادانه معنادار انجام دهند.پارلمانی آنلاین ایجاد گردد که در آن ایرانی ها بتوانند بحث سیاسی کنند.این پیشنهاد این امکان را برای ایرانی ها فراهم می آورد تا برای اولین بار در چند دهه اخیر حرف های خود را به گوش هم وطنان خود برسانند.نهاد های بین المللی جمهوری خواه و مؤسسه ملی دموکراتیک می توانند دراین پروژه شرکت نمایند.
سرانجام ایالات متحده باید آزادی مذهبی در ایران را ارتقا دهد.تئوری حکومت ایران بسیاری از ایرانیان را از دین بی اعتماد ساخته است اما بسیاری از مردم هنوز برای ایمان معتبر گرسنه هستند وبه دنبال یک اعتقاد واقعی می گردند.برخی از روحانیون از زندان وشکنجه رنج می برند و خواستار جدایی دین از سیاست هستند و ایالات متحده امریکا باید ازاین روحانیون حمایت کند.
مسیحیان پروتستانی امریکا می توانند نقش مهمی در کمک به مسیحیان داخل ایران داشته باشند.رشد انفجاری مسیحیت در ایران یکی از مهمترین موضوعات جهان است که کمتر به آن پرداخته شده است.گرویدن به مسیحیت بین 300هزار تا یک میلیون نفر در ایران است.بنابراین ظرف یک دهه می توان انتظار داشت مسیحیان در دستگاه های امنیتی ایران وارد خواهند شد تا از حقوق مسیحیان در حکومت دیکتاتوری ایران حمایت کنند.
رئیس جمهور اوباما تصور کرده است مشروعیت بخشیدن به رژیم ایران و سقوط آن با پول نقد رفتار ایران را تغییر خواهد داد.اما ملاها نشان داده اند که باشعارهای علیه ایالات متحده و اسرائیل و حمایت از تروریسم قصد تغییر ندارند.لذا اگر واشنگتن تعادل را در برابر رژیم به سمت مخالفان هدایت کند قطعا تحول ایجاد می شود.ساعت هسته ای همچنان کار می کند.
آقای کوهانلو رئیس جمعیت اکثریت ایرانیان جمهوری خواه ساکن امریکا وریاست سازمان دولتی آمریکایی حمایت از حقوق بشر و ترویج دموکراسی در ایران است.