امام خمینی (ره)، اندیشه‌های خود را از قرآن و سیره ائمه(ع) فراگرفته است. سیره و سخن امام حسین(ع) برای امام خمینی (ره) از جمله منابع غنی دینی است که در رشد و نمو تفکر ایشان نقش بارزی داشته است.

در عصر ما امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی پیوسته در مناسبات مختلف با نوع نگاه و بصیرت نافذشان بارها و بارها به بیان مسائل و نکات مهم درباره نحوه عزاداری برای اهل‌بیت(ع) پرداختند، امروزه پس از گذشت سالها از آن طرح بحثها، وقتی کمی دقیق می‎شویم، قیمت و بصیرت چنین افرادی برایمان بیش از پیش نمایان می‌شود و لزوم به کارگیری آنها در جامعه را به وضوح حس می‎کنیم.

در ادامه به برخی از بیانات امام خمینی (ره) درباره اهمیت گریه، روضه‌خوانی و نوحه‌سرایی در رثای امام حسین(ع) اشاره می‌شود:

    هر مکتبی هیاهو می‌خواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبی تا پایش سینه زن نباشد، تا پایش گریه کن نباشد، تا پایش توی سر و سینه زدن نباشد، حفظ نمی‌شود. اینها اشتباه می‌کنند، برخی نمی دانند که  نقش روحانیت و نقش اهل منبر در اسلام چیست، خودتان هم شاید خیلی ندانید! این نقش یک نقشی است که اسلام را همیشه زنده نگه داشته، آن گُلی است که هِی آب به آن می‌دهند زنده نگه داشته، این گریه‌ها مکتب سید الشهداء(ع) را زنده نگه داشته؛ این ذکر مصیبت‌ها مکتب سیدالشهداء را زنده نگه داشته است.

    ما باید برای یک شهیدی که از دستمان می‌رود عَلَم بپا کنیم، نوحه‌خوانی کنیم، گریه و فریاد کنیم، دیگران این کارها را می‌کنند، دیگران فریاد می‌زنند وقتی یکی از آنها کشته شود. فرض کنید که از یک حزبی یکی کشته بشود، میتینگ‌ها می‌دهند و فریادها می‌کنند. این یک میتینگ و فریادی برای احیای مکتب سیدالشهداء (ع) است.

    همین گریه‌ها نگه داشته این مکتب را تا اینجا و همین نوحه‌سرایی‌ها، همین‌هاست که ما را زنده نگه داشته، همین‌هاست که این نهضت را پیش برده، اگر سیدالشهداء نبود، این نهضت هم پیش نمی‌رفت، سیدالشهداء همه جا هست: کُلُّ أرضٍ کربلا. همه جا محضر سیدالشهداء است، همه منبرها محضر سیدالشهداء است، همه محراب‌ها از سیدالشهداء است.

* منبع: صحیفه امام، ج8، ص 519 و 526-530