به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ نامش جانباز «کریم نور محمدی» است جانباز 25 درصد بنیاد شهید است که 20 درصد آن ناشی از اعصاب و روان و 5 درصد هم اصابت ترکش در پا است که از سال 79 تاکنون با همین درصد 25 روزگار گذرانده است و در تمام این سال ها کمیسیون پزشکی بنیاد شهید حتی افزایش درصد وی را تأیید نکرده است.

بنابراین گزارش، جانباز «کریم نور محمدی» که این روزها در بیمارستان «ساسان» بنیاد شهید  بستری است، حال و روز خوبی ندارد و بیش از آنکه درد های روحی و جسمی زجرش دهد، درد عدم رسیدگی و تهمت های ناروا و برخورد های نامناسب است که آزارش می دهد.

سرگذشت این جانباز را با مدارکی که در دست خانواده اش است پی می گیریم تا شاید مسئولی دردی از این خانواده دوا کند.

از سال 79 ؛25 درصد جانبازی داشت

همسر جانباز نور محمدی می گوید: همسرم اولین کارت جانبازی که اخذ کرده است 25 درصد بوده که مدارکش موجود است و این درصد مربوط به 20 درصد اعصاب و روان و از کار افتادگی ایشان و 5 درصد هم به دلیل اصابت ترکش در پا بوده است که چون ترکش است نمی توانند کتمانش کنند. درصد شیمایی پوست هم دارد که سپاه پاسداران تأیید کرده و گواهی مجروحیت ایشان را هم داده است اما 15 سال است بنیاد شهید قبول نمی کند. اما همین حالا پزشکان بنیاد در بیمارستان ساسان هم می گویند عوارض شیمیایی در بدن دارد.


پروفسور سمیعی گفت این جانباز درمان ندارد

همسر جانباز کریم نور محمدی به مشکل ضایعه نخاعی این جانباز اشاره می کند و می گوید: بنیاد شهید به ما گفته شما دروغ می گوئید و این جانباز تصادف کرده است و اصلا جانباز نیست.

وی اظهار داشت: طبق مدارک؛ آقای کریم نور محمدی در زمانی که مجروم می شود دچار موج انتفجار می شود و به یک گودالی پرت می شود که گردنش ضربه می خورد اما مشکل خاصی نداشته و فقط از زمانی که ازدواج کردیم همیشه می گفت گردنم درد می کند. اما مشکل اعصاب و روان را داشت تا جایی که در دهه 80 چون مستأجر بودیم با هم به بنیاد شهید رفتیم تا مسئولی را ببینیم و مشکل ما را حل کند؛ آنقدر ما را معطل کردند که آقای نور محمدی حالش بد شد و همه شیشه ها و درهای آن بخش بنیاد شهید را شکست و به حدی که انگشت دستش در حال قطع شدن بود و وی را به بیمارستان بردند و دو هفته بستری بود تا حالش بهتر شد. مسئولان بنیاد شهید برای حل مشکل گردن کریم نور محمدی گفتند: بهتر است عمل شود و بعد از اینکه عمل شد کم کم دست ها و پاها شروع به فلج شدن کرد تا جایی که اول دستش را می گرفتیم و راه می رفت و بعد عصا و بعد واکر و بعد هم ویلچر و حالا قطع نخاع کامل است و حتی تعادل در ادرار ندارد و در همه این سال ها من به تنهایی پرستاری اش کردم.

کار به جایی می رسد که خود بنیاد شهید می گوید باید جانبار را به آلمان بفرستیم تا درمان شود و در آلمان پزشکان بسیاری وی را تحت معاینه قرار می دهند و سرانجام بنیاد شهید مرکز آلمان در نامه ای توصیه و نظر پزشکان را برای تهران اینگونه می نویسد که اولا  این جانباز در هیچ جای دنیا قابل درمان نیست و ضایعه نخاعی وی در اثر مشکل گردنی است که مشکلات اعصاب و روان وی نیز به همان علت ایجاد گردیده است و باید به طور مرتب فیزیوتراپی گردیده و تحت حمایت بنیاد شهید قرار گیرد و همچین در تهران کمیسیونی برای افزایش درصد جانبازی اش تشکیل گردد.

اما از همه این درخواست ها فقط جلسات فیزیوتراپی برگزار می شود که فایده ای هم به حال جانباز نداشته و درصد جانبازی اش هیچ تغییری نمی کند.


تحصن های بی فایده مقابل بنیاد شهید

همسر این جانباز چندین بار در مقابل بنیاد شهید تهران و مرکز تحصن کرده و حتی یک بار پرده از روی جانباز بر می دارد تا بوی تعفن زخم بسترش مسئولان بنیاد شهید را متأثر کند اما پاسخ این تحصن ها این بود که متهم به دروغ گویی و سهم خواهی شدند در حالی که تنها خواسته خانواده جانباز رفتن جانباز به آسایشگاه بود.

نبود آسایشگاه مناسب برای جانباز نور محمدی

ماجرای آسایشگاه  و اعتراض خانواده جانباز در نوع خود قابل تأمل بوده ونشان دهنده خلل در خدمات رسانی بنیاد شهید است. جانباز نور محمدی را هیچ آسایشگاهی نمی پذیرد چون آسایشگاه ها یا مرکز ضایعات نخاعی است و یا روانی و نور محمدی هر دو مشکل را با هم دارد و وقتی وارد آسایشگاه جانبازان نخاعی می شود به دلیل شدت اختلالات روانی برای دیگر جانبازان مزاحمت ایجاد می کند و به عنوان نمونه در طول روز بیش از 5 بار به آتش نشانی زنگ زده و درخواست کمک در آسایشگاه می کند و همچنین آسایشگاه های روانی هم به دلیل شرایط خاص نخاعی جانباز و امکان آسیب دیدگی از ناحیه دیگر جانبازان امکان پذیرش وی را ندارد.

همسر جانباز هم می گوید: خانه ما که قسطی است 60 متری بوده و در آپارتمان است و همه همسایه ها از فریاد ها و فحاشی های رکیک جانباز در مواقعی که موج انفجار به سراغش می آید شاکی هستند و آرزو می کنند ما از آنجا برویم . در این خانه امکان حمام کردن حانباز سخت است و وقتی اعتراض می کنم بنیاد شهید پاسخگو نیست.

از بدن جانباز گوشت بیرون می ریزد


جانباز نور محمدی مدتی است در بیمارستان ساسان بستری شده است و خانواده اش می گویند با یک فشار امنیتی با ما برخورد می کنند. زخم بستر جانباز در خانه 2 عدد بود که حال به تعداد 8 عدد رسیده و از درون زخم های عمیق جانباز گوشت بیرون می ریزد که درد این زخم ها جانباز را از پا در آورده است. دکتر ها در بیمارستان ساسان می گویند سرطان هم گرفته است و وقتی مدارک را می خواهیم تا به پزشک دیگری نشان دهیم هیچ چیز نمی دهند. حتی اجازه نمی دهند ببینیم چه دارو و قرصی به جانباز می دهند. همسر جانباز می گوید: می خواهم جانباز را به بیمارستان آتیه ببرم اما ساسان اجازه ترخیص نمی دهد و گفته است حتما باید بنیاد شهید اجازه بدهد. این جانباز یک جانباز خاص است.

فرزند جانباز: برادرم به خاطر مشکلات عصبی پدرم خودکشی کرد

فرزند این جانباز که این روزها حال و روز پدرش را در شبکه های اجتماعی با دوستانش به اشتراک می گذارد تا اندکی حالش را درک کنند می گوید: برادرم وقتی نوجوان بود به دلیل شرایط پدر و فشارهایی که به او می آمد خودکشی کرد و فوت کرد و حالا من مانده ام و مادرم و پدری که به چشم می بینیم روزهای زندگی اش در حال پایان است و کسی برایش کاری نمی کند.
به ما تهمت می زنند که ماهی فلان قدر حقوق می گیریم در حالی که باید اعتراف کنیم یک دکتر خیر معرفتش از خیلی از مسئولان بیشتر بود که با پیک برای پدرم پوشک می فرستاد چون می دانست هزینه نگهداری از این جانباز چقدر زیاد است.



حالا این جانباز در بیمارستان ساسان بستری است و بیمارستان هم اجازه ترخیص به خانواده نمی دهد و خانواده جانباز می گویند دیگر کسی در این کشور صدایشان را نمی شنود و کاری برای این جانباز انجام نمی دهد.

برای دردهای زخم بستر این جانباز و برای آرامش خانواده و همسر صبورش اگر کاری از دستتان بر نمی آید ....دعا کنید

گفتنی است تمام مدارک این جانباز نزد این رسانه محفوظ است.