منتظر باشيد با مديريت شهيدي بر بنياد وضع از اين بدتر هم خواهد شد.

تا شهیدی هست زیاد ازین اتفاقا خواهد افتاد.با اسم سرپرست میارن ولی بیشتر از دوسه سال میمونن

ایکاش روزی بشه یادشهیدی بیافته که یک مدیربی لیاقت بایک عده تفاله های بازمانده ازمدیرخائن قبلی دراستان اردبیل وجوددارندکه بایدعوض شوند

تهمت ریشه در حسد دارد و شخص حسود که یکی از بزرگ‌ترین صفت‌های رذیله را در اختیار دارد، به سبب آن، اقدام به غیبت و دورغ می‌نماید و در نهایت رو به تهمت و افترا می‌آورد. حضرت محمد(ص) می‌فرمایند: مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او در سلامت باشند. لذا تهمت که گناهی است لسانی، علاوه بر اینکه آبروی شخص مؤمن را به خطر می‌اندازد، سیاهی و آتش درون شخص را بیرون می‌ریزد و افراد جامعه را بدان دچار می‌کند و از آنجا که تهمت از گناهان کبیره است، حضرات معصومین(ع) آن را بسیار سنگین شمرده‌اند. پیامبر اعظم(ص) در این باب می‌فرمایند: تهمت زدن به بی‌گناه از آسمان سنگین‌تر است. و نیز در جایی دیگر صادق آل محمد(ع) می‌فرمایند: بهتان بر بی‌گناه از کوه‌های بلند سنگین‌تر است.

وقتی مدیریت هم امانتی است سنگین،باید به اهلش سپرده‏ شود.کسانی که بدون داشتن شایستگی‏های لازم در جایگاه اداره‏ امور قرار می‏گیرند و یا آنان که اداره کارها را به افرادی فاقد شایستگی‏های لازم هستند،می‏سپارند مرتکب بالاترین خیانت‏ها می‏شوند که بدون شک مایه هلاکت خود و دیگران شده و در دنیا و آخرت مغضوبند.البته سپردن مسئولیت و دادن اختیار به افراد بدون سنجیدن و آزمودن آنها از ضعف و بی‏بصیرتی مدیر به حساب می‏آید.زمانی که افراد ناشایسته در مصدر امور قرار می‏گیرند،خیر و برکت را می‏برند،اموال مردم را به خود و خویشان اختصاص می‏دهند و موجب گمراهی و ضلالت می‏شوند،پیوندهای میان مردم را می‏گسلند و نیازهای به‏ حق مردم را تأمین نمی‏کنند و بیت المال را حیف و میل می‏کنند و به‏ ناحق بعضی را بر بعضی دیگر ارجح می‏دارند و در اقامه حق‏ کوتاهی می‏کنند و سیره و سنت پیامبر(ص)را به تعطیلی‏ می‏کشانند.(برگرفته از خطبه 131 نهج البلاغه).مدیران و مسئولان‏ نظام اسلامی نباید چشم‏تنگ و حریص و ستمکار و سست‏اندیش‏ و طرفدار قدرتمندان و ثروتمندان باشند.مسئولین نباید کسانی‏ باشند که برای مستکبران کرنش و به مستضعفان ظلم کنند.به علاوه‏ مؤمن و اهل ایمان خود را با پذیرفتن مسئولیتی که شایستگی آن را ندارد،خوار نمی‏کند.امام صادق(ع)می‏فرماید:«سزاوار نیست‏ که مؤمن خود را ذلیل کند.سؤال شد چگونه خود را ذلیل می‏کند؟ فرمود پذیرفتن کاری که در عهده و طاقت و توانایی او نیست. (وسائل الشیعه،ج 11،ص 425).