شهدای ایران: شاهرخ زمانی متولد 1343، نقاش ساختمانی که تبدیل به یکی از عناصر راه کارگر و حزب کمونیست کارگری در زندان شد، طبق اعلام هم‌بندی‌هایش و گزارش پزشک زندان، وی بعد از گذراندن نزدیک به چهار سال محکومیتش به علت سکته مغزی فوت کرد.

زمانی در خانواده‌ای ضدانقلاب به دنیا آمد و پدرش از جاسوسان دوجانبه «ک گ ب» و ساواک بود و از هواداران حزب توده به شمار می‌رفت. تعداد دیگری از اعضای خانواده وی نیز در گروه‌های چپ وابسته به خارج از کشور فعالیت داشتند.

وی به تبعیت از فضای خانوادگی به احزاب بی‌خاصیت چپ در معاندت با انقلاب پیوست و فعالیت‌های سازمان‌یافته‌ای را در استان‌های تهران و تبریز صورت داد و اقدام به تبلیغات جریان چپ، افکار و اقدامات تشکیلاتی‌شان کرد.

زمانی در سازمان ضدانقلاب راه کارگر بانام مستعار صفر در کنار پدرش فعالیت داشت و پس از فرار مسئول گروه، وی تشکیلات شرق تهران را به دست می‌گیرد. زمانی در سال 1366 با یکی از اعضای سازمان به نام منور شادمان با اسم مستعار بنفشه ازدواج تشکیلاتی کرد. گرفتن مسئولیت وی در تهران موجب شد به تیم خارج از کشور ضدانقلاب متصل شود و با هدایت عناصر خارج نشین، جلساتی را برگزار نمود.

وی در دهه 1360 به‌کرات توسط نیروهای انقلابی دستگیرشده بود که در آخرین دستگیری به 11 سال حبس محکوم گردید. وی در زندان نیز توانست با خارج از کشور ارتباط برقرار کند و از طریق منافقین با احمد شهید تماسی برقرار نماید. وی در زندان نیز تلاش‌هایی را برای برهم ریختن فضای محیط و تهییج سایر گروه‌های زندانی پرداخت و از طریق همان کانال‌های ارتباطی اخبار زندان را به بیرون از زندان منتقل می‌نمود.

رسانه های ضد انقلاب پس از مرگ طبیعی وی همواره سعی داشته اند تا مرگ زمانی را بنحوی وارونه جلوه دهند و ادعاهایی را مطرح نمایند.

شبکه های وابسته به سرویس‌های جاسوسی غربی سوژه‌های مرده را بهترین گزینه برای خبرسازی خود قرار می دهند، چراکه می‌توان به هر نحوی افکار عمومی را در این راستا تحت تاثیر قرار داد.
منبع: فارس