به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ در یکی از بازارهای قدیمی نزدیک محله سرچشمه سردشت، قهوه خانه ای کوچک قراردارد که صاحبش جانباز شیمایی است و شاهد بمباران شیمایی سردشت بوده و حتی در دادگاه لاهه نیز حضور پیدا کرده است اما خودش از یک کارت جانبازی هم محروم مانده است.

بنا بر این گزارش عیدالله شریفی قهوه چی سردشتی  صندوقچه ای کنار سموارش داشت که ارزشی ترین مدارکش یعنی بمباران شمیایی را در آن نگهداری می کرد.

وی می گوید: این برگه را ببینید؛ امضای یکی از مسئولان ریاست جمهوری است! من به عنوان شاهد بمباران شیمیایی در لاهه شهادت دادم!

عبدالله شریفی گفت: دو روز بعد از بمباران شيميايي، از طرف سازمان ملل براي تاييد اين اتفاق به سردشت آمدند. آن زمان سردشت نبودم و بعد از 4 سال به شهر آمده بودم که دستور داده شد تا براي توضيح وشرح اتفاق 7تير سال 1366 در روستاي آلوت، به فرمانداري شهر بروم. وقتی داخل اتاق فرماندار سردشت شدم، آنجا پليس هلند از من بازجويي كرد.

مرد قهوه چی مي گويد: براي توضيحات بعدي، من را به تهران فرستادند و به همراه 15 نفر ديگر با رئيس دادگاه لاهه  صحبت كرديم.

شاهد بمباران شیمیایی سردشت، که بارها مورد بازجويي قرار گرفته است، مي گويد: در سال 84 به هلند رفتم و توسط قضات لاهه 28 روز بازجویی شدم. نکته بسیار جالب و البته تاسف بار این است که بعد از اين همه بازجويي، عبدالله شريفي هنوز مدركي ندارد كه درصد جانبازي خود را اثبات كند! او علاوه بر قرباني بمباران شيميايي، قرباني دادگاه هم شده بود!

از کم و کیف بازجویی ها سوال کردیم که در پاسخ گفت: سوالاتي كه از شاهدان مي‌پرسيدند، مبني بر اين بود كه هواپيماها چطور و چه زماني حمله كردند؟ بمب هاي شيميايي چه رنگ و بويي داشتند و تعداد شهدا و زخمي ها و در کل، شرح ماوقع را مي خواستند.

مي گويد: دو بار به هلند سفر كرده كه بار اول 28 روز و بار دوم 11 روز بازجويي شده است.

اين جانباز سردشتي ادامه مي دهد: نتيجه اين دادگاه ها، 17 سال حبس براي «فرانس فان آنرات» متهم هلندي كه مواد اوليه بمب هاي شيميايي را به رژيم بعثي عراق تامين مي كرد به همراه داشت. در اين دادگاه فرانس در دفاع از خود گفت كه فقط گازهاي كشاورزي عراق را تامين کرده است!

پرسيديم مدارك شیمیایی شدنتان در بمباران آن روز همراهتان هست؟ گفت: بله، و بلافاصله مدارك را نشانمان داد. مداركي كه حاكي از سي تي اسكن ها و آزمايش هايي بود كه انجام داده بود. همچنين مداركي كه نشان از حمايت بنياد شهيد استان كردستان از این شاهد ایرانی بود.
در پایان شريفي با ناراحتي گفت: هنوز بعد از 26 سال مدركي مبني بر درصد جانبازي ندارم. حرف من اين است كه اگر من  شیمیایی و جانباز نبودم چرا من را به دادگاه لاهه فرستادند؟!

*ماهنامه شهدای اسلام