شگرد جریانی که از آغاز به کار دولت روحانی همه‌ی توش و توان خود را برای ناکامی "دیپلماسی هسته ای" این دولت بسیج کرده از یک الگوی نخ نما و بازاری در سنت "شرخری" پیروی می‌کند که در ادبیات کسب و کار بازار قدیم به "سنگ کردن" فروشنده کالا معروف بود که در واقع ایجاد نوعی جنگ زرگری میان خریداران است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس،احمد پورنجاتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب اخیراً در نوشته‌ای که در صفحه گوگل‌پلاس وی منتشر شد، نوشت: شگرد جریانی که از آغاز به کار دولت روحانی همه‌ی توش و توان خود را برای ناکامی "دیپلماسی هسته ای" این دولت بسیج کرده از یک الگوی نخ نما و بازاری در سنت "شرخری" پیروی می‌کند که در ادبیات کسب و کار بازار قدیم به "سنگ کردن" فروشنده کالا معروف بود که در واقع ایجاد نوعی جنگ زرگری میان خریداران است.
او در ادامه می‌نویسد:
«به نظر می‌رسد، دانسته و ندانسته، آنان که هر روز معرکه‌ی بهانه‌جویی و شرط وشروط گذاری خیابانی و محفلی فراتر از تصمیمات راهبردی نظام، فراراه مذاکرات به راه می‌اندازند، می‌دانند که در اقلیت هستند، پس واکنش منفی اکثریت افکار عمومی را نسبت به بهانه‌جویی‌هاشان گویی به مثابه پیامی برای آن سوی مذاکرات مد نظر قرار می‌دهند که: "شما هرچه دبه در بیاورید و اطوار بریزید و هزینه را بالاتر ببرید، اینجا خریدار دارد"!
البته معلوم است که این پیام، نادرست است اما خاصیت تخریبی که دارد.
این شگرد، اگر حسابی و کتابی در کار باشد به گمانم از "مصادیق خیانت ملی" بشمار می‌رود»
*چهره‌های جریان سیاسی خاص به این دلیل که در جریاناتی مثل فتنه سال 88 و قهر از شرکت در انتخابات مجلس نهم، پرونده تاریکی از خود بر جای گذاشته‌اند؛ ترجیح می‌دهند کمتر درباره مباحثی همچون خیانت و یا «خیانت ملی» صحبت کنند.
اما اکنون که احمد پورنجاتی تلاش کرده است تا به بهانه برخی تجمعات مردمی و تحصن‌های دانشجویی معترض به رفتارهای دولت یازدهم در مذاکرات هسته‌ای؛ پای این مقوله را به میان بکشد نیز استدلال‌های ضعیف و فروض نادرستی را به کار برده است.
او در نوشته خود توضیح نداده است که «واکنش منفی اکثریت افکار عمومی» نسبت به انتقادات و اعتراضات را با چه مقیاس یا خبری به دست آورده است؟!
به سخن دیگر اینکه باید اذعان کرد، پورنجاتی در این فراز (که نقطه ثقل استدلالات وی است) آرزوی خود را به رفتاری فرضی از جانب اکثریت ربط داده است.
نکته دیگر آن است که پورنجاتی از کجا و با چه سند و مدرکی می‌داند که منتقدین و معترضین رفتارهای دولت در مذاکرات هسته‌ای؛ «اقلیّت» هستند؟! از کجا معلوم که این عده همان اکثریت 98 درصدی جامعه با غیرت ایرانی نباشند که در رفراندوم امام راحل به جمهوری اسلامی با تمام مختصاتش رأی داده‌اند؟!
صحبت وی مبنی بر اینکه آمریکا با ضد و خورد پوزیسیون‌ها و اپوزیسیون‌های «توافق به هر قیمتی» در ایران اینطور می‌فهمد که هر دبّه‌ای خریدار دارد! نیز حاوی نکاتی است که به اقتراح مخاطبان گذاشته می‌شود.
پورنجاتی چندی قبل طی یادداشتی اظهار کرده بود: مدیریت سیاست داخلی روحانی مثل یک تیوپ پنچر است!
او در ادامه می‌نویسد:
«به نظر می‌رسد، دانسته و ندانسته، آنان که هر روز معرکه‌ی بهانه‌جویی و شرط وشروط گذاری خیابانی و محفلی فراتر از تصمیمات راهبردی نظام، فراراه مذاکرات به راه می‌اندازند، می‌دانند که در اقلیت هستند، پس واکنش منفی اکثریت افکار عمومی را نسبت به بهانه‌جویی‌هاشان گویی به مثابه پیامی برای آن سوی مذاکرات مد نظر قرار می‌دهند که: "شما هرچه دبه در بیاورید و اطوار بریزید و هزینه را بالاتر ببرید، اینجا خریدار دارد"!
البته معلوم است که این پیام، نادرست است اما خاصیت تخریبی که دارد.
این شگرد، اگر حسابی و کتابی در کار باشد به گمانم از "مصادیق خیانت ملی" بشمار می‌رود»
*چهره‌های جریان سیاسی خاص به این دلیل که در جریاناتی مثل فتنه سال 88 و قهر از شرکت در انتخابات مجلس نهم، پرونده تاریکی از خود بر جای گذاشته‌اند؛ ترجیح می‌دهند کمتر درباره مباحثی همچون خیانت و یا «خیانت ملی» صحبت کنند.
اما اکنون که احمد پورنجاتی تلاش کرده است تا به بهانه برخی تجمعات مردمی و تحصن‌های دانشجویی معترض به رفتارهای دولت یازدهم در مذاکرات هسته‌ای؛ پای این مقوله را به میان بکشد نیز استدلال‌های ضعیف و فروض نادرستی را به کار برده است.
او در نوشته خود توضیح نداده است که «واکنش منفی اکثریت افکار عمومی» نسبت به انتقادات و اعتراضات را با چه مقیاس یا خبری به دست آورده است؟!
به سخن دیگر اینکه باید اذعان کرد، پورنجاتی در این فراز (که نقطه ثقل استدلالات وی است) آرزوی خود را به رفتاری فرضی از جانب اکثریت ربط داده است.
نکته دیگر آن است که پورنجاتی از کجا و با چه سند و مدرکی می‌داند که منتقدین و معترضین رفتارهای دولت در مذاکرات هسته‌ای؛ «اقلیّت» هستند؟! از کجا معلوم که این عده همان اکثریت 98 درصدی جامعه با غیرت ایرانی نباشند که در رفراندوم امام راحل به جمهوری اسلامی با تمام مختصاتش رأی داده‌اند؟!
صحبت وی مبنی بر اینکه آمریکا با ضد و خورد پوزیسیون‌ها و اپوزیسیون‌های «توافق به هر قیمتی» در ایران اینطور می‌فهمد که هر دبّه‌ای خریدار دارد! نیز حاوی نکاتی است که به اقتراح مخاطبان گذاشته می‌شود.
پورنجاتی چندی قبل طی یادداشتی اظهار کرده بود: مدیریت سیاست داخلی روحانی مثل یک تیوپ پنچر است!
