تكلیف است براى كشاورزها، و براى كسانى كه مىتوانند كمك به كشاورزها امسال جورى بشود كه ان شاء اللَّه خودكفا بشویم، و در سالهاى بعد صادرات داشته باشیم.
سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ چند سالی است که رهبر معظم انقلاب نام هایی را که برای سالهای شمسی انتخاب می کنند که به شعار سال تبدیل می شود، از مباحث اقتصادی می باشد و امسال هم این شعار با نام حماسه اقتصادی مطرح شد، به همین جهت قسمتی از بیانات خضرت امام خمینی(ره) که پیرامون مباحث اقتصادی می باشد، را در ادامه تقدیم می کند:
لكن در همه جا باید این مطلب بشود كه دو اصل را باید همه، همه قشرهاى ملت مراعات كنند: یكى اینكه ادراك این را بكنند كه ما اگر اقتصادمان تابع خارج باشد آن وقت یك روز مىبینید كه خارجیها نمىخواهند به ما چیزى بدهند، و وقتى كه در را بستند ما باید تسلیم آنها بشویم كه هر چه مىگویند عمل كنیم. و این شایسته یك مملكت اسلامى، یك جمهورى اسلامى نیست كه پیوسته به غیر باشد در اقتصادش، در گندمش، در جوش، در برنجش، در اینها. این باید با همت كشاورزها، با همت قشرهاى متوجه، با همت دولت كه كمك بكند به كشاورزها، و با اینكه همه احساس یك وظیفه بكنند. یك وقت این است كه انسان مىخواهد براى منافعش یك كارى بكند، گندم زیاد بشود كه منفعت ببرد، خوب، این یك مسئلهاى است كه یك قدرى هم اختیارش با خودش [است] آن نمىخواهد نمىبرد. یك وقت كشور شما در یك حالى واقع شده است كه وظیفه شرعى الهى است كه كارهایى بكنید كه وابسته به غیر نباشید. الآن ما یك وضعى داریم كه چنانچه خداى نخواسته خودكفا لا اقل نشویم و نتوانیم خودمان خودمان را اداره بكنیم. خوب، آنها ما را تهدید كردند با این كه حصر اقتصادى مىكنیم. و آن دولتها هم بسیارشان با اینها موافقاند، و لو اینكه ملتها موافق نیستند. لكن خوب بعضیها موافقاند با اینها. و ما باید در عین حالى كه به نظر من این هیاهوها هیچ واقعیتى ندارد، لكن ما چنانچه در سطح یك احتمال ضعیفى هم بدهیم باید مجهز بشویم. شما در حال جنگید الآن. یك جنگى است كه جنگ اقتصادى است، و یك محاربهاى است، یك محاربهاى الآن ما بین اسلام و كفر است. محاربه اقتصادى یكیش است.
تكلیف است براى كشاورزها، و براى كسانى كه مىتوانند كمك به كشاورزها امسال جورى بشود كه ان شاء اللَّه خودكفا بشویم، و در سالهاى بعد صادرات داشته باشیم. این نه این است كه یك موعظه است كه من موعظه كنم كه مردم خوب است این كار را بكنند؛ یك تكلیفى است الآن به عهده ما. یعنى نجات دادن یك كشور اسلامى است از زیر بار ظلم و از زیر بار استعمار. نجات دادن مملكت اسلامى یك تكلیف است كه انسان موظف است این كار بكند. اگر یكوقت خداى نخواسته، یك هجومى به مملكت اسلامى بشود، باید همه مردم، یعنى مرد و زن مسئله دفاع دیگر این طور نیست كه تكلیف مال مرد باشد، تكلیف مال یك دستهاى باشد، همه باید بروند و دفاع بكنند از مملكت خودشان. اگر ما در هجوم اقتصادى هم واقع شدیم كه هجوم اقتصادى اسباب این بشود كه وابسته به یك كشور دیگرى باشیم، این هم یك وظیفه شرعى است كه ما باید خودمان را نجات بدهیم. هر كه ازش هر كارى مىآید راجع به اقتصاد باید بكند. ننشیند یك طبقه [كه] یك طبقه دیگر بكند. رعیتها كم كارى نكنند. آنهایى كه در كارخانهها كار مىكنند كم كارى نكنند، سستى نكنند، امروز ملت شما در حال جنگ اقتصادى است. این طور نیست كه یك وقت آرامش باشد، بگویید خوب ما نمىخواهیم زیاد منفعت ببریم. این اختیار با خودتان است. اینجا دیگر اختیار با مردم نیست. این اختیارى است كه خدا دست اوست و او امر كرده است به این معنا. یعنى نمىشود كه ما تحت نظارت یك كشورى باشیم كه به دین اعتقاد ندارد و ما برویم تحت بیرق كُفر. این یكى از مسائل مهم است. ما باید كوشش كنیم و اقتصاد خودمان را خودمان اداره بكنیم. حالایى كه ما در مقابل یك همچه قدرت شیطانى واقع شدیم و او هم تهدید كرده است كه ما همه كشورهاى دنیا را تجهیز مىكنیم كه در را به سوى شما ببندند، ما در عین حالى كه اعتقادمان این است كه حرفى است و واقعیت نخواهد پیدا كرد، لكن اگر ما یك درصد احتمال هم بدهیم باید قیام كنیم. باید غافل نباشیم از اینكه دشمن نمىتواند بكند. خوب، شاید یك وقت شد.
براى آن روز شاید باید همه قشرهاى ملت؛ هر كس هر جورى كه مىتواند یك تولیدى بكند، كه مثلًا باغدارها مىتوانند تولید بكنند، دامدارها مىتوانند تولید بكنند، و كشاورزها مىتوانند تولید كنند، اشخاص مىتوانند كمك كنند به كشاورزها، كارخانهها مىتوانند تولید كنند، كارخانههاى خصوصى كه زیاد بود در ایران، و مع الأسف از بین رفته بود و دارد مىرود، اینها همه قیام كنند براى اینكه، یك مملكت را از این اقتصاد نجات بدهند.
اگر مملكت شما در اقتصاد نجات پیدا نكند، وابستگى اقتصادى داشته باشد، همه جور وابستگیها دنبالش مىآید. وابستگى سیاسى هم ما پیدا مىكنیم. وابستگى نظامى هم پیدا مىكنیم. براى اینكه وقتى ما چیزى نداشته باشیم كه استفاده ازش بكنیم، دستمان را دراز كنیم طرف امریكا. او مىتواند به ما تحمیل كند همه چیز را. ما وقتى مىتوانیم كه زیر بار او نرویم كه در این قضیه قدرتمند باشیم. یك وقت او تشر بزند مىگوییم نه، ما احتیاجى نداریم. حالا هم به او مىگوییم كه ما احتیاج خودمان را سلب مىكنیم. خودمان مىرویم سراغ كار. خدا زمین به ما داده، آب هم به ما داده، زمینهاى زیاد، زمینهاى موات زیاد، آبهاى هرزبرو، شط كارون همین طورى دارد هرز مىرود، یا زمینهاى اطرافش هم همین طور مانده است زمین. باید همه دست به دست هم بدهند، و كار، كار الهى است، كارى است كه عبادت است امروز. اطاعت امر خداست امروز كشاورزى، و باید این كشاورزى را تقویت كرد. هر كس هر جور مىتواند باید تقویت بكند، به طورى كه ان شاء اللَّه ما از این گرفتارى خارج بشویم. و از سایر گرفتاریها هم امیدوارم كه خارج بشویم؛ گرفتارى فرهنگیمان، گرفتاریهاى سیاسىمان، همهشان را [حل] بكنیم.
صحیفه امام، ج11، ص: 425-428 (سخنرانی 5 دی 1358 در جمع اعضای موسسه مبارزه با اعتیاد)