وزیر خارجه اسبق آمریکا با اشاره به اشتیاق کشورهای گروه ۱+۵ برای از سرگیری روابط تجاری با ایران توصیه کرده واشنگتن، به هر دلیل، مقصر شکست مذاکرات قلمداد نشود.
به گزارش شهدای ایران، «جیمز بیکر»، وزیر خارجه اسبق آمریکا با نگارش یادداشتی در روزنامه آمریکایی وال‌استریت‌ژورنال با اشاره به اشتیاق کشورهای گروه ۱+۵ برای از سرگیری روابط تجاری با ایران خواستار آن شده که واشنگتن طوری رفتار کند که مقصر شکست مذاکرات قلمداد نشود.
وی در ابتدای این یادداشت با اشاره به تفسیرهای متفاوت از بیانیه قرائت‌شده در شهر لوزان سوئیس در روز دوم آوریل (۱۳ فروردین) می‌نویسد: «آشکار است که اگر قرار باشد تا ۳۰ ژوئیه توافقی حاصل شود به انجام کارهای زیادی نیاز است.»
«بیکر» اظهارات مقامات ایرانی که خواستار رفع تمامی تحریم‌ها همزمان با امضای توافق نهایی شده‌اند را موضعی بسیار متفاوت از فهم مقامات آمریکا دانسته که می‌گویند تحریم‌ها تنها در گذر زمان و با اثبات پایبندی ایران به مفاد توافقنامه قابل رفع هستند.
این مقام اسبق آمریکایی با بیان این ادعا که ایرانی‌ها با این موضع‌گیری‌های متفاوت ممکن است در پی جلب رضایت مخاطبان داخلی باشند می‌نویسد: «اما اگر ایران بر این پا فشاری کند، نباید توافق نهایی وجود داشته باشد.»
وزیر خارجه اسبق آمریکا سپس به مشکلات موجود در رایزنی‌های هسته‌ای پرداخته و می‌نویسد مسائل پیش روی مذاکره‌کنندگان در حال حاضر مسائلی فراتر از مرحله‌بندی تحریم‌ها هستند. به ادعای وی، ساز و کارهای رساتی‌آزمایی، وجود مفاد مربوط به بازگشت اتوماتیک تحریم‌ها و ممانعت ایران از ارائه اطلاعات درباره فعالیت‌های غنی‌سازی گذشته خود مسائلی هستند که هنوز محل تردید هستند.
«بیکر» در ادامه خواستار عقد توافقی قابل راستی‌آزمایی با ایران شده که «زمان گریز» را از دو تا سه ماه فعلی به دست‌کم یک سال افزایش دهد و دست‌کم برای ۱۰ سال دوام داشته باشد.
این مقام اسبق آمریکا با اشاره به روند فعلی مذاکرات خاطرنشان می‌کند در صورتی که توافق نهایی محقق نشود و آمریکا عامل این شکست قلمداد شود، این کشور در موضع بدتری نسبت به امروز قرار می‌گیرد چرا که تحریم‌های سازمان ملل و اتحادیه اروپا از هم خواهند پاشید.
به اعتقاد وی، آمریکا تنها یک گزینه خواهد داشت و آن اعمال تحریم‌های یکجانبه است که از اثربخشی کمتری برخوردار هستند.
«بیکر» بر پایه این استدلال‌ها خواستار آن شده که موضع آمریکا در موارد محل اختلاف، موضعی مورد حمایت اکثریت کشورهای گروه ۱+۵ ـ اگر نه همه آنها ـ باشد. وی همچنین از «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا و سایر دیپلمات‌های این کشور خواسته به پایتخت کشورهای ۱+۵ سفر کرده و حمایت همتایان خود در موضوعات محل اختلاف را کسب کنند.
وزیر خارجه سابق آمریکا در ادامه این یادداشت بار دیگر در اظهاراتی که احتمالاً ناظر به کارشکنی‌های احتمالی کنگره است تأکید می‌کند آمریکا به هر دلیل نباید مقصر شکست مذاکرات قلمداد شود چرا که در این صورت کشورهای ۱+۵ که بسیاری از آنها مایل به از سرگیری روابط تجاری با ایران هستند در این صورت تحریم‌ها علیه ایران را کنار خواهند گذاشت.
وی می‌نویسد: «اگر آمریکا به دلیل نداشتن حمایت‌های داخلی کافی عامل شکست توافق دانسته شود برای شریکان ما در ۱+۵ حذف تحریم‌ها علیه ایران راحت‌تر خواهد بود. باید این را بدانیم که برخی از آن کشورهای مشتاق به از سرگیری روابط تجاری خود با ایران هستند، همان‌طور که روسیه با فروش سامانه دفاع موشکی به ایران موافت کرده است.»
وی در ابتدای این یادداشت با اشاره به تفسیرهای متفاوت از بیانیه قرائت‌شده در شهر لوزان سوئیس در روز دوم آوریل (۱۳ فروردین) می‌نویسد: «آشکار است که اگر قرار باشد تا ۳۰ ژوئیه توافقی حاصل شود به انجام کارهای زیادی نیاز است.»
«بیکر» اظهارات مقامات ایرانی که خواستار رفع تمامی تحریم‌ها همزمان با امضای توافق نهایی شده‌اند را موضعی بسیار متفاوت از فهم مقامات آمریکا دانسته که می‌گویند تحریم‌ها تنها در گذر زمان و با اثبات پایبندی ایران به مفاد توافقنامه قابل رفع هستند.
این مقام اسبق آمریکایی با بیان این ادعا که ایرانی‌ها با این موضع‌گیری‌های متفاوت ممکن است در پی جلب رضایت مخاطبان داخلی باشند می‌نویسد: «اما اگر ایران بر این پا فشاری کند، نباید توافق نهایی وجود داشته باشد.»
وزیر خارجه اسبق آمریکا سپس به مشکلات موجود در رایزنی‌های هسته‌ای پرداخته و می‌نویسد مسائل پیش روی مذاکره‌کنندگان در حال حاضر مسائلی فراتر از مرحله‌بندی تحریم‌ها هستند. به ادعای وی، ساز و کارهای رساتی‌آزمایی، وجود مفاد مربوط به بازگشت اتوماتیک تحریم‌ها و ممانعت ایران از ارائه اطلاعات درباره فعالیت‌های غنی‌سازی گذشته خود مسائلی هستند که هنوز محل تردید هستند.
«بیکر» در ادامه خواستار عقد توافقی قابل راستی‌آزمایی با ایران شده که «زمان گریز» را از دو تا سه ماه فعلی به دست‌کم یک سال افزایش دهد و دست‌کم برای ۱۰ سال دوام داشته باشد.
این مقام اسبق آمریکا با اشاره به روند فعلی مذاکرات خاطرنشان می‌کند در صورتی که توافق نهایی محقق نشود و آمریکا عامل این شکست قلمداد شود، این کشور در موضع بدتری نسبت به امروز قرار می‌گیرد چرا که تحریم‌های سازمان ملل و اتحادیه اروپا از هم خواهند پاشید.
به اعتقاد وی، آمریکا تنها یک گزینه خواهد داشت و آن اعمال تحریم‌های یکجانبه است که از اثربخشی کمتری برخوردار هستند.
«بیکر» بر پایه این استدلال‌ها خواستار آن شده که موضع آمریکا در موارد محل اختلاف، موضعی مورد حمایت اکثریت کشورهای گروه ۱+۵ ـ اگر نه همه آنها ـ باشد. وی همچنین از «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا و سایر دیپلمات‌های این کشور خواسته به پایتخت کشورهای ۱+۵ سفر کرده و حمایت همتایان خود در موضوعات محل اختلاف را کسب کنند.
وزیر خارجه سابق آمریکا در ادامه این یادداشت بار دیگر در اظهاراتی که احتمالاً ناظر به کارشکنی‌های احتمالی کنگره است تأکید می‌کند آمریکا به هر دلیل نباید مقصر شکست مذاکرات قلمداد شود چرا که در این صورت کشورهای ۱+۵ که بسیاری از آنها مایل به از سرگیری روابط تجاری با ایران هستند در این صورت تحریم‌ها علیه ایران را کنار خواهند گذاشت.
وی می‌نویسد: «اگر آمریکا به دلیل نداشتن حمایت‌های داخلی کافی عامل شکست توافق دانسته شود برای شریکان ما در ۱+۵ حذف تحریم‌ها علیه ایران راحت‌تر خواهد بود. باید این را بدانیم که برخی از آن کشورهای مشتاق به از سرگیری روابط تجاری خود با ایران هستند، همان‌طور که روسیه با فروش سامانه دفاع موشکی به ایران موافت کرده است.»
