گرت پورتر در گزارشی با اشاره به وجود یک سند محرمانه در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه ایران نوشت: این سند سال‌هاست برای اخلال در روند مذاکرات هسته‌ای ایران استفاده شده و موجب سردرگمی بازرسان بین‌المللی شده است؛ در حالی که تهیه کنندگان واقعی آن مشخص نیستند.
به گزارش شهدای ایران ، گرت پورتر، روزنامه نگار و تحلیلگر آمریکایی در گزارش خود که در پایگاه خبری تحلیلی اینترپرس منتشر شده است نوشت: دیپلمات‌های غربی که در هفته‌های اخیر ایران را به ارائه ندادن اطلاعات مورد درخواست آژانس متهم کرده‌اند سال‌هاست این سند که تدوین کنندگان آن نیز مشخص نیستند را به برنامه هسته‌ای ایران ارتباط می‌دهند.
این سند ابتدا در اوایل سال 2008 فاش شد که زمان مناسبی برای حمایت از حمله احتمالی رژیم صهیونیستی به ایران در اواخر سال 2007 محسوب می‌شد، اما در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت و حاوی پیامی بود که با بحث‌های آن زمان رژیم صهیونیستی هم‌خوانی داشت. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سال‌هاست بر مبنای این سند عمل کرده و آن را شواهدی قانونی برای توجیه اتهاماتش علیه ایران مبنی بر وجود فعالیت‌های نظامی هسته‌ای در گذشته این کشور دانسته است.
آژانس در گزارش سپتامبر 2008 خود اعلام کرد این سند نشان دهنده آزمایش‌های ایران در ارتباط با تولید اولیه یک چاشنی کروی با قدرت انفجاری بالا و مناسب برای ساخت یک سلاح هسته‌ای است. اما مقامات ایران درستی این گزارش را رد و اعلام کردند هیچ مدرکی وجود ندارد که ارتباط این سند با فعالیت‌های هسته‌ای ایران را اثبات کند. آژانس تاکنون هیچ‌گاه به این اظهارات ایرانی‌ها پاسخ نداده است.
داستان وجود سند مربوط به انفجارهای با قدرت بالا و اطلاعات منتشر شده در گزارش نوامبر 2011 آژانس سوالات بیش‌تری را درباره این سند به‌وجود آورد. در این گزارش آمده بود که سند مذکور نشان می‌دهد تعداد زیادی کابل فیبر نوری در این آزمایشات استفاده شده است و این آزمایشات با کمک یک متخصص خارجی در کشور خودش به منظور ساخت سلاح هسته‌ای انجام گرفته‌اند.
در این داستان این متخصص خارجی، ویا چسلاو دانیلینکو معرفی شده که اصالت اوکراینی دارد و اگرچه کارشناس هسته‌ای نیست، متخصص تولید الماس مصنوعی با استفاه از فن‌آوری نانو است. دانیلنکو در سال‌های 2000 تا 2005 در کنفرانس‌هایی با موضوع فیبر نوری سخنرانی کرده و مقالات متعددی را در این زمینه در سال 1992 نوشته و همین دلیلی بود که سرویس‌های اطلاعاتی از آن برای ایجاد یک گزارش در خصوص چاشنی‌های انفجاری با قدرت بالا اقدام کند. مقاله دانیلینکو که در اختیار عموم قرار گرفته بود توانست دپارتمان پادمان‌های آژانس را درباره اعتبار این سند متقاعد کند.
به سرعت و پس از انتشار سند وجود انفجارهای با قدرت بالا، همان کشوری که آن را به آژانس ارائه داده بود مدعی شد اطلاعاتی در اختیار دارد که نشان دهنده وجود یک سیلندر عظیم در پارچین است که برای انتقال چاشنی‌های انفجاری استفاده می‌شود. این سند دانیلینکو را به عنوان طراح این سیلندر معرفی کرده که باز هم این ادعا که این متخصص خود در مقاله‌اش به طراحی این سیلندر در سال‌های 1999 تا 2000 اشاره کرده مطرح شده است.
این در حالی است که دانیلینکو دریک یادداشت تاکید کرده است این سیلندر که گزارشات آژانس به آن استناد کرده‌اند، تنها برای تولید محصولات نانو الماس و نه انجام آزمایشات تولید بمب به کار گرفته شده است.
رابرت کلی که ریاست هیأت نظارتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در عراق را به‌عهده داشت گفته است: گزارش آژانس از نصب این سیلندر در تاسیسات پارچین در مارس 2000 غیرمحتمل است چون دانیلینکو خود تصریح کرده است که در آن سال ساخت این سیلندر هنوز پایان نیافته بود و چنین سیلندری برای آزمایشات چند نقطه‌یی ابتدایی کاربرد نداشته است.
این سند در اوایل سال 2008 فاش شد که شواهد و قراین دال بر دخالت رژیم صهیونیستی در تهیه آن است.
دیوید آلبرایت، سرپرست موسسه علوم و امنیت بین‌الملل که روابط بسیار نزدیکی با اولی هاینونن، بازرس پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دارد در گفت‌و‌گویی در سپتامبر 2008 فاش کرد که هاینونن به وی گفته است سندی که اوایل آن سال به دست آورده اعتمادش را به اسناد جمع‌آوری شده پیشین آژانس افزایش داده است.
آلبرایت تایید کرد که این سند به احتمال زیاد از سوی اسراییل ارائه شده بود.
هم‌چنین کلی افزود: محمد البرادعی، مدیر پیشین آژانس تمام این اسناد درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران را فاقد اعتبار می‌داند چون هیچ منبع قابل شناسایی ندارد.
وی در خاطراتش که مربوط به سال 2011 است می‌نویسد هیچ کس نمی‌داند که آیا این اسناد واقعی هستند یا خیر.
در این میان البرادعی در سال 2009 از سوی آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش تحت فشار قرار می‌گیرد تا گزارشی را درباره ایران بر مبنای این سند و دیگر اسناد آژانس شامل اطلاعات مربوط به آزمایشات انفجاری با قدرت بالا به گزارش آژانس پیوست کند.
یوکیا آمانو، جانشین البرادعی در آژانس این ضمیمه را به همراه گزارش آژانس در نوامبر سال 2011 منتشر کرد.
البرادعی هم‌چنین در خاطراتش اشاره می‌کند که آژانس باز هم در تابستان 2009 اسنادی از رژیم صهیونیستی مربوط به فعالیت‌های ایران دریافت کرده بود که به گفته کلی به دلیل نداشتن منبع قابل شناسایی و نشانه‌های رسمی که بتواند اعتبار آن را اثبات کند، البرادعی آن را فاقد اعتبار دانسته بود.
به گفته یک مقام پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آمانو بعدتر به همکارانش در آژانس گفته بود که هیچ انتخاب دیگری نداشت چون به آمریکا قول داده بود در پاسخ به موافقت واشنگتن برای حمایت از وی در میان شورای حکام دست به این کار بزند.
*ایسنا
این سند ابتدا در اوایل سال 2008 فاش شد که زمان مناسبی برای حمایت از حمله احتمالی رژیم صهیونیستی به ایران در اواخر سال 2007 محسوب می‌شد، اما در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت و حاوی پیامی بود که با بحث‌های آن زمان رژیم صهیونیستی هم‌خوانی داشت. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سال‌هاست بر مبنای این سند عمل کرده و آن را شواهدی قانونی برای توجیه اتهاماتش علیه ایران مبنی بر وجود فعالیت‌های نظامی هسته‌ای در گذشته این کشور دانسته است.
آژانس در گزارش سپتامبر 2008 خود اعلام کرد این سند نشان دهنده آزمایش‌های ایران در ارتباط با تولید اولیه یک چاشنی کروی با قدرت انفجاری بالا و مناسب برای ساخت یک سلاح هسته‌ای است. اما مقامات ایران درستی این گزارش را رد و اعلام کردند هیچ مدرکی وجود ندارد که ارتباط این سند با فعالیت‌های هسته‌ای ایران را اثبات کند. آژانس تاکنون هیچ‌گاه به این اظهارات ایرانی‌ها پاسخ نداده است.
داستان وجود سند مربوط به انفجارهای با قدرت بالا و اطلاعات منتشر شده در گزارش نوامبر 2011 آژانس سوالات بیش‌تری را درباره این سند به‌وجود آورد. در این گزارش آمده بود که سند مذکور نشان می‌دهد تعداد زیادی کابل فیبر نوری در این آزمایشات استفاده شده است و این آزمایشات با کمک یک متخصص خارجی در کشور خودش به منظور ساخت سلاح هسته‌ای انجام گرفته‌اند.
در این داستان این متخصص خارجی، ویا چسلاو دانیلینکو معرفی شده که اصالت اوکراینی دارد و اگرچه کارشناس هسته‌ای نیست، متخصص تولید الماس مصنوعی با استفاه از فن‌آوری نانو است. دانیلنکو در سال‌های 2000 تا 2005 در کنفرانس‌هایی با موضوع فیبر نوری سخنرانی کرده و مقالات متعددی را در این زمینه در سال 1992 نوشته و همین دلیلی بود که سرویس‌های اطلاعاتی از آن برای ایجاد یک گزارش در خصوص چاشنی‌های انفجاری با قدرت بالا اقدام کند. مقاله دانیلینکو که در اختیار عموم قرار گرفته بود توانست دپارتمان پادمان‌های آژانس را درباره اعتبار این سند متقاعد کند.
به سرعت و پس از انتشار سند وجود انفجارهای با قدرت بالا، همان کشوری که آن را به آژانس ارائه داده بود مدعی شد اطلاعاتی در اختیار دارد که نشان دهنده وجود یک سیلندر عظیم در پارچین است که برای انتقال چاشنی‌های انفجاری استفاده می‌شود. این سند دانیلینکو را به عنوان طراح این سیلندر معرفی کرده که باز هم این ادعا که این متخصص خود در مقاله‌اش به طراحی این سیلندر در سال‌های 1999 تا 2000 اشاره کرده مطرح شده است.
این در حالی است که دانیلینکو دریک یادداشت تاکید کرده است این سیلندر که گزارشات آژانس به آن استناد کرده‌اند، تنها برای تولید محصولات نانو الماس و نه انجام آزمایشات تولید بمب به کار گرفته شده است.
رابرت کلی که ریاست هیأت نظارتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در عراق را به‌عهده داشت گفته است: گزارش آژانس از نصب این سیلندر در تاسیسات پارچین در مارس 2000 غیرمحتمل است چون دانیلینکو خود تصریح کرده است که در آن سال ساخت این سیلندر هنوز پایان نیافته بود و چنین سیلندری برای آزمایشات چند نقطه‌یی ابتدایی کاربرد نداشته است.
این سند در اوایل سال 2008 فاش شد که شواهد و قراین دال بر دخالت رژیم صهیونیستی در تهیه آن است.
دیوید آلبرایت، سرپرست موسسه علوم و امنیت بین‌الملل که روابط بسیار نزدیکی با اولی هاینونن، بازرس پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دارد در گفت‌و‌گویی در سپتامبر 2008 فاش کرد که هاینونن به وی گفته است سندی که اوایل آن سال به دست آورده اعتمادش را به اسناد جمع‌آوری شده پیشین آژانس افزایش داده است.
آلبرایت تایید کرد که این سند به احتمال زیاد از سوی اسراییل ارائه شده بود.
هم‌چنین کلی افزود: محمد البرادعی، مدیر پیشین آژانس تمام این اسناد درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران را فاقد اعتبار می‌داند چون هیچ منبع قابل شناسایی ندارد.
وی در خاطراتش که مربوط به سال 2011 است می‌نویسد هیچ کس نمی‌داند که آیا این اسناد واقعی هستند یا خیر.
در این میان البرادعی در سال 2009 از سوی آمریکا و هم‌پیمانان اروپایی‌اش تحت فشار قرار می‌گیرد تا گزارشی را درباره ایران بر مبنای این سند و دیگر اسناد آژانس شامل اطلاعات مربوط به آزمایشات انفجاری با قدرت بالا به گزارش آژانس پیوست کند.
یوکیا آمانو، جانشین البرادعی در آژانس این ضمیمه را به همراه گزارش آژانس در نوامبر سال 2011 منتشر کرد.
البرادعی هم‌چنین در خاطراتش اشاره می‌کند که آژانس باز هم در تابستان 2009 اسنادی از رژیم صهیونیستی مربوط به فعالیت‌های ایران دریافت کرده بود که به گفته کلی به دلیل نداشتن منبع قابل شناسایی و نشانه‌های رسمی که بتواند اعتبار آن را اثبات کند، البرادعی آن را فاقد اعتبار دانسته بود.
به گفته یک مقام پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آمانو بعدتر به همکارانش در آژانس گفته بود که هیچ انتخاب دیگری نداشت چون به آمریکا قول داده بود در پاسخ به موافقت واشنگتن برای حمایت از وی در میان شورای حکام دست به این کار بزند.
*ایسنا
