چهارمین نشست دوره آموزشی «بایسته‌های رسانه تراز انقلاب اسلامی» به همت باشگاه فکر و اندیشه انقلاب اسلامی خراسان رضوی با حضور وحید جلیلی، روز گذشته در سالن اجتماعات موسسه جوانان آستان قدس برگزار شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از قاصد، مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در ابتدای این جلسه به تقسیم بندی سوژه‌ها در فضای رسانه پرداخت و گفت: سوژه‌ها به چهار دسته «واکنشی»، «مناسبتی»، «ابداعی» و «تعقیبی» تقسیم می‌شوند. در ادامه اهم سخنان وی خواهد آمد:
سوژه‌های «واکنشی» همان موضع گیری شما در برابر یک اتفاق یا یک موضع گیری دیگر است، و اگر آن اتفاق یا آن موضع گیری نبود واکنش و موضع گیری شما را در پی نمی‌داشت. متاسفانه بخش عمده‌ای از فضای رسانه‌های انقلابی واکنشی شده است. سوژه واکنشی نباید برای یک رسانه محور اصلی باشد، ولی می‌تواند بخشی از خوراک رسانه‌ای را برای رسانه تامین کند و مفید باشد.
سوژه‌های «مناسبتی» یا به تعبیر دیگر سوژه‌های تاریخی، سوژه‌هایی هستند که شما از پیش درباره آن‌ها اطلاع دارید و برای آن مناسبت خاص، محتوای رسانه‌ای تولید می‌کنید. سوژه‌های مناسبتی نیازمند مطالعات قوی تاریخی است.
یکی از مشکلات جدی ژورنالیست‌های ما نداشتن اطلاعات عمومی قوی و نداشتن خزانه لغت کافی است. ژورنالیستی که بیشتر از ۵۰۰ واژه در خزانه لغاتش ندارد، سقف زبان‌اش فرو خواهد نشست و این باعث مبتذل شدن فرهنگ جامعه خواهد شد هر چند که شعار فرهنگی و انقلابی هم داده شود. باید با افزایش مطالعه این مشکل را برطرف کرد. اگر قرار است کار ارزشی انجام بشود باید ارزشمند هم باشد. ظرف و مظروف، هر دو باید ارزشمند باشد.
در ادبیات هیچ دو کلمه‌ای مترداف با هم نیستند؛ در غیر این صورت لزومی وجود نداشت تا کلمه دوم ایجاد شود. این هم یکی دیگر از مشکلات ماست که استفاده درست از لغات و واژگان در رسانه نمی‌کنیم. نویسنده خوب، نویسنده‌ای است که بیشتر از نوشتن بخواند.
سوژه‌های «ابداعی» سوژهایی هستند که شما را در مقام فعالیت قرار می‌دهند، و طرف مقابل شما را منفعل خواهد کرد. انتخاب سوژه ابداعی بستگی به نظام ارزشی و آرمان‌های شما دارد. هر چه آرمان‌ها مهم‌تر باشند به سوژ‌های ابداعی مهمتری تبدیل می‌شوند.
سوژه‌های «تعقیبی» همان سوژه‌های قبلی است. سوژه‌هایی که توسط افکار عمومی مورد استقبال قرار گرفته شده است و مهم، پیگیری و رها نکردن این سوژه هاست.
«وحید جلیلی» در بخش دیگری از سخنان خود به ویژگی‌های ژورنالیست مسلمان اشاره کرد و افزود: از مهم‌ترین ویژگی‌های رسانه تراز، خودِ فردی است که در رسانه فعالیت می‌کند. فعال رسانه‌ای، باید برای کارش حرص بزند و با همه وجود پای کار باشد.
کار ژورنالیست مسلمان امر به معروف و نهی از منکر است؛ امر به معروف یعنی امر به بدیهیات. ما نیاز به جریان‌هایی داریم که امر به بدیهیات کنند ولی متاسفانه به سراغ این بدیهیات نمی‌رویم و تذکر نمی‌دهیم. خبرنگار مسلمان، خبرنگاری است که آنچه را می‌فهمد، بگوید و به جز خدا از هیچکس پروا و ترس نداشته باشد.
کار ژورنالیست فقط این نیست که حرف بزند و بگوید من رسالتم را انجام دادم، بلکه باید پیگیر سوژه‌اش باشد تا سوژه محقق و تبدیل به خبر شود.
نیروهای فرهنگی ما در شناخت اولویت‌ها دچار مشکل شده‌اند و از ظرفیت فرهنگی خودمان غافل مانده‌اند. امروز مشکل ما این شده است که همه می‌خواهیم آسیب‌شناسی کنیم، ولی پای کار که می‌رسد هیچ کس حاضر نیست کوچک‌ترین قدمی بردارد.
امروز نیروی فرهنگی ما در فلان روستا، تمام فرقه‌های شیطان پرستی را حفظ استT اما شهدای روستایشان را نمی‌شناسد. اولویت‌ها را اشتباه گرفته‌ایم. اگر شما پیرو رهبری هستید و رهبری اولویت‌ها را مشخص می‌کند، رهبری کجا فرموده‌اند دنبال شیطان پرستی باشید؟ همین رهبری با آن همه مشغله چقدر مطالعه دارند و چقدر کتاب می‌خوانند، حالا از نیروی فرهنگی ما بپرسید سالی چند عنوان کتاب می‌خواند؟ ما دچار غرب زدگی حزب اللهی شده‌ایم؛ غرب زده حزب اللهی هم رو به غرب ایستاده است؛ فقط تفاوتش در این است که به جای تحسین کردن، به غرب فحش می‌دهد و نقطه اشتراکشان در این است که از ظرفیت‌های فرهنگی خودمان روبرگردانده‌اند.
حل مشکل فرهنگی کشور، مسئله‌ای زمان بر نیست بلکه نیاز به تحولی کیفی داریم. عرصه‌های فراوانی برای تولید محتوا داریم و نیاز به یک نهضت فراگیر تولید محتوا داریم. تا زمانی که فعالان فرهنگی ما به این ظرفیت‌ها نگاه نداشته باشند و متوجه استطاعت فرهنگی خودمان نباشند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
منبع:رجانیوز
سوژه‌های «واکنشی» همان موضع گیری شما در برابر یک اتفاق یا یک موضع گیری دیگر است، و اگر آن اتفاق یا آن موضع گیری نبود واکنش و موضع گیری شما را در پی نمی‌داشت. متاسفانه بخش عمده‌ای از فضای رسانه‌های انقلابی واکنشی شده است. سوژه واکنشی نباید برای یک رسانه محور اصلی باشد، ولی می‌تواند بخشی از خوراک رسانه‌ای را برای رسانه تامین کند و مفید باشد.
سوژه‌های «مناسبتی» یا به تعبیر دیگر سوژه‌های تاریخی، سوژه‌هایی هستند که شما از پیش درباره آن‌ها اطلاع دارید و برای آن مناسبت خاص، محتوای رسانه‌ای تولید می‌کنید. سوژه‌های مناسبتی نیازمند مطالعات قوی تاریخی است.
یکی از مشکلات جدی ژورنالیست‌های ما نداشتن اطلاعات عمومی قوی و نداشتن خزانه لغت کافی است. ژورنالیستی که بیشتر از ۵۰۰ واژه در خزانه لغاتش ندارد، سقف زبان‌اش فرو خواهد نشست و این باعث مبتذل شدن فرهنگ جامعه خواهد شد هر چند که شعار فرهنگی و انقلابی هم داده شود. باید با افزایش مطالعه این مشکل را برطرف کرد. اگر قرار است کار ارزشی انجام بشود باید ارزشمند هم باشد. ظرف و مظروف، هر دو باید ارزشمند باشد.
در ادبیات هیچ دو کلمه‌ای مترداف با هم نیستند؛ در غیر این صورت لزومی وجود نداشت تا کلمه دوم ایجاد شود. این هم یکی دیگر از مشکلات ماست که استفاده درست از لغات و واژگان در رسانه نمی‌کنیم. نویسنده خوب، نویسنده‌ای است که بیشتر از نوشتن بخواند.
سوژه‌های «ابداعی» سوژهایی هستند که شما را در مقام فعالیت قرار می‌دهند، و طرف مقابل شما را منفعل خواهد کرد. انتخاب سوژه ابداعی بستگی به نظام ارزشی و آرمان‌های شما دارد. هر چه آرمان‌ها مهم‌تر باشند به سوژ‌های ابداعی مهمتری تبدیل می‌شوند.
سوژه‌های «تعقیبی» همان سوژه‌های قبلی است. سوژه‌هایی که توسط افکار عمومی مورد استقبال قرار گرفته شده است و مهم، پیگیری و رها نکردن این سوژه هاست.
«وحید جلیلی» در بخش دیگری از سخنان خود به ویژگی‌های ژورنالیست مسلمان اشاره کرد و افزود: از مهم‌ترین ویژگی‌های رسانه تراز، خودِ فردی است که در رسانه فعالیت می‌کند. فعال رسانه‌ای، باید برای کارش حرص بزند و با همه وجود پای کار باشد.
کار ژورنالیست مسلمان امر به معروف و نهی از منکر است؛ امر به معروف یعنی امر به بدیهیات. ما نیاز به جریان‌هایی داریم که امر به بدیهیات کنند ولی متاسفانه به سراغ این بدیهیات نمی‌رویم و تذکر نمی‌دهیم. خبرنگار مسلمان، خبرنگاری است که آنچه را می‌فهمد، بگوید و به جز خدا از هیچکس پروا و ترس نداشته باشد.
کار ژورنالیست فقط این نیست که حرف بزند و بگوید من رسالتم را انجام دادم، بلکه باید پیگیر سوژه‌اش باشد تا سوژه محقق و تبدیل به خبر شود.
نیروهای فرهنگی ما در شناخت اولویت‌ها دچار مشکل شده‌اند و از ظرفیت فرهنگی خودمان غافل مانده‌اند. امروز مشکل ما این شده است که همه می‌خواهیم آسیب‌شناسی کنیم، ولی پای کار که می‌رسد هیچ کس حاضر نیست کوچک‌ترین قدمی بردارد.
امروز نیروی فرهنگی ما در فلان روستا، تمام فرقه‌های شیطان پرستی را حفظ استT اما شهدای روستایشان را نمی‌شناسد. اولویت‌ها را اشتباه گرفته‌ایم. اگر شما پیرو رهبری هستید و رهبری اولویت‌ها را مشخص می‌کند، رهبری کجا فرموده‌اند دنبال شیطان پرستی باشید؟ همین رهبری با آن همه مشغله چقدر مطالعه دارند و چقدر کتاب می‌خوانند، حالا از نیروی فرهنگی ما بپرسید سالی چند عنوان کتاب می‌خواند؟ ما دچار غرب زدگی حزب اللهی شده‌ایم؛ غرب زده حزب اللهی هم رو به غرب ایستاده است؛ فقط تفاوتش در این است که به جای تحسین کردن، به غرب فحش می‌دهد و نقطه اشتراکشان در این است که از ظرفیت‌های فرهنگی خودمان روبرگردانده‌اند.
حل مشکل فرهنگی کشور، مسئله‌ای زمان بر نیست بلکه نیاز به تحولی کیفی داریم. عرصه‌های فراوانی برای تولید محتوا داریم و نیاز به یک نهضت فراگیر تولید محتوا داریم. تا زمانی که فعالان فرهنگی ما به این ظرفیت‌ها نگاه نداشته باشند و متوجه استطاعت فرهنگی خودمان نباشند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
منبع:رجانیوز
