به گزارش  شهدای ایران به نقل از ایسنا، واشنگتن پست در این باره نوشت: اوباما و کلینتون در مواجهه با موضوع ایران هیچ‌گاه مواضع یکسانی نداشتند. کلینتون زمانی که سناتور نیویورک بود همواره بر تحریم‌های سخت علیه ایران تأکید داشت. وی هنگامی که در تلاش برای انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 بود به اظهارات اوباما که می‌گفت حاضر است بدون هیچ پیش‌شرطی با ایرانی‌ها وارد مذاکره شود حمله می‌کرد.

هیلاری کلینتون به طور واضح با حق غنی‌سازی ایران مخالفت کرده است. وی در مصاحبه‌ای با نشریه آتلانتیک گفته بود: ترجیح ما این است که ایران اصلا غنی‌سازی نداشته باشد یا دست کم غنی‌سازی‌اش به حدی محدود باشد که فرصتی برای گریز هسته‌ای نداشته باشد.

اما تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای آمریکا در حال حاضر به حق غنی‌سازی ایران اذعان دارند و معتقدند که محدوده آن باید مورد مذاکره قرار گیرد.

واشنگتن پست در ادامه آورده است: اما اگر کلینتون خود رئیس‌جمهور بود، احتمالا با همین وضعیت روبه‌رو می‌شد. همین رویکرد را پیش گرفته، ابتدا به دنبال توافق موقت می‌بود و سپس قبل از رسیدن به یک توافق نهایی دیگر احتمالات را در طول یک سال مذاکره دیگر بررسی می‌کرد.

از همه این‌ها گذشته، این خود کلینتون بود که مذاکرات هسته‌ای را به جریان انداخت. وی به همراه اوباما بر سر یک استراتژی دوگانه به توافق رسیدند به این معنی که تحریم‌های سخت‌تر و پایدارتر را در نظر بگیرند؛ در حالی‌که درهای مسیر دیپلماسی را باز بگذارند. پس از آن‌که سلطان عمان پیشنهاد کانال محرمانه را برای دیپلماسی دوجانبه به کلینتون ارائه داد، این وزارت امور خارجه او به ویژه بیل برنز و جیک سولیوان بودند که این وظیفه آمریکا را به عهده گرفتند.

کلینتون در صورت به ریاست جمهوری رسیدن می‌دانست که راه‌حل جایگزین مذاکرات احتمالا" جنگی بود که یا به دست اسرائیل صورت می‌گرفت یا آمریکا. پس قبل از آن‌که به زور متوسل شود به همین میزان زمان صرف می‌کرد تا اطمینان یابد که تمام احتمالات دیگر مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

واشنگتن پست در پایان یادآور شد: مذاکره‌کنندگان اکنون به مذاکراتشان چسبیده‌اند و نمی‌خواهند شکست بخورند. بنابراین کلینتون نیز به احتمال زیاد همین امتیازات را به ایران می‌داد همان‌گونه که تیم مذاکره کننده کنونی آمریکا داده است.