امروز بر کسی پوشیده نیست که داعش توسط شرکت ملی نفت عربستان سعودی با شراکت ایالات متحده آمریکا تأمین مالی میشود. عربستانسعودی اخیرا در بیانیهای اعلام کرد، میخواهد کاهش نفت عراق را جبران کند .
به گزارش شهدای ایران؛ روزنامه وطن امروز طی یاد داشتی در صفحه بین الملل به تحلیل برندگان و بازندگان واقعی داعش پرداخته است.
آیا جنگهای تکفیری تحمیلی به منطقه مانند همه جنگهای قرن گذشته و حاضر در خاورمیانه را باید به مثابه جنگ شرکتهای نفتی دانست؟ بدون شک پاسخ مثبت است.امروز بر کسی پوشیده نیست که دولت اسلامی در عراق و شام (داعش) توسط آرامکو (شرکت ملی نفت عربستان سعودی با شراکت ایالات متحده آمریکا) تأمین مالی میشود. عربستانسعودی اخیرا در بیانیهای اعلام کرد، میخواهد کاهش نفت عراق را جبران کند یعنی تولیداتش را به شکلی افزایش دهد که کاهش نفت ناشی از ممنوعیت فروش توسط امارات اسلامی در عراق و شام را جبران کند ولی این دروغی بیش نیست چون عربستان هرگز نمیتواند بدین منظور بیش از 10 میلیون بشکه در روز تولید کند. در واقع نفتی که به اسم مازاد تولید عربستان به بازار سرازیر میشد از میدانهای نفتی شمال عراق (تحت اشغال داعش) یا کرکوک (تحت اشغال کردهای طیف بارزانی) به سرقت میرود و به اسرائیل و دیگر مشتریان مشترک عربستان و آمریکا فرستاده میشود. تنها کافی است عربستانسعودی مهر خود را روی بشکههای دزدیده شده بزند تا به آن رسمیت ببخشد.
نفوذ داعش به تکفیریهای آلت دست شرکتهای نفتی صهیونیستی- سعودی اجازه میدهد روی دو لوله اصلی حمل نفت عراق تسلط داشته باشند. یکی به سوی بنییاس کشیده شده و سوریه را تغذیه میکند و دیگری نفتخام را به بندر جیحان در ترکیه انتقال میدهد. داعش خط لوله اولی را قطع کرده و موجب قطع برق بیشتری در سوریه شده ولی به شکل شگفتآوری مانع کارکرد دومی نشده است. اما نه به این معنا که آنها به ترکیه باج میدهند بلکه علت این است که لوله نفتخام به سوی جیحان توسط دولت محلی طرفدار اسرائیل، مسعود بارزانی در کردستان برای صادر کردن نفتی به کار میرود که از کرکوک دزدیده میشود. اینجاست که ثابت میشود تروریستهای مورد حمایت سعودیها و اسرائیل در هماهنگی با اقلیم کردستان با هدف تقسیم عراق به سه دولت کوچکتر انجام گرفت. این تقسیمبندی نیز کاملا منطبق است بر «خاورمیانه بزرگ» که سال 2001 توسط ایالات متحده طرحریزی شد. آنجا هم که ارتش ایالات متحده در اجرای چنین طرحی در سال 2003 توفیقی نیافت، باز جو بایدن، سناتور آمریکایی که حالا معاونت ریاستجمهوری را از لابی اسرائیلی کاخسفید پاداش گرفته، آن را دوباره درسال 2007 در کنگره به تصویب رساند و بد نیست بدانید باراک اوباما نیز همانند طرح تقسیم خاورمیانه، کشف بایدن برای دموکراتها بود. بدین ترتیب سلسله معاونان همهکاره کاخسفید پس از دیک چنی در زمان بوش پسر ادامه یافته است. حال امروز سگهای داعش به آن طرح صهیونیستی جامه عمل میپوشانند.
طیف بارزانی در کردستان بهرهبرداری از نفت کرکوک از طریق لوله نفتی که زیر کنترل داعش است را همزمان با حمله وسیع 3 هفته پیش تکفیریها برای سرگرم کردن ارتش عراق به شمال آغاز کرد. ظرف چند روز، کردستان موفق شد دو تانکر نفت را بار بزند و توسط پالمالی شیپینگ و شرکت سهامی کارتل میلیاردرهای ترکیه و آذربایجان به سرکردگی«مبارز قرباناغلو» به جیحان بفرستد. با این وجود پس از اعلامیه دولت بغداد برای افشای این دزدی، هیچیک از شرکتهایی که معمولا در کردستان کار میکنند (شورون، هس و توتال) شهامت خرید این نفت را نداشتند. از آنجا که کردستان برای فروش کالایش مشتری پیدا نمیکرد، اعلام کرد این نفت را به نصف قیمت حراج میکند یعنی 5/57 دلار برای هر شکه نفت و همچنان به قاچاق محصول خود ادامه میدهد. دو تانکر نفت دیگر در حال بارگیری است، البته به یمن امارات اسلامی در عراق و شام. ادامه قاچاق نفت در نبود بازار فروش، نشان میدهد کردستان و امارات اسلامی در عراق و شام به فروش کالای قاچاق خود مطمئن هستند در نتیجه روشن است که از پشتیبانی اسرائیل و عربستان برخوردارند.احتمال تجزیه عراق به چند کشور کوچکتر وضعیت صادرات نفت منطقه را متشنج خواهد کرد که باید هر چه سریعتر جلوی آن گرفته شود. در مقابل حملات داعش، شرکتهای نفتی فعال در عراق کارمندان خود را کاهش دادهاند. برخی بیش از دیگران، مانند بریتیش پترولیوم(بریتانیا) و رویال داچ شل(هلند)- که شیخ معاذالخطیب، زمینشناس و رئیس پیشین اتحادیه ملی معارضان سوریه را استخدام کرده است- و شرکت نفت ترکیه و البته شرکتهای چینی. پس آنها که در غائله خونین و نفتی داعش در عراق متضرر شدهاند بریتانیاییها، ترکها بویژه چینیهایی هستند که نخستین مشتریان نفت عراق بودند. برندگان فعلی نیز عبارتند از ایالات متحده، اسرائیل و عربستانسعودی. پس آیا هنوز هم باور میکنید که شورش خشونتآمیز عراق هیچ ارتباطی به اسلام یا نارضایتی قومی در عراق داشته باشد.
نویسنده: شروین طاهری