او اوج هنر خود را در تراژدی «حلبچه» نشان داد. او با عکس هایی که از این جنایت بعثی ها گرفت، چهرۀ کریه دشمن و مظلومیت مردم بی دفاع حلبچه را به جهانیان نشان داد.
شهدای ایران: جانباز شیمیایی شهید حاج سعید جان بزرگی، دوازدهم اسفندماه 1344 در شهرستان ری متولد شد.
کارهای هنری را از همان زمان مدرسه شروع کرد. ابتدا با نقاشی های ساۀ کودکانه.
از پاییز 1360، حین تحصیل در دبیرستان «ارشاد» کاریکاتورهای زیبایش را برای چاپ به مجلۀ «امید انقلاب» ارسال می کرد.آن زمان هفته ای نبود که در صفحات پایانی مجلۀ «امید انقلاب»، کاریکاتورهای سعید چاپ نشود. در همین زمان سعید علاوه بر انجام کارهای هنری به رشتۀ عکاسی هم علاقه نشان داد.
چشم شیشه ای
او از سال 1364 رسماً کار عکاسی را در جبهه شروع کرد و اولین عملیات بزرگ نظامی که از آن عکس گرفت «عملیات کربلای 5» بود.
از آن پس در همۀ عملیات ها و حوادث پشت جبهه سعید را می دیدی که دوربین به دست به شکار لحظه ها می نشست. زاویۀ دید، ساختار محکم و فرم بدیع عکس های سعید از مناطق عملیاتی نشانگر خلاقیتی بود که در وجود این هنرمند مسلمان تبلور یافته بود.
او اوج هنر خود را در تراژدی «حلبچه» نشان داد. او با عکس هایی که از این جنایت بعثی ها گرفت، چهرۀ کریه دشمن و مظلومیت مردم بی دفاع حلبچه را به جهانیان نشان داد. در حقیقت سعید با «چشم شیشه ای» خودش چشم های حقیقت جوی مردم دنیا را به روی جنایت های صدام و حامیان او باز کرد.
ورود به دانشگاه هنر
پس از پایان جنگ، سعید با شرکت در کنکور سراسری در رشتۀ عکاسی دانشگاه هنر، پذیرفته شد.
او همانطور که حضور در صحنه های نبرد در طول دوران دفاع مقدس را لازم و واجب می دانست، معتقد بود حضور در عرصه های علمی و فرهنگی کشور، وظیفه ای است که پس از جنگ بر گردن تک تک رزمندگان سنگینی می کند. از همین روی با جدیت و تلاش شبانه روزی خود توانست به عنوان دانشجوی نمونۀ کشور در سال 1375 انتخاب شود.
سعید موضوع پایان نامه کارشناسی خود را عکاسی جنگ، عکس های تفحص و تبادل و تشییع شهداء انتخاب و از آن به خوبی دفاع کرد.
دوربین اسلحه مان بود
او پس از اخذ مدرک کارشناسی در سال 1376 با قبولی در مقطع کارشناسی ارشد رشتۀ عکاسی، به ادامه تحصیل پرداخت و پس از اتمام دوره کارشناسی ارشد، موضوع پایان نامۀ خود را «عکاسی قبل» انتخاب کرد.
او با تحقیق مفصل در زمینۀ «تاریخچه عکاسی جنگ در جهان» و «تاریخچه عکاسی جنگ در ایران» با ارائۀ اسناد، مدارک و عکس های ناب، توانست مجموعۀ زیبایی را ارائه دهد.
سعید در مقدمۀ این پایان نامه در خصوص هدف از تهیۀ آن می نویسد:
«جنگ نوعی کنش و واکنش خشونت آمیز بین دو کشور یا دو نیروی متخاصم است، که یکی یا هر دو برای رسیدن به اهداف مورد نظر و نیز برای حل اختلاف های خود، آن را الگوی غالب روابط خود می کنند.
با نگاهی به تاریخ، در می یابیم که در طول سال ها همواره بر سر خطوط مرزی، بین دو کشور ایران و عراق اختلاف وجود داشته است. جنگ تحمیلی طولانی ترین جنگ قرن بیستم بعد از جنگ ویتنام بود.
...
«هنگامی که توپ ها به غرش در می آیند، ذوق و قریحه خاموش می شود.»این ضرب المثل در مورد جنگ تحمیلی صادق نبود. به محض این که جنگ آغاز شد، عکاسان وارد صحنه شدند. بمباران فرودگاه مهرآباد را در اولین روز جنگ، عکاسان ثبت کردند.
عکس از یک سو وقایع جنگ را به واقعی ترین شکل ممکن ثبت می کرد و از سوی دیگر، به سرعت برای انتقال به مخاطب آماده می شد.
در جنگ هشت ساله، عکاسان هم مانند سایر اقشار مردم از جان خود گذشتند و به دفاع از میهن پرداختند. آنان پا به پای رزمندگان در نبرد تن به تن در کوچه های خرمشهر، خطوط مقدم، میدان های مین و ... با دشمن پیکار کردند. اسلحه عکاسان، دوریبن و قطار فشنگشان، فیلم عکاسی بود.
با طولانی شدن جنگ، بسیاری از داوطلبانی که برای دفاع از میهن به سوی جبهه روانه شده بودند، به عکاسی روی آوردند. آنان در میدان جنگ آب دیده شدند.
شهید سعید جان بزرگی پس از انتخاب به عنوان دانشجوی نمونه، از طرف دانشگاه به سفر حج عمره اعزام شد. در این سفر نیز از فرصت استفاده کرد و با وجود موانع زیاد، به عکاسی از حجاج و مراسم مذهبی وعرفانی حج پرداخت که دستاوردهای این سفر معنوی در نمایشگاهی با عنوان «سبز»، به نمایش گذاشته شد.
سعید جان بزرگی در بیست و دوم تیر ماه 1384 بر اثر عارضه شیمیایی به شهادت رسید.
