سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران، حضرت معصومه (س) اول ذيقعده سال 173 هجري، در شهر مدينه چشم به جهان گشود. اين بانوي بزرگوار، از همان آغاز، در محيطي پرورش يافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به فضايل اخلاقي آراسته بودند. عبادت و زهد، پارسايي و تقوا، راستگويي و بردباري، استقامت در برابر ناملايمات، بخشندگي و پاکدامني و نيز ياد خدا، از صفات برجسته اين خاندان پاک سيرت و نيکو سرشت به شمار مي رفت. پدران اين خاندان، همه برگزيدگان و پيشوايان هدايت، گوهرهاي تابناک امامت و سکان داران کشتي انسانيت بودند حضرت معصومه (س) در خانداني که سرچشمه علم و تقوا و فضايل اخلاقي بود، پرورش يافت. پس از آنکه پدر بزرگوار آن بانوي گرامي به شهادت رسيد، فرزند ارجمند آن امام، يعني حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعليم و تربيت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نيز بر عهده گرفت.

فاطمه معصومه (س) ازجهت شخصيت فردي و کمالات روحي، در بين فرزندان موسي بن جعفر (ع) بعد از برادرش، علي بن موسي الرضا (ع) در والاترين رتبه جاي دارد.

مقام معنوی حضرت معصومه(س)

محکم ترین دلیل برای شناسایی مقام معنوی حضرت معصومه(س)، وصف مستقیم ائمه نسبت به جایگاه ایشان می باشد. این معرفی ازچند لحاظ مورد توجه است. اول اینکه ازمیان امامزادگان و اولاد مستقیم ائمه، فقط درمورد زیارت ایشان سفارش و تاکید صورت گرفته است؛ به طوری که حتی از حدود سی و شش برادر و خواهر نیز، فقط ایشان توجه امام رضا، امام جواد و امام صادق(ع) را به خود جلب کرده است؛ آن گونه که امام صادق(ع) با تجلیل از تولد او خبر داده و ثواب زیارت توأم با معرفت او را بهشت معرفی نموده و شفاعتش را شامل حال تمام شیعیان دانسته است.

روزی، عده ای ازشیعیان امام کاظم(ع) جهت دریافت پاسخ برای پرسشهای دینی خود به شهر مدینه رهسپار شدند، ولی چون آن حضرت درمسافرت بود، به ناچار سؤالات خود را نوشته و به افراد خانواده امام تحویل دادند تا در سفر بعد، جواب آنها را دریافت نمایند. زمان خداحافظی باتعجب دیدند که حضرت فاطمه معصومه(س) پاسخ پرسشهای آنان را نوشته است. هنگام مراجعت در بین راه با امام موسی بن جعفر(ع) ملاقات نمودند و ماجرا را به عرض ایشان رساندند.

امام آن نوشته را از آنها گرفت و مطالعه نمود و چون پاسخ ها را درست یافت، لبخند رضایت بر لبانش نقش بست و سه بار فرمود: «فداها ابوها؛ پدرش به فدایش باد»

نکته دیگر اینکه قم به تنهایی حرم همه ائمه معرفی شده است و این جای بسی تامل عمیق دارد، بعد از معرفی قم به عنوان حرم ائمه(ع)، بلافاصله به تولد و دفن حضرت معصومه(س) در قم اشاره شده و بعد به بیان ثواب زیارت او که بهشت است، توجه ویژه مبذول گشته است.

محور دراین حدیث، تشویق مردم به زیارت این بانو و رسیدن به ثواب آن یعنی بهشت می باشد. و بهشت را ثواب یک عمل معرفی کردن، فقط در مورد زیارت ائمه معصوم(ع) و برخی موارد خاص بیان شده است.

یک بار زیارت حضرت معصومه(س)، و آن گاه ورود به بهشت، نشان از میزان تقرب و وجاهت و آبروی حضرت در پیشگاه خدا دارد که هرشیعه ای را به شرط معرفت به حق او و با یک زیارت او می بخشند و وارد بهشت می نمایند و این ورود حتمی است و بی هیچ مانع؛ چون در برخی روایات «وَجَبتْ لَهُ الجنة» گفته شده است؛ یعنی زیارت او، بهشت رفتن را واجب می کند.

بدین سان است که او را کریمه اهل بیت می خوانند چرا که شفاعت کننده نیازمندان و شفاعت خواهان است.

ایشان درسال 201 هجری، به علت بیماری و در حالی که به قصد زیارت امام رضا(ع) بودند، به علت بیماری به شهر قم که پدر بزرگوارشان آن را مرکز شیعیان خوانده بودند عزیمت و در حالی که تنها 11 روز در شهر قم اقامت داشتند، در سن 28 سالگی وفات یافتند.

با گذشت 1236 سال از وفات این بانو، مزار ایشان در قم مرجع و پناهگاه عاشقان بسیاری از جمله شیعیان است.