معیار شیعه بودن در بیان امام باقر(ع)
هركه مطیع خدا باشد، دوست ماست و هركه از خدا نافرمانى كند، دشمن ماست. ولایت ما جز با عمل كردن و جز با ورع به‌دست نمی‌آید.
«فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ» (۱)
سپس، امام«ع» به بیان بعضی از نشانه‌های شیعیان پرداخته، می‌فرمایند: شیعیان شناخته نشوند، جز با فروتنى، خشوع، صداقت، امانت‌داری، مداومت بر ذکر و یاد خدا و تلاوت قرآن، اهتمام به نماز و روزه، نیكى به والدین، گره‌گشایی از همسایگان فقیر، قرض‌داران و یتیمان، و سخن گفتن دربارۀ مردم، فقط به خیر و نیکی.
در بخش دیگری از آن روایت شریف می‌خوانیم: از خدا پروا كنید و براى آنچه نزد خداست عمل كنید، خداوند با هیچ‌كس خویشى ندارد، محبوب‌ترینِ بندگان خداوند عزّوجلّ و گرامی‌ترینشان نزد او، با تقواترین و مطیع‌ترینِ آنهاست.
اى جابر! به‌خدا جز با اطاعت خداى تبارك‌وتعالى، تقرّب به او ممکن نیست. همراه ما برات آزادى از جهنّم نیست و كسی بر خداوند حجّت ندارد.
در فراز آخر حدیث نیز امام باقر«ع» می‌فرمایند: هركه مطیع خدا باشد، دوست ماست و هركه از خدا نافرمانى كند، دشمن ماست. ولایت ما جز با عمل كردن و جز با ورع به‌دست نمی‌آید؛
«مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِی وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَایتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ» (۲)
پی نوشت:
۱. الكافی، ج ۲، ص ۷۴.
۲. الكافی، ج ۲، ص ۷۵.
