چند نکته درباره بیانیه شورای عالی امنیت ملی/ آژانس و آمریکا و اروپا سر سوزنی قابل اعتماد نیستند

شهدای ایران ، کانال روزنامه کیهان نوشت: دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی (شُعام)) با صدور بیانیه ای درباره تفاهم با آژانس، اعلام کرد: "متن این ترتیبات در کمیته هسته‌ای شورا، مورد بررسی قرار گرفته و آنچه به امضا رسیده، همان چیزی است که مصوب این کمیته بوده است".

دبیرخانه، همچنین در مورد "تأسیسات هسته‌ای مورد حمله واقع شده"، عنوان کرده است:


"اولاً؛ پس از ایجاد شرایط لازم امنیتی و ایمنی، ایران صرفاً گزارش خود را پس از کسب نظر این شورا به آژانس ارائه می کند.

ثانیاً؛ در مرحله بعد، روش‌های اجرایی همکاری بین ایران و آژانس در خصوص گزارش ارسالی به آژانس، باید میان طرفین توافق شده و از جمله طبق رویه داخلی اجرای هر گونه اقدامی باید به تأیید این شورا برسد.

در صورت اتخاذ هر گونه اقدام خصمانه علیه ایران و تأسیسات هسته‌ای، از جمله بازگرداندن قطعنامه های مختومه شده شورای امنیت، اجرای این ترتیبات متوقف می‌شود".

درباره این بیانیه باید چند نکته را مورد توجه قرار داد:

۱) در حالی که آمریکا و اروپا و رژیم صهیونیستی از متن توافق اطلاع دارند، چرا وزارت خارجه، متن توافق را منتشر نمی کند و حالت محرمانگی به آن داده است؟

۲) "ایجاد شرایط لازم امنیتی و ایمنی" دقیقا یعنی چه؟ چه تضمینی، ولو حداقلی در این باره گرفته شده یا قابل اخذ است؟

۳) توقع فعلی آژانس (به عنوان چشم جاسوس آمریکا و اروپا و اسرائیل)، کسب اطلاع دقیق درباره میزان آسیب وارده به تاسیسات هسته ای ایران و سرنوشت چند صد کیلوگرم اورانیوم غنی شده است.

این توقع، آن هم پس از اقدام تجاوزکارانه و تروریستی خرداد ماه، و در حالی که آژانس حاضر به محکومیت جنایت علیه یک عضو آژانس نشده -بلکه در دادن گرای جنایت مشارکت داشته- کاملا غیر قانونی، و خلاف امنیت ملی ایران است.

مفهوم دیگر ارائه اطلاعات در این باره، بی تفاوتی طرف ایرانی نسبت به خیانت و جنایت انجام شده، و همچنین، زمینه چینی برای اقدامات تروریستی بعدی خواهد بود.


۴) اینکه یک توافق خارجی در چه سطحی (وزارت خارجه یا شُعام) نهایی شود، تفاوتی در اصل ماجرای تعهد ایجاد شده و هزینه ها و پیامدهای آن ایجاد نمی کند.

توافق برجام هم در شُعام بررسی و تایید شد. شروط و الزاماتی هم برای اجرای آن گذاشته شد که با علاوه کردن شرط های مجلس و شرط های موکد رهبر انقلاب، به حدود سی شرط می رسید.

اما همه این دقت ها، در اجرا به حاشیه افتاد. دولت وقت، همه تعهدات را یکجا و قبل از روز رسمی اجرا انجام داد و بنابراین وقتی زمان اجرای تعهد غرب رسید، دستش خالی بود. امکان دبه کردن و عهدشکنی غرب از همین جا آغاز شد.

دولت روحانی، امتیازات را داده بود و انگیزه و توانی برای متعهد کردن غرب نداشت! برجام به مدت سه سال به صورت یکطرفه اجرا شد و در این مقطع، هیچ خبری از نظارت پسینی شُعام بر اجرای توافق و مطالبه تعهد طرف مقابل از دولت نبود.

شعام، به اعتبار ریل نادرست چیده شده، منفعل باقی ماند و نتوانست تا سه سال بعد کاری بکند؛ مگر زمانی که مجلس تصمیم گرفت به این روند یکطرفه شده و خسارت بار پایان دهد.

۵) حتما عبرت های برجام پیش روی شُعام قرار دارد. اما سخن بر سر این است که وقتی توقع آژانس (غرب) برآورده شد و طرف مقابل، اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت کرد، دیگر چه تضمینی هست که مکانیسم ماشه را به اجرا نگذارند؟

در این شرایط، گفتن اینکه "در صورت اتخاذ هر گونه اقدام خصمانه علیه ایران و تأسیسات هسته‌ای، از جمله بازگرداندن قطعنامه های مختومه شورای امنیت، اجرای این ترتیبات متوقف می‌شود"، چه فایده و تاثیر واقعی خواهد داشت؟!

۶) ما به مسئولان خود اطمینان داریم. اما آژانس و آمریکا و اروپا امتحان بدی پس داده اند و سر سوزنی قابل اعتماد نیستند. آنها همه توافقات موجود را زیر پا گذاشتند و بنابراین، توافق جدید نمی تواند به سیاق خوش بینی های قبلی، انجام و اجرا شود.

منطق درست، همان است که آقای لاریجانی، دبیر فعلی شورای عالی امنیت ملی، سه ماه قبل (در واکنش به اقدامات مخرب دبیرکل آژانس برای زمینه‌سازی حمله آمریکا و اسرائیل) گفت: "جنگ تمام شود به حساب گروسی خواهیم رسید".