اسرائیل هم مثل عربستان و آمریکا از عهده یمن بر نمی‌آید
اندیشکده آمریکایی با تأیید اظهارات مقامات یمن می‌گوید اسرائیل در یمن، با آتش بازی می‌کند و جنگ برایش فرسایشی شده است.
کاتالیزور این درگیری، جنگ در غزه بود که به یمنی‌ها، سوخت ایدئولوژیک و فرصت سیاسی لازم را داد تا خودشان را متحول کنند. آنها نقش همبستگی با فلسطین را به عهده گرفتند و با این کار، از یک بازیگر تهدیدآمیز منطقه‌ای، به نیرویی که در سطح جهانی بازی را به هم می‌زند، تبدیل شدند، به سمت اسرائیل موشک شلیک کردند و یکی از حیاتی‌ترین مسیرهای کشتی‌رانی جهان را تحت اختیار گرفتند.
بازی در ماه مه، تغییر خطرناکی کرد، وقتی دولت ترامپ، مشتاق به راه خروجی از یک کارزاری پرهزینه و بی‌اثر هوایی، آتش‌بسی غافل‌گیرانه با حوثی‌ها برقرار کرد. این توافق که با وساطت عمان حاصل شد، ساده بود: ایالات متحده دست از بمباران اهداف حوثی برمی‌دارد و حوثی‌ها حمله به کشتی‌های آمریکایی را متوقف می‌کنند. این توافق در واقع، موفقیتی تبلیغاتی برای حوثی‌ها بود و به آنها اجازه داد، بگویند با یک ابرقدرت چهره‌به‌چهره شده‌اند و تکانی نخورده‌اند.
برای آمریکا، این خروجی محاسبه‌گرانه بود که توقف هزینه‌ها را بر هدف پیشتر اعلام‌شده، یعنی «نابودی» گروه، اولویت داد. نکته مهم اینکه این توافق بدون مشورت با اسرائیل حاصل شد. برای اسرائیل، اقدام یکجانبه آمریکا به این معنا بود که برای مواجهه با حوثی‌ها تنها گذاشته شده است.
حمله به کابینه حوثی‌ها، نمایش دسترسی اطلاعاتی بود اما درباره اهمیت اهداف بحث هست. اسرائیل نه‌تنها زیرساخت‌های یمن را هدف می‌گیرد، بلکه مجبور می‌‌شود با دشمنی دوردست و مقاوم طرف شود که تاب‌آوری بالایی برای تلفات دارد و توانایی ثابت‌شده‌ای برای انطباق. برخلاف میدان محدود نبرد در غزه یا جنوب لبنان، یمن کشوری وسیع و کوهستانی است و حوثی‌ها هنر اختفاء و جنگ نامتقارن را به کمال رسانده‌اند.
بعید است جنگ هوایی، آنها را شکست دهد. این درسی است که در ماجرای مداخله هفت‌ساله سعودی‌ها حک شده. واشنگتن هم در جنگ هوائی کوتاه‌مدت و در نهایت بی‌حاصل، دوباره این درس را گرفت. قدرت هوائی بی‌فایده است و حمله زمینی هم غیرقابل‌تصور. در چنین شرایطی، اسرائیل مانده، بدون هیچ مسیر نظامی ممکن به پیروزی.
به‌علاوه، درگیری مستقیم با حوثی‌ها، منابع و تمرکز اسرائیل را از مشغولیت‌های اصلی‌اش دور می‌کند: حماس در غزه و نیز ایران و برنامه هسته‌ای‌اش. حوثی‌ها این را می‌فهمند. آنها مشغول جنگ فرسایشی اقتصادی و روانی هستند و می‌دانند که حتی حملات نمادین که تأثیرات نظامی جزئی دارند، فواید سیاسی عظیمی دارند.
به آنها اجازه می‌دهد یمنی‌ها را تحت آرمانی محبوب متحد کنند و تصویری از مقاومت قهرمانانه در مقابل جمعیت گسترده‌تر عرب به نمایش بگذارند.
به آنها اجازه می‌دهد یمنی‌ها را تحت آرمانی محبوب متحد کنند و تصویری از مقاومت قهرمانانه در مقابل جمعیت گسترده‌تر عرب به نمایش بگذارند.
این شرایط مانع از هرگونه راهبرد سیاسی یا نظامی علیه حوثی‌ها می‌‌شود و آنها را بدون چالش، در جایگاه قدرت دو فاکتوی حاکم در شمال یمن بر جای می‌گذارد.
نتیجه این وضعیت برای مخالفان حوثی‌ها، بن‌بستی راهبردی است که مسیر خروج از آن روشن نیست. مسیر سیاسی عملاً از موضوعیت خارج شده است.
نتیجه این وضعیت برای مخالفان حوثی‌ها، بن‌بستی راهبردی است که مسیر خروج از آن روشن نیست. مسیر سیاسی عملاً از موضوعیت خارج شده است.
منطق درونی درگیری یمن، کاملاً در زیر سایه خصومت‌های منطقه‌ای رفته است. در چنین خلأئی، اسرائیل خود را گرفتار درگیری‌ای می‌یابد که نمی‌تواند پیروز آن باشد. ایالات متحده صلح محدوده برای خود جدا کرده، به قیمت بی‌ثباتی گسترده‌تر. تشدید این تقابل با اسرائیل، تنها به کار تعمیق سلطه انصارالله در یمن آمده است، یعنی تنها طرفی که از این نظم آشوب‌زده جدید، سود می‌برد.
منبع : کیهان
