به گزارش شهدای ایران به نقل ازتسنیم ،حبیب بن مظاهر یکی از شخصیت‌های بزرگ، مؤمن، بصیر و ثابت قدم در تاریخ اسلام است که زندگی او سرشار از حماسه، معرفت و فداکاری است. حضور او از دوران پیامبر اکرم (ص) تا کربلا، همراه با دفاع از ولایت، ایثار در راه حق و پیروی از اهل بیت، نمونه‌ای برجسته برای نسل‌های بعدی مسلمانان و شیعیان است.
این مرد بزرگ به واسطه ایمان راسخ، بصیرت عمیق، حمایت خانواده و خصوصاً همسرش، توانست راه دشوار ولایت را تا شهادت در کنار امام حسین (ع) ادامه دهد و در تاریخ اسلام نامی جاودانه از خود به جای بگذارد.
24سال هم‌عصری با پیامبر(ص)
در منابع تاریخی و روایی آمده است که حبیب بن مظاهر از معدود شخصیت‌هایی است که موفق شد دوران حیات پیامبر اکرم (ص) را تجربه کند. مطابق مستندات، او در حدود یک سال پیش از بعثت حضرت رسول (ص) به دنیا آمد؛ یعنی هنگامی که پیامبر اکرم (ص) تقریباً 39 ساله بودند. این امر به حبیب این امکان را داد که نزدیک به 24 سال از زندگی خود را در دوران حیات پیامبر بگذراند و از نزدیک با آموزه‌ها و فضای آن دوران آشنا شود.
از این جهت، حبیب بن مظاهر نه تنها شاهد دوران طلایی بعثت و رسالت پیامبر (ص) بود، بلکه فرصت درک شخصی پیامبر و ارتباط نزدیک با اهل بیت علیهم‌السلام را هم داشت. این موضوع سبب می‌شود که او در زمره افرادی قرار گیرد که فهم و بینشی عمیق نسبت به اصول و مبانی اسلام در روزهای نخستین آن داشته‌اند.
خاندان حبیب بن مظاهر
خانواده پدری حبیب بن مظاهر، به ویژه پدرش مظاهر بن رئاب، از بزرگان و افراد مورد اعتماد و شناخته شده در میان مردم زمان خود بودند. این خانواده از طایفه بنی اسد، واقع در یمن، برخاسته بود؛ طایفه‌ای که نام و آوازه شرافت و بزرگی در تاریخ آنها ثبت شده است.
در دوران کودکی و نوجوانی، خانواده حبیب به مدینه هجرت کردند و در این شهر ساکن شدند. این انتقال باعث شد که حبیب از همان آغاز جوانی با آموزه‌های اسلامی و تعالیم اهل بیت آشنا شود. به تدریج او در حوزه‌های علمی، اخلاقی، زهد، تقوا و دفاع از ولایت و امامت به مرتبه‌ای رسید که در بین مردم و علما به عنوان نمادی از تقوا و پایبندی به حق شناخته شد.
این بنیان خانوادگی و تربیتی، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت حبیب بن مظاهر داشت و بستر مناسبی را برای رشد و تعمیق ایمان و بصیرت او فراهم کرد.
ارتباط نزدیک با پیامبر اکرم (ص) و اهل‌بیت
حبیب بن مظاهر پس از هجرت به مدینه، زندگی خود را در مجاورت پیامبر اکرم (ص) آغاز کرد و از همان ابتدا توجه و محبت ویژه‌ای از سوی رسول خدا به او مبذول شد.
در روایتی آمده که حبیب و امام حسین (ع) در کودکی با یکدیگر بازی می‌کردند و رسول خدا (ص) این صحنه را مشاهده کرده و با بوسیدن پیشانی حبیب فرمود: «تو را دوست دارم، زیرا دوستدار فرزندم حسین (ع) هستی.» این نشان از رابطه عمیق عاطفی و معنوی حبیب با اهل بیت پیامبر داشت.
همچنین در منابع تاریخی، حبیب گاهی به عنوان صحابی و گاهی به عنوان تابعی معرفی شده است. اما در هر حال، زندگی او نمونه بارزی از ارتباط نزدیک و خالصانه با اهل بیت و پیروی از راه آنان است. این ارتباط در نهایت به حماسه شهادت او در کنار امام حسین (ع) در واقعه کربلا منتهی شد.
حبیب؛ همراه امیرالمؤمنین امام علی (ع)
پس از رحلت پیامبر اکرم (ص)، دوران جدیدی در تاریخ اسلام آغاز شد که آزمونی سخت برای ایمان و وفاداری یاران پیامبر به شمار می‌رفت. در این مقطع، حبیب بن مظاهر بر اساس وصیت و سفارش پیامبر، در مسیر ولایت و امامت حضرت علی (ع) باقی ماند.
در شرایطی که بسیاری از مسلمانان راه ولایت را ترک کردند، حبیب از جمله افرادی بود که بدون تزلزل، به یاری امام علی (ع) پرداخت و در تمامی نبردهای مهم مانند جنگ‌های جمل، صفین و نهروان حضوری فعال و چشمگیر داشت.
او نه تنها جنگاور شجاع و سردار سپاه علی (ع) بود، بلکه مردی با ایمان عمیق و بصیرتی روشن در میان یاران ویژه امام به شمار می‌رفت. در شهر کوفه هم پس از جنگ جمل ماند و از نزدیک در خدمت امام علی (ع) بود، که نشان‌دهنده وفاداری بی‌نظیر و غیرت دینی اوست.
علم غیب و پیشگویی‌های حبیب بن مظاهر
یکی از ویژگی‌های بارز حبیب بن مظاهر که در متون تاریخی و روایی به آن اشاره شده، علم و آگاهی نسبت به اتفاقات و حوادث آینده بود. از این علم به عنوان یکی از آموزه‌های خاص امام علی (ع) یاد می‌شود که به شاگردان ویژه خود انتقال می‌داد.
روایت مشهور مربوط به ملاقات حبیب با میثم تمار از جمله نمونه‌های برجسته این علم است. سال‌ها پیش از واقعه کربلا، در زمانی که میثم تمار در مسیر خود سوار بر اسب بود، با حبیب ملاقات کرد. حبیب درباره آینده میثم تمار پیشگویی کرد که: «او به دار آویخته خواهد شد و در حالی که از چوبه دار آویزان است، بدنش پاره می‌شود.» در مقابل میثم نیز درباره حبیب پیشگویی کرد که: «او در یاری امام حسین (ع) به شهادت خواهد رسید و سرش در کوفه بر نیزه خواهد رفت.»
این پیشگویی‌ها در زمان خود جدی گرفته نشدند، اما بعدها به صورت کامل تحقق یافتند و سندی بر بصیرت و عمق ایمان حبیب به شمار می‌روند.
موضع حبیب در دوران امام حسن (ع)
پس از شهادت امام علی (ع) بسیاری از یاران و شیعیان دچار سردرگمی و تردید شدند، اما حبیب بن مظاهر در مسیر خود ثابت قدم ماند و در حمایت از امام حسن مجتبی (ع) نقش فعال و برجسته‌ای ایفا کرد.
در زمان امام حسن (ع) به ویژه پس از امضای صلح‌نامه با معاویه، شرایط برای هواداران اهل بیت بسیار دشوار بود. با این حال، حبیب بن مظاهر که یکی از چهره‌های شناخته شده و برجسته شیعه بود، به دفاع از حق ولایت و امامت امام حسن (ع) ادامه داد و از مسیر حق عقب ننشست. این وفاداری و پایداری، زمینه‌ساز حضور او در صحنه‌های حساس تاریخی و نهایتاً در واقعه عاشورا شد.
نقطه عطف زندگی حبیب: در کنار امام حسین (ع)
زندگی و فعالیت‌های حبیب بن مظاهر در دوران امامت امام حسین (ع) به اوج رسید. در شرایطی که پس از مرگ معاویه، حکومت به دست یزید افتاد و فشارها بر اهل بیت شدت گرفت، امام حسین (ع) بر اساس تکلیف الهی خود از بیعت با یزید امتناع کرده و راهی کوفه شد.
اولین دعوت‌نامه کوفیان برای یاری امام حسین (ع) که شامل امضای چهار نفر بود، حبیب بن مظاهر یکی از این امضاءکنندگان به شمار می‌رفت. این دعوت، نماد روحیه سلحشوری و حق‌طلبی حبیب بود.
زمانی که امام حسین (ع) از مکه به سوی کوفه حرکت می‌کرد، نامه‌ای به حبیب بن مظاهر فرستاد و او را به یاری دعوت کرد. حبیب که در آن زمان حدود 75 سال داشت، با تمام توان و اشتیاق پاسخ مثبت داد و به طور مخفیانه به کاروان امام حسین (ع) پیوست، زیرا شرایط در کوفه بسیار خطرناک و تحت کنترل نیروهای ابن زیاد بود.
در روز هفتم محرم، زمانی که حبیب مشاهده کرد تعداد یاران امام حسین (ع) کم است، اجازه گرفت تا به قبیله خود برود و از آنان دعوت کند. اوضاع را برای آنان شرح داد و حدود 70 نفر از قبیله آماده همراهی با امام شدند. اما این گروه در مسیر با نیروهای ابن زیاد مواجه شدند و مجبور به بازگشت شدند. با این حال، حبیب شبانه به کاروان بازگشت و در خدمت امام باقی ماند.
در شب عاشورا، هنگامی که برخی از یاران امام دچار نگرانی شدند، حبیب با جمع‌آوری یاران وفادار در برابر خیمه‌های بنی‌هاشم و حضرت زینب (س) ایستاد و به نمایندگی از آنان سوگند یاد کرد که تا پای جان از امام دفاع کنند. امام حسین (ع) نیز ضمن قدردانی از آنان، برایشان دعا کرد.
شیخ شهید در میدان کربلا
روز عاشورا، حبیب بن مظاهر با شجاعت و غیرتی مثال‌زدنی وارد میدان نبرد شد. پس از شهادت مسلم بن عوسجه، دوست و همراه دیرینش، که وصیت کرد حبیب تا آخرین نفس در رکاب امام بجنگد، حبیب با رجزخوانی پرهیجان و پرمعنا در برابر سپاه دشمن ایستاد و شجاعانه جنگید.
او در طول روز توانست تعداد زیادی از دشمنان اسلام را به هلاکت برساند، اما نهایتاً به شهادت رسید، در حالی که طبق روایت اعیان الشیعه، 75 سال از عمرش گذشته بود. امام حسین (ع) بلافاصله بر بالین او حاضر شد و برایش دعا کرد.
مرقد مطهر حبیب بن مظاهر در حرم حضرت سیدالشهدا (ع) واقع است و یادآور رشادت‌ها و فداکاری‌های این شخصیت بزرگ است.
همسر حبیب؛ حمایت از راه حق
یکی از عوامل مؤثر در پایبندی و انگیزه حبیب بن مظاهر، همسر فداکار و باوفای او بود. در لحظه دریافت نامه امام حسین (ع)، همسر حبیب او را به یاری حضرت تشویق کرد و با سخنان پرمعنایش زمینه نیت واقعی و آمادگی او را فراهم کرد.
هنگامی که برخی آشنایان تلاش کردند حبیب را از این مسیر بازدارند، همسرش با ایمان و استواری مثال‌زدنی، با او گفتگو کرد و از او خواست تا نترسد و در این راه ثابت قدم بماند.
او حتی از حبیب خواست که در صورت رسیدن به امام، سلام او را به نیابت از خود برساند. این رابطه عاطفی و معنوی، نیروی مضاعفی به حبیب بخشید و او را در مسیر شهادت مصمم‌تر کرد.
فرزندان حبیب؛ سرنوشت قاسم در پی انتقام خون پدر
اطلاعات تاریخی کمی درباره زندگی خانوادگی و فرزندان حبیب بن مظاهر موجود است. اما آنچه مسلم است، حضور فرزند نوجوانش، قاسم، در واقعه کربلا بوده است.
قاسم در روز عاشورا در کربلا حضور داشت ولی به شهادت نرسید. چند سال بعد از کربلا، زمانی که دشمنان سر شهدای کربلا را در کوفه بر نیزه می‌گرداندند، قاسم به دنبال انتقام خون پدر بود.
روایتی نقل شده که حصین بن تمیم، قاتل حبیب، سر او را بر گردن اسب آویزان کرده و در شهر می‌گرداند. قاسم از او درخواست کرد تا سر پدرش را به او بسپارد تا آن را دفن کند که رد شد. بعدها قاسم در جریان حمله به باجمیرا، موفق شد انتقام خون پدرش را بگیرد و حصین را به قتل رساند اما خودش هم به شهادت رسید.
